Brazilie dag 13-14

Dag 13: Dinsdag 29 september Brumadinho

’s Ochtends weer een ontbijt met alles erop en eraan. De Brazilianen weten wel een goed ontbijt te serveren. Er is ook een dame aanwezig die heerlijke omeletten(spreek uit: omeletzje) maakt.
We lopen naar de locatie van Avis dicht bij het hotel. We vragen of het ok is om het plein van de vrijheid te bekijken. Dat is uiteraard geen probleem. Het plein is een van de hoogtepunten van de stad en we bevinden ons op loopafstand; als we er toch zijn….
Rond het plein staan veel oude gebouwen die voorheen door de overheid gebruikt werden. Het is niet onaardig maar 10 minuten volstaan.
We krijgen een vw Gol met niet al te veel pk’s maar het voldoet.
We moeten de stad uitrijden naar Brumadinho, waar vlak bij het museum Inhotim ligt. Via google maps hebben we de route bekeken. Het lijkt geen probleem te zijn maar de praktijk is altijd wat weerbarstiger. We zijn best wel ervaren reizigers maar we maken nog steeds beginnersfouten.
Fout 1: we zijn volledig afhankelijk van Bars telefoon. De back-up een kaart van Brazilië hebben we niet gekocht. Meestal kopen we een kaart en krijgen dan van de verhuurmaatschappij een kaart mee.
En helaas de GPS werkt niet. Ligt het aan de hoge gebouwen? We volgen de weg naar Rio maar weten totaal niet of we goed zitten. Na een halfuur rijden stoppen we bij een klein winkelcentrum. Hier vragen we in ons beste Portugees naar een winkel die kaarten verkoopt. De Brazilianen zijn allemaal erg behulpzaam maar een ander taal kennen ze niet. Uiteindelijk weten we met hulp een papelleria te vinden maar kaarten worden niet meer overal verkocht.
Fout 2: Bar komt erachter dat haar toestel nog op vliegtuigmodus stond. Zodra de modus eraf is gehaald, komt het GPS-signaal binnen.
We waren inderdaad te ver doorgereden. Het was goed dat we gestopt waren. Heel ver terug is het trouwens niet. Met behulp van de GPS is het goed te rijden door de stad.
Fout 3: Als de navigatie linksaf aangeeft, maar de borden rechtsaf wat volg je dan? Wij volgen de navigatie en nemen daarmee kennelijk een shortcut. Hierdoor moeten we opeens door een drukke voorstad van Belo Horizonte allerlei smalle en steile weggetjes rijden. Na een afdaling moet de Gol een zeer steile helling nemen. In zijn 1 en met veel gas lukt het maar wat als…
De reis verloopt verder prima. We rijden vooral door veel wat armoedige dorpjes met heel heel veel drempels. De hele wereldbevolking gaat er aan door het broeikaseffect maar de mensen worden in ieder geval niet meer overreden.
Uiteindelijk zijn we om 14:00 in Brumadinho. De pousada dona Carmita is prachtig. Het museum sluit al om 16:30 en volgens de website is het al om 8:15 open. Daarom besluiten we om het museum morgenochtend te bezoeken, we hebben dan ongeveer tot half 1 de tijd want er moet ook nog 4 uur gereden worden.
’s Avonds hebben we problemen met de gerant van het restaurant dat bij de pousada ligt. Hij wil ons aan het buffet hebben maar dat buffet stelt veel te weinig voor. Wij willen lekker à la carte eten. Maar de visgerechten die wij willen heeft ie niet en ook bij 1 van onze 2 vleesgerechten krijgen we een nee. Alles gaat ook nog in het Portugees dus de communicatie is belabberd.
We willen het buffet niet, dus stappen we maar op.

Dag 14: Woensdag 30 september caraҫa

’s Ochtends weer een zeer uitgebreid Braziliaans ontbijt. Er staan tig soorten brood, er zijn eieren, er is hotdog in saus, cruesli met yoghurt , taartjes en niet te vergeten de traditionele pao de quijo(kaasbroodjes).
Als we uitchecken en vertellen dat we naar het museum gaan, wordt ons medegedeeld dat het pas om 9:30 open is. De website gaf toch duidelijk 8:15 aan. Mocht het inderdaad half 10 zijn dan wachten we wel even met een boekie. Bij het museum aangekomen, staan er al veel auto’s en zelfs een bus maar de openingstijd is toch echt 9:30.
Het museum is een zeer groot park met allerlei paviljoens waar moderne kunst te zien is. Het een is origineel het ander moeilijk als kunst te beschouwen.
Verder staan er allerlei kunstwerken verspreid over het park. De meeste kunnen we wel waarderen maar het mooiste van het park zijn de planten. Er is o.a. een grote collectie orchideeën en heel veel soorten exotische palmen. In 3 uur tijd weten we aardig wat te zien maar lang niet alles. We hebben geen tijd om bij alle galerieën een kijkje te nemen.
Om half 1 zitten we in de auto op weg naar het klooster in caraҫa, waar ze een speciale band hebben met de manenwolf. De navigatie doet het. We moeten dwars door Belo Horizonte rijden maar eigenlijk gaat het allemaal vrij makkelijk. Ik moet wel 1 keer opzij voor een wegpiraat maar daar ben je hier alert op. Om 16:00 zijn we bij de privéweg van het klooster. We rijden dan nog 13 km door een natuurgebied. Het klooster is prachtig gelegen tussen het groen op een heuvel.
De manenwolf verschijnt al 33 jaar bij het klooster. Aangezien ze maar 16 jaar worden is het niet altijd dezelfde wolf. Bij de ingang van de kerk staan aan de randen wat bankjes waar we na het diner op plaatsnemen. Een man steekt een halfuur lang een verhaal af over de wolf in het Portugees aan ongeveer 40 toeschouwers. De manenwolf is een solitair schuw dier, we moeten daarom onverhoedse bewegingen vermijden. Eigenlijk is het meer een vos gezien zijn bruine kleur, spitse snuit en solitair leefgedrag. Een vos op hoge poten.
Rond 8 uur verschijnt de manenwolf ten tonele. Hij komt op via de trap die naar de kerk leidt en neemt plaats midden op het podium. Daar bevindt zich een bak met botten en vlees. De schaarse verlichting zorgt ervoor dat het fotograferen lastig is maar we kunnen het prachtige bruin van de vacht goed zien. Af en toe neemt de wolf een hap uit de bak, kauwt wat botten fijn en loopt dan weer terug de trap af. Maar er volgt steeds weer een toegift. Na een halfuur zegt de man iets in het Portugees waarna iedereen weggaat. De voorstelling is voorbij.
Een machtig mooi beest. We hadden er nog nooit een gezien zelfs in Blijdorp niet.