New England deel 4

Dag 11 zaterdag 29 september 2018

Overnachting: Minuteman Camping Littleton
Weer: Zonnig – licht bewolkt 19 graden

’s Ochtends is het geheel onbewolkt. We hebben de mazzel dat ons plekje aan de vijver volledig in de zon ligt. De ochtend wordt nog mooier gemaakt door een vissende ijsvogel die van deze vijver zijn woonplaats heeft gemaakt.
We hadden gisteren nagevraagd of we Portland in kunnen rijden met een camper. Het antwoord dat er overal parkeerplaatsen zijn, stemde ons gerust. Helaas zijn de parkeerplaatsen niet geschikt voor de camper. We rijden door het centrum en verliezen de moed een beetje. We pakken het internet erbij. Ik heb een roamingbundel gekocht voor dit soort gevallen. Het is het beste om 1 km verderop een park & ride te nemen. Wij maken er dan maar een Park & Walk van. Die Amerikanen gaan er natuurlijk niet vanuit dat je 1 km gaat lopen.
Portland is met  60000 inwoners de grootste stad van Maine.
Het is de geboortestad van Stephen King. Veel van zijn verhalen spelen zich af in Maine. Zijn inspiratie heeft ie waarschijnlijk opgedaan in het hoge noorden waar helemaal niemand woont.
In een uur hebben we de belangrijkste straten gehad. We lunchen nog in de camper om daarna 2 uur door te rijden naar de camping ten noordwesten van Boston. Op 50 km van Boston is dit een camping die in Amerikaanse ogen om de hoek ligt. We rijden de staat Massachusets binnen. 27000 m2 en 6.5 miljoen inwoners waarvan het merendeel in Boston – Agglomeratie woont.
We hebben nu even de tijd om het weekend van Columbus day te plannen. Volgend weekend zijn de Amerikanen op de maandag vrij, dit leidt vast tot extra drukte.

Dag 12 zondag 30 september 2018

Overnachting: Minuteman Camping Littleton
Weer: Zonnig – licht bewolkt 19 graden

Hm, wie heeft er vannacht in de la aan de chocola zitten knabbelen?
Een prachtige dag voor het bezoeken van de stad. Volgens de receptionist kunnen we alles wel te voet doen en dat klopt.
Eerst rijden we 30 km naar het eindstation van de groene metrolijn. Daarna zitten we 3 kwartier opgesloten met te veel mensen in een te kleine ruimte. De Red Sox spelen vandaag dus er zijn veel honkballiefhebbers maar er moet ook zelf gesport worden en er is veel te doen in de stad. 2 wagonnetjes is dus wat te weinig.
Wij gaan er uit bij Arlington. We worden direct overdonderd door de vele hoge, grote bakbeesten van gebouwen waar weinig zonlicht doorheen komt.
Met een kleine wandeling door het Theaterdistrict en Chinatown komen we bij Boston Common, het grote centrale park, uit. Vanuit dit park wandelen we Beacon Hill in. Dit is een prachtige oude wijk met rode bakstenen huizen.
Na Beacon Hill volgt de Trinity Church. Een zeer opmerkelijk Romaans gebouw gelegen naast het hoogste gebouw van Nieuw England, de 240 meter hoge geheel uit glas bestaande John Hancock Tower. Dit levert mooie bespiegelingen op.
Via de gezellige Esplanade aan de Charles rivier lopen we over de brug naar het volgende doel, monument square. Helaas hebben we zonder op de kaart te kijken de eerste de beste brug gepakt. We hadden de derde moeten hebben. Dit levert een penalty van drie kwartier lopen op maar we hadden vanaf die brug wel een prachtig uitzicht over de stad. Je ziet vanaf daar de afwisseling tussen oud en nieuw.
Afijn, we komen uiteindelijk bij Monument Square uit. Hier staat een obelisk van 67 meter hoog die ik met 294 treden weet te bedwingen voor een leuk uitzicht.
We eindigen de dag in Little Italy met een pizza. Ik eet een heerlijke spruitjespizza.
Wat hier nog opvalt, zijn de lange rijen voor de pastry-winkels, de specialiteit van Boston.
Uiteindelijk tikken we net niet de 30000 stappen aan.
Morgen het museum.

Dag 13 maandag 1 oktober 2018

Overnachting: Minuteman Camping Littleton
Weer: Zwaarbewolkt – regen 15 graden

We rijden weer richting parkeerplaats, die alleen te betalen is via een app, om daarna over te stappen in de metro. Deze keer rijdt ie niet voor onze neus weg, het scheelde een halve minuut. Het is om half 10 een stuk minder druk dan op de zondag.
Het museum heeft een eigen halte maar om die te bereiken moet je een half uur langer in de metro zitten dan als we te voet gaan vanaf de dichtstbijzijnde halte van onze lijn.
Het Museum of Fine Arts heeft een afwisselende collectie met veel schilderijen maar ook veel archeologische voorwerpen. Hoogtepunten zijn de Monetkamer, de Canaletto’s, de Copleys en de Egyptische afdeling. De universiteit van Boston heeft bijgedragen aan wat opgravingen. Kennelijk mag je de gevonden voorwerpen mee naar huis nemen.
Er is ook een kamer voor Nederlandse meesters als Bol en Hals maar ook Van der Neer en Averkamp.
Rond half 3 zijn we klaar.
Buiten is het licht aan het regenen. De stad ziet er zo heel anders uit. Grauwer vooral. We pakken de metro op naar Government Center. Vanaf daar lopen we door Oud Boston en het financiële district. We eindigen bij het Waterfront. De motregen is overgegaan in regen. Het voelt onaangenaam aan. De wolkenkrabbers doen hun naam eer aan en zijn niet meer volledig zichtbaar.
We eten bijtijds in een Seafood restaurant. Bar eet dan toch haar lobsterroll. Uit eten gaan is duur. Daar komt nog bij dat je geacht wordt om minstens 15% fooi te geven want die arme drommels van obers verdienen anders nauwelijks iets. Rare jongens die Amerikanen.