Zuid-Italië dag 1-3

Dag 1 zaterdag 7 oktober 2017 Napels

Stipt om 10:15 staat Natasja voor de deur om ons weg te brengen naar Schiphol. Het is grijs en het regent in Nederland. Een goed moment om van klimaat te wisselen.
Het vliegveld van Napels is klein en dus lekker overzichtelijk.  Wordt het een taxi of de bus? De taxi zet je voor de deur af maar is wat duurder. Met de bus is het nog 1.5 km lopen vanaf centraal. Op het vliegveld staan borden die aangeven dat de taxi naar het centrum 18 euro kost. Hierbij is alles inbegrepen, dus ook de bagage. Buiten bij de taxi’s zijn de koffers al ingeladen als bij navraag van de prijs blijkt dat het 25 euro kost. Typisch. We halen onze koffers uit de achterbak en wandelen naar de plek waar de Alibus aan het wachten is. Later horen we dat mensen die niet van tevoren de prijs navragen 40 of 50 euro moeten afrekenen.
De bus kost 8 euro en stopt bij het centraal station, doorgaans niet de beste plek van een stad. Afrikaanse straathandelaren, opgebroken straten en zwerfvuil zorgen ervoor dat de eerste indruk smoezelig is.
We lopen 1.5 km met de rolkoffers over ongelijke basaltkeien die hier voor de stoep gebruikt worden;  geen sinecure.
Lucio is de eigenaar van de B&B Grande Archivio. Onder het genot van een Italiaanse koffie vertelt hij over de bezienswaardigheden van zijn stad. Hij geeft ook wat restauranttips.

De B&B bevindt zich in hartje centrum. Het centrum beslaat 10 vierkante kilometer en is onderdeel van het werelderfgoed.
De smalle straatjes zijn druk; het is zaterdag vandaar. De meeste gebouwen tellen 6 verdiepingen in combinatie met de smalle straten levert dat een hoop geluid op. De eerste indruk is overweldigend. In elke straat vind je wel een mooie kerk. Er zijn vele pleinen met prachtige grote gebouwen eromheen.  Lang niet alles is goed onderhouden maar dat geeft ook wel weer sfeer.
Op het plein San Domingo Maggiore, genietend van een rode wijn en gratis hapjes is een oude man met bierbuik en baardje in zijn eentje Hamlet aan het opvoeren. Lang leve de kleinkunstenaars die een stad levendig weten te maken.
Door de indrukwekkende hoeveelheid grootse gebouwen pakt deze stad je. Het vuilnis, waar deze stad negatief bekend om staat, is in ieder geval vandaag niet aanwezig.
De aanrader van Lucio, trattoria de Carmine serveert prima voedsel. Ik eet een typisch Napolitaans gerecht van pasta aardappelen en Pavane(kaas). Na 8 uur staan de mensen in de rij. Er zijn meerdere restaurants waarvoor de mensen in de rij staan. Volgens Lucio kunnen ze wel 2 uur staan wachten.
De primero en secundo plato met 2 side dishes is iets te veel maar morgen zal de benenwagen veel kilometers moeten maken waarvoor veel brandstof nodig is.
‘s Avonds volg ik nog de tussenstanden van het voetbal. Nederland moet met 7-0 winnen van Zweden. Hoe veel kost dat?

