Colombia dag 17-19

Dag 17 San Agustin zondag 15 december 2019.

Het is eindelijk een beetje droog. Volgens mij heeft het de hele nacht doorgeregend. Het zal vandaag echter rond 12 uur zonnig worden. Is het regenseizoen daarmee afgelopen?
De dag begint om half 7 met radio 1 Langs de lijn. Niet omdat we graag willen weten hoe het met Emmen-Sparta afloopt maar voor de WK-handbalfinale tussen Nederland en Spanje. De internetverbinding is te zwak voor live-tv maar goed genoeg voor die goede oude radio.
Tot 6 seconden voor tijd is het superspannend. 29-29 strafworp voor Nederland -  Goal!
Na het ontbijt wandelen we 2km op en af(er zit een stijgingspercentage van 30% bij) naar de toeristische trekpleister van San Agustin. Toeristisch is het zeker maar er zijn wel weinig Europeanen.
De vindplaats heeft verschillende onderdelen. Je kunt een wandeling maken langs beelden, begraafplaatsen bezoeken, of de rivierbedding bekijken waar in de steen ook allerlei figuren zijn uitgehakt. De beeldentuin is mooi van opzet. De meeste beelden hebben dezelfde symbolische achtergrond. De begraafplaatsen A en B zijn het interessantst. Hier staan wat grotere beelden en zijn er meer variaties te vinden zoals een uil en een arts die een net geboren kind vastpakt.
De beelden worden wel eens met de beelden van Paaseiland vergeleken. Voor beiden geldt dat het raadselachtig is wie de beelden gemaakt heeft en met welk materiaal. De beschaving was al verdwenen voordat de Spanjaarden dat konden doen. Met deze informatie wordt het geheel nog indrukwekkender.
Bij de rivier de Lavapata zien we ook allerlei figuren tussen de stenen. Hier stroomt het water dus al meer dan 1000 jaar overheen zonder dat de figuren ver geërodeerd zijn. Lijkt het geheel nu op een doodshoofd?
Er is nog een vindplaats bergop. Ik wil doorlopen maar stuit op een grote groep die geen plaats wil maken omdat er een groepsfoto gemaakt moet worden. Ik heb me maar omgedraaid zodat het lijkt alsof ik erbij hoor. Jammer voor die 2 meisjes achter mij die door mijn 1.80 in het niets verdwenen.
Op de weg naar beneden genieten we van een Colombiaanse specialiteit; de Cholado.
Doe wat ijsschaafsel, siroop, vers fruit, roomijs, stukje appel, koekje en wat chocoladekruimels in een bekertje en voilà, je hebt een Cholado.
Het was een interessant park, het maakt de reis nog afwisselender dan het al was.
’s Middags bekijken we nog even het nauwste punt van de grootste rivier van Colombia – de Magdalena.
De Cholado vulde aardig maar is geen volwaardige lunch. We besluiten om 4 uur warm te eten en kopen wat kaasbrood bij de bakker voor ’s avonds.
In San Agustin is het een groot feest. Iedereen is lekker dronken aan het worden. Het is dus een goed idee om nu al wat te eten zodat we ’s avonds er niet meer hoeven te zijn.
eten: el meson gourmet.

Dag 18 Villavieja maandag 16 december 2019.

