Zuid-Italie dag 8-11

17 oktober 2017 - Reggio di Calabria, Italië

Dag 8 zaterdag 14 oktober 2017 Civita

Eindelijk ontbijt met wat roerei. Stella, onze gastvrouw heeft haar best gedaan.
Rond 10 uur nemen we de benenwagen richting de kloof. Het begint met 200 meter dalen over een weggetje van 20%. Het is nu al bloedheet, ik zweet al behoorlijk. De kuiten merken de 20%.
We dalen niet helemaal af tot de rivier maar tot de duivelsbrug. Deze was door een aardbeving verwoest en 20 jaar geleden opnieuw opgebouwd. Het is maar een kleine brug maar de ligging boven de kloof is prachtig. De omgeving is sowieso schitterend. Er is ondanks het warme klimaat, nog volop groen er is riet veel geelkleurig gras er zijn veel vogels al zien we ze sporadisch en er zijn prachtige steile rotsen om ons heen. Het gebied doet denken aan Dana nature reserve in Jordanië. Ik hoop steeds op de prachtige blauwe agame die we daar gezien hebben maar we moeten het hier doen met vele hagedisjes en een aparte wat grotere gekko.
 We wandelen eerst noord naar een top van een bergje. De klim is behoorlijk zwaar. Het is al snel duidelijk dat een rondwandeling er niet in zit. Daarvoor is het pad te onduidelijk en de warmte te veel. Na 2 uur wandelen, keren we terug naar het dorp. We slaan brood en kaas in voor een picknick en gaan na een korte pauze deze keer zuidwaarts. We lopen nu rond het einde van de kloof en zien de smalle stroom het landschap in meanderen richting de op de horizon zichtbare Ionische Zee.
Halverwege, na 3 km, vinden we een lekker plekje in de schaduw waar we alleen vogelgeluiden horen. Na de lunch wandelen we richting de rivier. Het pad heeft hier en daar nog wat plassen; voor onze voeten springen de kikkertjes weg. Bij de rivier zitten we nog een uurtje waarna we de 20% weer naar boven moeten lopen. De kuiten vinden het niet fijn. Morgen gaan we naar de kustplaats Tropea om even lekker niets te doen.
Voor het eten gaan we het andere restaurant op het plein Kamatra proberen. Deze gaat pas om half 8 open. Als we om kwart voor 8 gaan zitten is het er nog leeg. Nadat er brood en water is neergezet ratelt de ober in het Italiaans op wat er te eten is. Er is geen menu en er is geen andere communicatie mogelijk. We stappen dus op en gaan weer bij Agora zitten. Ook hier is het nog helemaal leeg maar gezien de bordjes reservado en het aantal nu nog verveelde obers gaat daar gauw verandering in komen. Gisteren was het rond deze tijd al aardig vol. Kennelijk is het op zaterdag anders. Rond kwart over 8 zijn we nog steeds de enige gasten maar daarna komen er aan stuk door mensen binnen totdat het helemaal vol zit. Voor de loco’s is de zaterdagavond om met het gezin en eventueel opa en oma uit eten te gaan.
Mijn spaghetti degli diavolo was duivels pittig.