Dag 2 zondag 8 oktober 2017 Napels

We staan om half 9 op om te ontbijten. Lucio is gisteravond uit geweest en lag er pas om 2 uur in. Hij is zeker niet in topvorm vanochtend. Maar het ontbijt is verder prima.
Met het boekje 100% Napels onder de arm gaan we eerst het oude centrum verder doorlopen. Ondanks de zondag is het opnieuw druk op straat. We zwerven door wat straatjes. Sommige straten ontvangen nooit zonlicht. Overal hangt was te drogen aan de kleine balkons.
Hoofdattractie is de Duomo. Van buiten is het een prachtig gebouw van binnen is het niet echt bijzonder.  De zijbeuken zijn  rijkelijk versierd maar verder is het een doorsnee kerk. Na 2 uur door  het indrukwekkende  oude centrum rondgelopen te hebben, gaan we  met de funicolare, de kabelbaan, naar de top van een heuvel, de Montisanto. Via de Via Morghen komen we bij het park Floriana uit. Met uitzicht op de zee eten we onze lunch op. Achter een vijver vol met schildpadden bevindt zich een prachtig panorama waarbij we uitkijken over de Golf van Napels en de stad.
We lopen terug naar het kabelbaanstation en volgen vanaf daar de bordjes naar het kasteel  Saint Elmo. Het kasteel is een massief gebouw met zeer hoge muren, duidelijk bedoeld als verdedigingswerk.  Vlak onder het kasteel ligt een klooster dat de moeite van een bezoek waard is.  Het klooster is van binnen rijkelijk versierd. De marmeren vloeren verraden de rijkdom. Het geloof is rendabel.
Om weer terug naar de oude stad te komen dalen we 419 treden af, van die treden waar je net aan 1.5 stap genoeg hebt. Het is er niet druk, de meeste mensen gaan terug met de kabelbaan. Opmerkelijk is de man met de fiets. 419 keer moet ie in de remmen knijpen om de fiets niet al te veel te belasten. Terug in de stad is er nog genoeg tijd over om richting de haven te lopen. Hiermee pikken we ook even het piazza Plebiscito mee met daaraan gelegen het koninklijke paleis en de San Francesco kerk. 
De boulevard aan de haven ligt er mooi bij en is gelukkig alleen voor voetgangers beschikbaar.
Het is er zeer levendig en druk. Opvallend zijn de nadrukkelijk aanwezige militairen met machinegeweren. De stoere aanblik van deze mannen wordt volledig teniet gedaan door een muts met aan het uiteinde van een touwtje een pompon.
Rond kwart over 5 arriveren we bij la galleria borbonica(Bourbon). Het bestaat uit vele cisternen  en een tunnel tussen het paleis en een ander deel van Napels, bedoelt als vluchtweg voor de koning in het roerige jaar 1848. De vluchtweg is nooit meer in gebruik genomen maar de ondergrondse ruimte is in de tweede wereldoorlog als schuilplaats gebruikt tegen de vele bombardementen. Opmerkelijk is het kerkhofje van oude auto’s en Vespa’s.
De rondleiding duurt een uur en daarmee is het etenstijd geworden. We lopen terug richting hotel en eten een prima maaltijd bij la Casa ra Signora op het gezellige Belliniplein.

Dag 3 maandag 9 oktober 2017 Napels.

Vandaag bezoeken we Pompeii.
Om half 10 zitten we met vele andere toeristen en enkele loco’s in de stoptrein.
De trein doet er een halfuur over. Net zolang als het wachten in de rij voor het ticket. De toegangsprijs bedraagt 13 euro. Valt mee, als blijkt dat je er een hele dag kan rondzwerven.
Als kind had ik in een leerzaam boek plaatjes gezien van verkoolde mensen. Dit waren natuurlijk afgietsels waarvan er in Pompeii enkele te vinden zijn maar in mijn fantasie lag de stad en haar inwoners er nog zo bij als op het moment dat de Vesuvius zijn verwoestende werk deed.
Pompeii blijkt een zeer interessante goed bewaarde oude stadsruïne te zijn heel anders dan ik me had voorgesteld maar absoluut een toeristisch hoogtepunt. Je vindt er de restanten van de karakteristieke Italiaanse stad zoals het Forum , de markt, het theater of de Thermen. Het is zeer toeristisch maar zoals gebruikelijk kun je van de gebaande paden afwijken en zeer stille plekjes vinden. Veel mensen gaan op pad met een gids maar wij bepalen het liefst zelf het tempo. We hebben de Michelingids voor de achtergrondinformatie en uiteraard het internet als naslagwerk. Op verschillende plekken zijn middelbare scholieren uit Nederland, aan de r te horen uit het Gooi, bezig met het geven van voordrachten. Het forum, de thermen en het theater zijn wel de hoogtepunten maar het geheel is prachtig om doorheen te lopen. Fraai zijn de huizen met redelijk bewaarde fresco’s. Helaas is niet alles open. Sommige huizen zijn alleen ’s ochtends te zien andere alleen wat later in de middag.
Bij de Arena is nog een galerij gewijd aan de legendarische band Pink Floyd. Zij kwamen in 1971 op het idee om in de arena een concert zonder publiek op te nemen. Onder de prachtige tonen van Echoes lopen we door de galerij.
We lopen nog door Necropolis, lopen terug naar het forum voor een uitgestelde lunch en bezoeken daarna nog de overige hoogtepunten.
Aan het einde van de trip staat een oude Patriciërswoning waar de fraaiste fresco van Pompeii terug te vinden is.  We waren om half elf gestart en zijn om kwart over 4 uur terug in Napels. Aanvankelijk dachten we Herculeum ook nog mee te nemen maar dat redden we niet meer.
Gisteren kwamen we aan de 20km. Vandaag als we teruggelopen zijn naar het hotel ‘slechts’  10. Maar we moeten er nog op uit voor de avondmaaltijd.
We eten buiten bij Trattoria Carmela wat geen gelukkige keus is. Het brood is oud, de ober chagrijnig en het eten is te weinig voor de prijs.

