Colombia - dag 12 en 13

12 december 2019 - Cali, Colombia

Dag 12 en 13 Finca Argentina / Salento dinsdag 10 en woensdag 11 december 2019.

Als ze je van tevoren zouden vragen of het je leuk lijkt om ongeveer 8 uur te klimmen over vaak modderige paden met boomstammen als bruggen begeleidt door een tropische regenbui en slapend op een slaapzaal met meerdere mensen dan zou je waarschijnlijk zeggen ‘laat maar’.
Al deze ingrediënten waren aanwezig bij onze trekking maar toch had ik het niet willen missen. De bergen zijn altijd aantrekkelijk. Als je echt één wil zijn met de natuur dan moet je de bergen in.
We startten de wandeling om half 9 met onze goedgeluimde gids Oscar in de Cocoravallei. De hoge waspalmbomen maken het een zeer bijzondere plek. Algauw lopen we de jungle in en gaan we klimmen, heel veel klimmen. Aanvankelijk is het rotsachtig en niet zo steil. Later wordt het modderig en flink steiler. Je zakt soms ver weg in de modder; het is niet altijd gemakkelijk om de droge kanten die flink hellen te bewandelen. Rond 1 uur gaan de sluizen open. Dit is wat je noemt een tropische regenbui en we dachten nog wel in het droge seizoen te zitten. We schuilen tezamen met een paar Canadezen, die ook in onze finca blijken te slapen, onder een grote boom. Als het onweer over is, regent het gestaag maar niet meer zo hard door. Rond een uur of 3 klaart het op. We zien nu ook wat van de prachtige vallei diep onder ons. De omgeving is prachtig. Om 5 uur is ons einddoel bereikt; finca Argentina gelegen op 3400 meter. De vrouw des huizes verwelkomt ons. De finca is een eenvoudige boerderij met wat slaapzalen en een woonkamer annex keuken. Er lopen ook veel dieren rond waaronder een behoorlijk aantal honden. In de woonkeuken wordt gekookt op een houtvuur. Dit is daarom de enige ruimte waar spullen kunnen drogen. De overige ruimtes hebben een te hoge vochtigheidsgraad. De zitplaatsen van de woonkeuken zijn al aardig bezet. Uiteraard zitten er een paar Nederlanders (uit Amsterdam) en drie Françaises. Een van de Amsterdammers is nadrukkelijk aanwezig met af en toe misplaatste humor. De patrones is daar niet zo van gediend.
Na de aardappelsoep en rijst met erwten, weet Oscar iedereen te vermaken met zijn gitaar en fijne zangstem. Hij blijkt een behoorlijk repertoire te hebben(o.a. Bob Marley).
Gelukkig gaan de Amsterdammers vroeg naar bed zodat wij nog even kunnen babbelen met de Canadezen uit het koude Noordwest Territoria(ja, die ken je van Risk). Ondanks dat we met 6 man op de slaapzaal slapen, is het er rustig en lukt het om 5 á 6 uur slaap te pakken.

Het ontbijt bestaat verrassend genoeg uit aardappelsoep en rijst. Oscar heeft echter voor ons ook een lekkere plata de frutas klaargemaakt. Om 7:45 gaan Oscar en ik(voor Bar wordt het te zwaar) verder omhoog richting de Paramo. Hiervoor moeten we  nog 600 meter klimmen. Gisteren moest ik nog hijgen door de hoogte maar nu heb ik er geen last meer van. Ik kan aardig mee met het tempo van Oscar. Boven tussen de freilejones, de karakteristieke plant van de Paramo, gaan we zitten.
Ik leer nog van alles over de freilejones. Zo is de naam afkomstig van het feit dat mensen de planten aanzagen voor grote monniken(Fraile - ones).
Uiteraard is het ecosysteem in gevaar. Boeren verbranden stukken grond voor het vee en goudmijnen zijn schadelijk voor zo’n beetje alles.
Oscar geeft mij 2 minuten stilte. Zelden zo’n stille stilte meegemaakt. Daarna pakt hij zijn kena en begint El condor pasa te fluiten. Wow. Ik had hem gisteren nog verteld dat dat het liedje was dat op nummer 1 stond bij mijn geboorte dit n.a.v. de aanwezigheid van condors in dit gebied. Zo in de mist tussen de freilejones is dit een zeer mystiek moment.
Rond half 12 zijn we terug bij de finca voor een aardappelsoep. We taaien snel af want er wordt veel regen voorspeld. De regen laat gelukkig nog even op zich wachten. We hebben nog meer mazzel want we zien een van de mooiste vogels van Colombia – de zwartkruinbergtoekan.
Na dit mazzeltje dalen we verder af. Om 2 uur weet Oscar ons nog te verrassen met een picknick. Heerlijke kaas, jam en zelfs een halve liter rode wijn. Daarna hebben we nog steeds een lange weg te gaan. Het gaat dan echt regenen en het pad wordt zeer modderig. Zo modderig dat het eigenlijk niet verantwoord is om er onervaren modderkruipers doorheen te laten gaan. Gelukkig overleven we het en zijn we net voor het donker om 17:45 beneden. Dat was nog eens een flinke wandeling met een behoorlijk hoog avontuurgehalte.
Wat een ontberingen maar wat een heerlijk gevoel dat je de prestatie hebt geleverd.
Bij de prijs inbegrepen is een diner bij de Brunch(dineren bij een restaurant dat brunch heet??) in Salento. We gaan eerst terug naar onze cabana daar worden we verwelkomd door de eigenaresse die verrassend genoeg voor de avond een massage kan aanbieden. Dat slaan we zeker niet af.
Eerst eten we nog gezellig met Oscar in Salento. Oscar was een heel veelzijdig persoon; voor ons een prima gids en een zeer fijn mens.
De masseuse weet de spieren en nek vakkundig los te maken. We kunnen heerlijk en met een zeer voldaan gevoel gaan slapen.
 

Foto’s

2 Reacties

  1. Conni:
    13 december 2019
    Avontuur..grenzen verleggen en juist dan extra n
    genieten. Jan en ik vonden het een schitterend verhaal Barbara en Michiel..
    Op naar de volgende uitdaging...
  2. Conni:
    13 december 2019
    Wil je volgende keer als je
    nog eens een "Oscar" ontmoet het geluid opnemen?