Battambang

Dag 19 maandag 30 januari Battambang.

We moeten vroeg opstaan voor een vroeg ontbijt. We zouden namelijk tussen half zeven en zeven uur worden opgehaald voor onze boottrip naar Battambang. De boot zou al om half 8 vertrekken maar volgens onze receptionist vertrekt de boot van een heel ander punt, niet bereikbaar met tuktuk en wat later dan gepland. Uiteindelijk hebben we het geregeld dat we worden opgehaald.
Na een snel ontbijt wachten we tot 7 uur om te vragen waar onze pick-up blijft. We verkeren dan nog in de veronderstelling dat we een publieke boot hebben waarbij we tussen de loco’s zouden zitten. Als we om kwart over zeven worden opgehaald met een tuktuk en samen met de Engelse alleenreizende Hermione worden afgezet ergens in de stad, zien we nog veel meer toeristen die de boot moeten hebben. We zien dat de Canadese alleenreizende Natalie van 19 al om 6 uur klaar stond om opgehaald te worden. Uiteindelijk tel ik 18 toeristen die na een uur wachten inclusief bagage allemaal op vakkundige wijze in een busje worden gepropt. Applaus voor de tuktukchauffeuse. We zitten volledig opgesloten, gelukkig duurt de rit maar een halfuur. Om half 10 zitten we op de dus niet-publieke toeristenboot voor onze lange tocht naar Battambang. Bij laag water schijnt de boot wel eens vast te lopen waardoor de reistijd kan oplopen tot 9 uur. Aanvankelijk verloopt de reis voorspoedig. We zien veel kleinschalige vissers. Overal zijn netten gespannen, sommige via het ouderwetse hefboomprincipe.

Gelukkig is het kleinschalig daardoor zijn hier wel veel vogels aanwezig. We zien allerlei soorten reigers, bijeneters, ijsvogels en heel heel veel ooievaars. Nog nooit heb ik een grote zwerm ooievaars gezien, het zijn er wel 100. De meeste tijd brengen we samen met Natalie en Hermione door op het dak van de boot, vanaf daar heb je het beste uitzicht over de rivier en de vogels.
We zien de beroemde drijvende dorpen. De drijvende huizen vormen een lint langs de rivier. De huizen drijven op drums. Er zijn drijvende winkels en er is zelfs een drijvende tempel. De meeste mensen zijn bezig met hun dagelijkse handelingen die vooral op de visserij betrekking hebben.

Als we om 1 uur in een drijvend dorp een lunchstop hebben, zit al 2/3 van de afstand erop. Na de lunch wordt de rivier, de Sangre, minder breed en daarmee minder diep. We slingeren rond de netten van de vissers die af en toe tot hun nek in het water staan. We lopen een aantal keren vast, er moet gehamerd worden en we moeten tot 2 keer toe uitstappen. De 2e keer omdat de andere boot(ze varen met 2 boten) een vastloper had. We stappen uit bij een boerenfamilie waar de nieuwsgierige maar verlegen kinderen op gepaste afstand toekijken. De velden zijn hier prachtig groen wat een paar mooie plaatjes oplevert.
Na de laatste vastloper wordt de rivier weer breder. We zien weer wat meer bebouwing. Overal worden we toegezwaaid door enthousiaste kinderen.

Velen zijn zich aan het wassen in het water. De volwassenen ogen wat minder enthousiast.
Rond 6 uur bereiken we de suburbs van Battambang. De rivieroevers dienen weer als afvalbak, de huizen ogen zeer armoedig. Het zijn soms lappendekens van golfplaten. De drijvende dorpen oogden wat dat betreft beter maar ook hier worden we met enthousiasme begroet.
Op de achtergrond verschijnt de betonnen beschaving. Grote luxe hotels maken het contrast groot.
In de chaos bij de aankomst, komen we niet meer toe aan het gedag zeggen. Gelukkig treffen we Hermione en Natalie, die besloten hebben om samen op te trekken, aan in de stad. We eten gezamenlijk en spreken voor de volgende dag af voor het diner. Hermione blijkt een editor te zijn die 9 maanden werkt en dan 3 maanden reist. Ze heeft o.a. de laatste 4 Harry Potterfilms geedit. Het is opvallend hoeveel vrouwen alleen voor langere tijd door Azië trekken.
Dit was weer een enerverende dag waarbij we weer veel gezien hebben. De drijvende dorpen waren toch wel heel bijzonder maar ook de natuur met haar vele vogels was prachtig.