We staan op met blauwe lucht. Het is kortebroekenweer vandaag. We rijden vandaag naar de woestijn van Tatacoa; een rit van zo’n 5 en ½ uur.
Het eerste stuk verloopt als een soort Super G. We rijden al slalommend langs de soms best wel grote gaten.
Langzaamaan zien we de junglevegetatie plaats maken voor drogere vegetatie. De groene bergruggen veranderen in wat kalere grillige rotsformaties. De temperatuur loopt op tot 30 graden. Er zijn nu stukken bij waarbij we de 90 halen we moeten echter wel op de gaten blijven letten.
Om 3 uur rijden we het dorpje Villavieja binnen. Ons sobere hotel(er is geen plafond in de kamers waardoor alles van iedereen hoorbaar is???) bevindt zich om de hoek van het plaza Bolivar. Ieder plaatsje heeft een vierkant plein. In het midden staat of een grote boom of een standbeeld van Simon Bolivar.
Zo’n plein is meestal autovrij en wordt omringd door barretjes en de hoofdkerk.
Dit dorp is niet toeristisch. We kunnen dus weer genieten van het Colombiaanse leven. Dit kenmerkt zich door veel lawaai, veel knipperende lampjes i.v.m. de kerst en veel gemotoriseerde tweewielers die af- en aanrijden.
Omdat er geen echte grote restaurants zijn eten we een Colombiaanse picada(een kapsalon met een Colombiaanse twist) in een veredelde snackbar. Voor 5 euro pp zijn we deze keer goedkoop uit. Rond half 8 tijdens de koffie begint vanaf de kerk een pastoor m.b.v. een megafoon iedereen te bedanken die een donatie heeft geleverd aan de kerk. Dit wordt begeleid door een kinderkoor. Het wordt een hele litanie; de man lijkt van geen ophouden te weten. Om kwart over 9 komt er god zij dank dan toch een eind aan de opsomming. Hij had beter iedereen kunnen opnoemen die geen bijdrage heeft geleverd.

Dag 19 Villavieja dinsdag 17 december 2019.

Pff wat een hitte hier. Ruim 33 graden zal het vandaag worden.
Na een mager ontbijtje in ons zeer open hotel pakken we de auto om de woestijn in te rijden. Het klimaat wordt omschreven als droog tropisch.  De rotsen en cactussen behoren duidelijk tot een woestijn maar door de regen is het er ook nog groen wat het heel bijzonder maakt. De lidcactussen staan tussen het hoge gras en enkele bomen in. Het eerste gedeelte van de Tatacoawoestijn bestaat uit rode rotsen. Wind en water hebben ervoor gezorgd dat de rotsen behoorlijk geërodeerd zijn. Je houdt daardoor allerlei grillige vormen over. Een mooi en kunstig stukje natuur.
Bij Cusco maken we een wandeling tussen de rotsen door. Ondanks dat het nog vroeg is, komt het zweet uit alle poriën gezet. Een lekker drankje na afloop van de prachtige wandeling doet wonderen.
We rijden nog een stuk verder het onverharde pad af tot aan los Hoyos. Hier hebben ze het idee gehad om aan het begin van het wandelpad een zwembad neer te zetten. Het zwembad verpest het mooie uitzicht op de grijze rotsen. Ik vind het niet nodig om midden in de woestijn te kunnen zwemmen. Wij willen nl. graag wandelen. De wandeling stelt qua afstand weinig voor. De grijze rotsen zijn wat minder indrukwekkend dan de rode rotsen.
Nadat Bar haar enkel verzwikt heeft(ze kan het gelukkig uitlopen) loop ik nog een wandeling bij Cusco. Het park lijkt niet echt rekening met wandelaars te houden. De paaltjes die de route moeten aangeven, staan niet allemaal meer overeind. Het is aan maps.me te danken dat ik op het pad kan blijven. Nu werd het wel aangeraden om met een gids te gaan maar op zich redden we ons met de moderne middelen prima. We krijgen het idee dat het toerisme hier niet helemaal juist wordt gebruikt. Er is te veel horeca voor te weinig toeristen. De wandeltoerist is ook een toerist waar geld aan verdient kan worden.
Ondanks mijn kritiek is dit een prachtig park dat zeker de moeite waard is om op te nemen in de reis.
’s Middags verdragen we de hitte bij ons hotel.
We rijden tegen zonsondergang nog even de woestijn in maar helaas cumuluswolken voorkomen een mooie zonsondergang.
Morgen de laatste rijdag. Op naar Bogota. Vandaar vliegen we naar Cartagena.