Dag 4 dinsdag 10 oktober 2017 Napels.

Vandaag kopen we voor slechts 4.5 p.p. een ov-kaart voor metro , bus en de funicolare. We willen nog het een en ander zien dat verspreid over de stad ligt. We beginnen bij het museum Capdimonte. Dit museum ligt in het noorden van Napels, het bevat enkele Caravaggio’s, van Dijcks en zelfs een Warhol. De ligging in een park bovenop een heuvel is mooi. Helaas was het beter geweest om het museum aan het einde van de dag te bezoeken. Het blijkt dat de helft van de tweede verdieping waar een flink aantal topstukken hangen niet toegankelijk is tot 4 uur. Tesamen met de gesloten derde verdieping is het aanbod karig. De overwegend religieuze kunst is niet echt interessant.
Op ‘loopafstand’ van het museum, voornamelijk afdalend, ligt een ossuarium, het Cemetero de Fontanelle geheten.  Het zijn overwegend schedels van aan de pest gestorven Napolitanen. Het ossuarium bevindt zich in een onder de berg uitgehouwen ruimte en is interessant genoeg  om even gezien te hebben.
Met de metro reizen we daarna af naar het zuidwesten om uit te komen bij de boulevard. Helaas is men hier bezig met de aanleg van een oost-westlijn waardoor het hele gebied overhoop ligt.
Na een lekker theetje en een koekje gaan we met de funicolare naar boven om daar de gele lijn op te pikken. Onze volgende halte is het station Toledo waar je op de roltrap een mooi futuristisch beeld krijgt(Is moeilijk te omschrijven je moet het zien).
Van Toledo lopen we naar de laatste attractie van vandaag. Het prachtige oude theater van de Bourbons, San Carlo. Van de 30 mensen zijn wij de enige die geen Italiaans praten. Gelukkig neemt de gids de moeite om alles 2 keer te vertellen.
Moe maar voldaan ploffen we neer op het terras aan ons favoriete plein waar de Hamletsolist zijn spullen aan het opruimen is. We hebben Napels zeer intensief bekeken en beleefd. Het is een stad waar je als je het wat rustiger aan wilt doen, makkelijk een week kan doorbrengen aangezien je ook nog  een dagje een eiland kan bezoeken.  
’s Avonds eten we pizza bij onze onderburen, de dochter van de president(La Figlia del presidente).
Ik eet eindelijk de beroemde pizza frito, jawel een gefrituurde pizza. En hoe smaakt dat dan?? .....naar oliebollen. Ik heb na afloop het gevoel dat ik wel zes oliebollen op heb. Dit is de lekkernij van de Napolitaan. Rare jongens die Napolitanen.

Dag 5 woensdag 11 oktober 2017 Furore

“I love the smell of Naples in the morning”.
We zijn al helemaal gewend aan de stadsgeuren en -geluiden. Het kan ook zijn dat het lichaam wat meer rust nodig had. In ieder geval slapen we bijzonder goed ondanks het geopende raam.
Lucio’s specialismes zijn de yoghurt en de croissants. Een eitje behoort niet tot het repertoire. Ook kaas en worst hebben we niet gehad. We moesten het met 6 verschillende jams doen.
Lucio bestelt voor ons een taxi die wel voor 20 euro naar het vliegveld gaat.
Bij budget hebben ze een Opel Corsa klaarstaan. Wonderwel passen in de achterbak 2 grote koffers en 2 stuks handbagage.
We rijden richting Amalfikust, een van de mooiste kustroutes van Europa. Onze eerste stop is het dorpje Vico Equence. Het is zoals alle dorpjes hier mooi tegen de rotsen aan gelegen maar het is niet een van de hoogtepunten. De tweede halte is het zeer toeristische Sorrento. Het is er wel heel druk met toeristen maar het is ook echt wel leuk om doorheen te wandelen. Sommige straten zijn net zo smal als in Napels met het verschil dat hier alleen toeristenwinkels zijn.
We vervolgen onze tocht met een buitenbocht richting Positano. Het parcours is zeer bochtig waardoor het lastig is om de schoonheid van de omgeving mee te krijgen. De rotsen zijn steil, het water is prachtig azuurblauw en de dorpjes schitterend gelegen maar spaarzaam kun je het bewonderen. Af en toe stoppen we de auto op wat onhandige plaatsen om een foto te maken maar echt vrij zicht is er dan niet.
Bij Positano blijkt hoe moeilijk het is om je auto kwijt te kunnen. Langs de kant van de weg staat alles vol met auto’s voor bewoners van de stad. Je kunt het erop wagen maar er is een wegsleepregeling van kracht. Het is 4 uur en we besluiten om Positano op een andere manier te bezoeken. We rijden nu maar naar Furore waar onze B&B ligt. Hier begint het lastigste traject van de autorit. Het eerste stuk is zo steil dat ik de koppeling in de 1 houdt. De bochten zijn scherp en onoverzichtelijk. Als we met drie auto’s stuiten op een school die uitgaat(ook hier haalt iedereen zijn kind op met de auto), zitten we even vast. Er komen nl. ook 2 auto’s van de andere kant. We spelen een spelletje Rush hour waarna we weer door kunnen. Onze B&B, La Mela Blu, is niet echt goed zichtbaar maar Maps.me had het wel degelijk goed. Carmela heet ons hartelijk welkom.
We kijken uit over de azuurblauwe zee op ons zonovergoten dakterras. Helaas, als om 6 uur de zon de zee inzakt, zakt daarmee ook de gevoelstemperatuur.
’s Avonds eten we bij el Bacco 500 meter verderop. Het is wat duurder en qua hoeveelheid wat minder maar dat kun je verwachten in deze rijke streek.