Dag 9 zondag 15 oktober 2017 Tropea

Dit wordt een rustig dagje met een autoritje van maar 2 uur en een bezoekje aan het strand.
Om half 10 nemen we afscheid van Stella. Het ontbijt was op zich ok al waren de zurige bospaddenstoelen gedrenkt in olie niet mijn ding. Het bed was beduidend minder.
We rijden het dorpje uit en zijn binnen 10 km op de wel heel rustige snelweg. De bergachtige omgeving blijft opvallend veel groen houden. Na zo’n hete zomer hadden we het wat kaler verwacht.
Het dorpje Pizzo, dat op onze weg ligt is volgens de Michelingids de moeite waard. We beginnen met een bezoek aan een in een grot uitgehouwde beelden van bijbelse taferelen. Aardig om te zien maar je bent er snel doorheen. Het dorpje ligt mooi aan de kust, heeft een leuk plein, een kasteel en veel smalle straatjes met wat kerken en palazzo’s maar staat vooral bekend om de tartufo’s. Ik laat me door de vele reclameborden verleiden met een originele tartufo. Heerlijk…
We rijden rond 2 uur Tropea in. We hebben een kamer in een resort geboekt. Het is een groot complex boven op een heuvel(25 % helling!)  gelegen. De kamer is heel ruim, er is een pendeldienst naar het privéstrand waar je recht hebt op een ligbed, er is een zwembad er is entertainment en het ontbijt is inclusief. Dit alles kost ons slechts 40 euro. Bijna 30 euro goedkoper dan de B&B in Civita. Dit was een goede koop op Booking.com. Om 3 uur rijden we met de pendeldienst naar het strand. Het is er enorm rustig. De zon is volop aan het schijnen maar niet te heet. Zonder zon zou het zelfs wat te koud zijn. Een Chinese dame biedt mij voor 10 euro een massage aan voor mijn rug en nek. Voor 10 euro + 3euro fooi, voelt mijn nek eindelijk weer wat soepeler.
Om kwart over 5 nemen we de pendeldienst weer terug. Het is toch drukker dan we dachten in het resort waar opvallend veel oudere Amerikanen lijken te zitten.
Handig bekeken van ze, de laatste pendeldienst vertrekt om 18:15 zodat bijna niemand bedenkt om in het stadje te eten. Wij dus ook niet. Het eten vindt fabrieksmatig plaats. Je moet aanvinken op een briefje welke gerechten je wilt. Het ruime restaurant zit helemaal vol. Zo’n resort is niets voor ons al is het geweldig leuk om allerlei Amerikanen verdwaasd te zien rondlopen.

Dag 10 maandag 16 oktober 2017 Reggio di Calabria

De nachtrust heeft de Amerikanen niet alerter gemaakt. Bij het ontbijt meldt er een dat de koffiekopjes op zijn terwijl er onder het dienblad nog 20 staan een ander haalt de kop weg waarna een complete chocolademelk de lekbak inloopt.
Waarom gaan deze mensen helemaal naar Zuid-Italië voor een eenvoudige strandvakantie? Of is dit het einde van hun georganiseerde reis.. ..even bijkomen op het strand.
We willen Tropea nog in; dat doen we gewoon met de eigen auto. Het is er erg toeristisch. Wel jammer dat zo’n resort de toeristen vasthoudt want er liggen allemaal leuke restaurantjes. Ze moeten het dan waarschijnlijk van de lunchgroepen hebben. In een uurtje hebben we het dorpje bekeken.
We rijden naar de laatste plaats in de hak; Reggio di Calabria.
De weg is nog meer uitgestorven dan gisteren. De meeste toeristen komen niet zuidelijker dan Tropea. Vlak voor Reggio ligt het schattige vissersdorp Scilla. Inderdaad genoemd naar het monster Scylla. Het is een leuk stadje om te zien. Het bestaat uit 2 delen, gesplitst door een kasteel. Links bevindt zich de boulevard, het strand en het modernere gedeelte van het dorp waarbij de kleurrijke huizentegen de rotswand aan liggen. Rechts bevinden zich de vissershuizen. Er wordt hier vooral zwaardvis gevangen. De huizen liggen pal aan de zee. Er zijn 2 straten over de volledige lengte van het dorp.
Na Scilla rijden we Reggio binnen. We hebben weer een B&B, gelegen bij de duomo. Het archeologische museum met de 2 beroemde Griekse beelden, de Bronzi di Riace is vandaag dicht.
De hoogtepunten van de stad(zo groot als Breda) zijn allemaal dicht bij elkaar te vinden. De Garibaldistraat zal door de bouwstijl een van de stijlvolste winkelstraten van Italië zijn. De boulevard(lungo mare) is o.a. dankzij de op de achtergrond kettingrokende Etna maar ook door het goede onderhoud en de ondergaande zon zeer mooi. De levensgrote kleurrijke beelden aan de boulevard mogen ook niet onvermeld blijven.
De mindere kant van de stad leren we ook snel kennen. We willen nog wat drinken voordat de restaurants opengaan maar kunnen werkelijk niets vinden. Een keer zitten we half overdekt maar worden weggepaft door rokende jongeren. Wat roken die Italianen veel. Er zijn hier niet zoals in Napels allerlei gezellige terrassen.
Als het ondertussen etenstijd is vinden we buiten de pizzeria’s niets fatsoenlijks dat open is. We struinen hongerig nog behoorlijk lang door terug richting B&B. Uiteindelijk komen we bij onze onderburen terecht, de Crocodile pub. Hier eten we een soort panini en drink ik, jawel… een heerlijke Belgische tripel (st Benoit) nb van de tap. Morgenochtend maar eens een babbeltje maken met de eigenaar van de B&B misschien heeft ie nog wat tips.