Dag 20 dinsdag 31 januari Battambang.

’s Ochtends nemen we rustig de tijd om het stadje te bekijken. We lopen eerst naar de rotonde waar een beeld staat van Preah Bat Dambang Kranhoung dat lijkt op een zwarte Boeddha. Dit is het symbool van Battambang.
Via de oude brug lopen we op het goed bewaard gebleven gouvernementsgebouw af. Daarna lopen we langs de rivier. Deze stad, de tweede van Cambodja, oogt provinciaal. Langs de rivier is het redelijk rustig lopen. De stad staat vooral bekend om de koloniale huisjes maar de huizen zijn slecht onderhouden en worden aan de onderkant bezet door drukke winkeltjes.
’s Middags om 3 uur worden we opgehaald door Tinh, onze gids van vandaag. Hij gaat ons wat vertellen over de Rode Khmerperiode en zal ons naar de vleermuizengrot brengen waar rond schemertijd een zwerm vleermuizen te zien moet zijn.
Voordat we bij de vleermuizen zijn brengen we eerst een bezoek aan een tempel en een oud koloniaal huis waar de vloeren en meubels van mahoniehout zijn gemaakt. Zeer interessant om even binnen te kijken. Daarna rijden we door naar een school waar Tinh vertelt over de dood van zijn vader en moeder en zusje tijdens het regime. Zijn gezinsleden verloren het leven door verwaarloosde problemen met luizen. De hygiëne en gezondheidszorg waren ver teruggevallen onder het Khmer-regime. Tinh zelf is van 1964, hij was 11 toen Pol Pot de macht greep en 15 toen de Vietnamezen kwamen binnenvallen. Bij de vleermuizengrotten gekomen, lopen we naar boven toe naar een tempelcomplex, Hier ontmoeten we toevallig Hermione en Natalie weer. Ze zullen het verhaal van Tinh ook aanhoren.
Tinh vertelt ons over zijn ervaringen. Het is soms schrijnend om het zo uit eerste hand te horen. Hij was zoals veel Cambodjanen te werk gesteld op het land, hij is gemarteld en moest dagelijks net als alle andere kameraden, zijn kameraden zoveel mogelijk zwart maken. Pol Pot kende hij niet, niemand wist wie de leider was. Hij ziet zijn martelaren ook als slachtoffers, die in het nationalisme van Pol zijn getrapt. Alle banden met de rest van de wereld waren afgesneden op die met China en Vietnam na. China moet dus hebben geweten wat er loos was maar zal ongetwijfeld de communistische ideeën hebben gesteund. Uiteindelijk valt Vietnam, Cambodja binnen mede door een onderlinge strijd binnen de Khmer was de verovering eenvoudig. De Rode Khmer trok zich terug in de jungle, Tinh werd meegenomen maar ze waren niet zo snel als de getrainde soldaten en hielden de boel op. Uiteindelijk werd ook Tinh bevrijd.
Bij de tempel ligt ook de Killing Cave. Een grot waar de Rode Khmer stelselmatig mensen naar beneden lieten vallen. In de grot herinneren een paar ossuariums aan de wandaden.
Rond half zes zijn we beneden bij de vleermuizengrot en nemen we met z’n vieren plaats aan de rand van de weg. Het is hier geen massatoerisme maar wat we te zien krijgen, valt moeilijk te beschrijven. Rond de schemer zien we uit de grote rotsspleet de eerste vleermuizen rondcirkelen en dan gebeurt het. Ze vliegen met honderden tegelijk de rotsspleet uit. De dieren vormen een slang die tot ver moet reiken. Samen met de kleuren van de ondergaande zon levert dit prachtige plaatjes op.
Ze blijven uit de rotsspleet komen. Uiteindelijk duurt het hele spektakel 1 uur, het gaat om wel 1 miljoen dieren. We wachten die tijd niet af en rijden terug naar Battambang waar we over de weilanden nog groepen vleermuizen zien vliegen. Wat een prachtig schouwspel was me dat.

’s Avonds nemen we een tuktuk naar Madisons voor een happy-hour-cocktail van 2 dollar alvorens we bij Nary’s kitchen aanbelanden waar we met Hermione en Natalie gezellig dineren.