Dag 6 donderdag 12 oktober 2017 Furore

We gaan vandaag proberen om de ronde van Amalfi te volbrengen. Het is de bedoeling om te wandelen naar Positano, vanaf daar met de veerboot naar Amalfi te gaan om dan met de bus weer voor de deur te stoppen.
Carmela heeft een heerlijk ontbijt voor ons waar de luie Lucio nog wel een puntje aan kan zuigen. Heerlijk vers stokbrood met kaas en gedroogde ham, een  broodje met nutella en een chocoladebroodje. Het huis staat de gehele dag in de zon. Bij het ontbijt is het al behoorlijk warm maar met uitzicht op de Golf gaan we uiteraard niet klagen.
We starten de ronde van Amalfi te voet. Vanaf onze B&B moeten we een aantal trappen omhoog klimmen om uit te komen bij Bomerano alwaar de beroemde sendiero degli dei, het pad van de goden start.  De wandelroute is ongeveer 9 km. Om in Positano te komen moeten er nog 2 km extra worden gelopen. Het pad is redelijk breed en goed begaanbaar. Het is heerlijk zomers vandaag en gezellig druk met wandelaars. We moeten er niet aan denken dit in juli te moeten doen. Maar dat is eigenlijk met alles. Te voet heb je alle tijd om langs de steile kliffen naar beneden te kijken. We zien Praiano liggen en na 5 km ook het meer schilderachtige Positano.
Als we de laatste km naar beneden lopen over zo’n vermaledijde 1.5 stappen-trap beginnen de benen te trillen. We beseffen dat we aan een stuk door hebben gelopen. De conditie is verder prima maar de benen geven aan dat het wel genoeg is voor vandaag.
 In het dorpje, dat weer van die leuke smalle toeristische straatjes heeft, lunchen we. We lopen daarna helemaal naar beneden naar het strand en kopen alvast de veerboottickets naar Amalfi. Deze vertrekt om 15:30. We rusten lekker uit aan de boulevard . De boot vertrekt iets later dan gepland. Vanaf de veerboot krijg je nog een goed overzicht van Positano en even later van Amalfi. In Amalfi hebben we niet zo heel veel tijd. De bus gaat om 17:00, de volgende pas 2 uur later. Al met al hebben we aan een uurtje ruimschoots genoeg om het belangrijkste plein en de belangrijkste straatjes te zien en om een ijsje te eten.
Als de bus verschijnt, blijken we niet de enige te zijn die erin moeten. We staan achteraan en zien de bus steeds voller gepropt worden. Het zal toch niet dat ie zometeen gewoon zonder ons wegrijdt en dat we tot 7 uur moeten wachten. Plots wordt geroepen dat er nog een bus klaar staat. Nu zijn we een van de eerste die de bus in gaan en kunnen we gewoon heerlijk zitten. Het is mooi om naar de stuurmanskunsten van de chauffeur te kijken. Het is vaak millimeterwerk.
Om half zes hebben de we ronde van Amalfi volbracht. We hebben de hele dag zon gehad maar een nadeel t.o.v. juli is wel dat de avond snel valt en het rap afkoelt. Het was een heerlijke dag.