Dag 11 dinsdag 17 oktober 2017 Reggio di Calabria

Vandaag maken we een autotochtje door de Aspromonte. Als mijn vader vroeger tijdens de vakantie aankondigde dat we een autotocht gingen maken ging er gejuich op. Ik vond het altijd erg leuk misschien omdat er dan in ieder geval niet gelopen hoefde te worden. Iets wat ik en mijn zus destijds verfoeiden.
We rijden over allerlei kronkelweggetjes door de bergen van het nationale park Aspromonte. De herfstkleuren en het groen wisselen elkaar af. Het is leuk om doorheen te rijden maar een driesterrenview heb ik niet gezien.
Bij het ongezellige Melito Porto Salvo halen we wat lunch die we bij het spookstadje Pentedatillo opeten. Pentedatillo is het hoogtepunt van de autorit. Het is genoemd naar de 5-vingerige ruige rots die boven het bijna verlaten dorpje uitsteekt. De ligging tussen de cactussen is prachtig. Het dorp is op last van de overheid ontruimd vanwege instortingsgevaar van de vingers.
We blijken een great short walk te kunnen maken rondom de rotsen. De wandeling duurt ongeveer 45 minuten en geeft ons een mooi beeld van de omgeving.
Om half 4 zijn we weer terug in Reggio. Tijd om het archeologische museum te bezoeken.
Er zijn veel Griekse voorwerpen te zien. De Grieken hebben hier een beschaving opgebouwd. Maar mij kunnen de scherven, potjes en gebruiksvoorwerpen niet zo boeien. De bronzen beelden echter maken het absoluut een bezoek waard. Anatomisch gezien zijn ze perfect. Het is een ode aan het mannelijke naakt. De beelden dateren uit 450 v.c. en zijn in 1972 door een duiker gevonden. De beelden zien er desondanks onaangetast uit.
’s Avonds proberen we op aanraden van de B&B-eigenaar te eten in de Pesca Fresca. Helaas zijn alle tafels besproken. Het alternatief is een km lopen over de Garibaldi. Er zitten daar 3 restaurants bij elkaar. Wij kiezen voor Pikym dat er iets culinairder uitziet.
Het zijn wel een stel bierbarbaren. Ik bestel een Rochefort tripel en krijg een La Trappe Blonde. Op de tap hebben ze Affligem Rouge maar uit de tap komt duidelijk een Tripel.
De door mij bestelde stokjes zwaardvis blijken gevuld te zijn met kaas. Best ok verder.

Foto’s

2 Reacties

  1. Annette:
    18 oktober 2017
    Leuk om zo weer 'mee te gaan' met jullie vakantie. Geniet ze!
  2. Gert.:
    18 oktober 2017
    Leuke verhalen, informatief en geestig over wat jullie ogen maag en kuiten zoal opmerken.