Tenerife week 2

Maandag 14 maart – Woensdag 16 maart.

..en het werd inderdaad slecht weer. Geen zonnetje meer op het dakterras. Het hele eiland heeft last van een flinke depressie op de oceaan. Het zijn flinke hoosbuien maar het is geen grijze massa zoals het in Nederland wel eens kan zijn. De temperatuur blijft onder de beloofde minimumtemperatuur van 17 graden. Het lukt ons om na het werk toch nog een uurtje droog te wandelen.

Dag 5 Donderdag 17 maart.

We hebben de ATV in tweeën geknipt waarmee we nu 2 dagdelen hebben om wat te doen.
Na het werken hebben we een afspraak staan bij de Cueva del Viento. Dit is in ons eigen dorp op 10 minuten rijden. De excursiebusjes brengen ons bij een mooi stukje natuur. Het is opvallend hoeveel verschillende planten er op de bergen staan.
We leren van alles over het vulkanisme. Zo dachten we dat de pico Teide de enige vulkaan is van het eiland maar het zijn er maar liefst 321. Zo’n beetje elke heuvel moet een vulkaan zijn.
De barranco’s(ravijnen) zijn gevormd door de lavastromen.
We gaan ondergronds om door een klein stukje tunnel uitgesleten door de lava te lopen. De gehele tunnel is een paar kilometer lang en is daarmee op de tunnels van Hawai na de langste lavatunnel ter wereld. Het lijkt een beetje op de Oude Gracht. Aan weerszijde van de bodem zijn door de lava een paar terrassen gevormd die met een beetje fantasie(dat heb ik kennelijk) op onze werven lijken.
We lopen wat door de tunnel met onze mijnlampen waarbij we ook weer les krijgen in vulkanisme.
Na afloop heeft onze gids het nog over een aantal traditionele drankjes en hapjes . Zo moeten we absoluut een Barraquito leche y leche con todo drinken en moeten we een keer gofio eten.
Het eerste kan aan de overkant van ons vertrekpunt voor de excursie. We krijgen een prachtig gelaagde koffie met kaneel, citroenschil en een likeurtje. Het is zonde van het mooi opgemaakte drankje dat je alles door elkaar moet roeren. Het smaakte prima.
Na afloop van de excursie gaan we ons eigen stadje bezoeken – Icod de los vinos. O had ik er pinos van gemaakt? Dat zal wel liggen aan de pijnbomen. Er zijn kennelijk ook veel wijngaarden. Ons stadje heeft best een leuk oud centrum met uiteraard een centraal plein. De topattractie is een 1000 jaar oude drakenboom. Drakenbomen van deze leeftijd zijn heel bijzonder. Om de boom heen is nog een parkje gebouwd waar je apart voor moet betalen. De boom lijkt op een oude broccoli. De ouderdom is er aan af te zien en maakt de boom niet knapper. Imposant is ie zeker.
Omdat het qua temperatuur niet onaardig is, eten we op een terras. Opvallend dat ook hier de restaurants de gehele avond open zijn.

Dag 6 Vrijdag 18 maart.

Na het werk gaan we aan de wandel. We hebben een wandeling uitgezocht onder de pico Teide op zo’n 200 meter. Een flinke klim zal ons op 700 meter brengen. Al met al een wandeling van ongeveer 10 km - 4 uur.
Op de Teide is het mistig waardoor we erg weinig zicht hebben. De orgelpijpen aan de overkant van de berg missen we derhalve.
Het is ons vooral te doen om het wandelen. We lopen heerlijk door het bos dat zich kenmerkt door de baardmossen. De aanwezigheid van deze mossen duidt ook op veel vochtigheid. Op de grond stikt het van de felgroene slierten alsof iemand tijdens carnaval een spuitbus met schuim heeft leeggespoten. De baardmossen en de mist zorgen voor een mystieke(hier zit een woordspeling in) sfeer. Als we bijna terug zijn, gaat de mist over in regen. Niet erg want we zijn weer bijna bij de auto.
We eten thuis zodat we op tijd zijn om met onze buurvrienden John en Carla aan de popquiz van radio 2 mee te doen. De Platenruiters halen 79 punten – niet slecht.

Dag 7 Zaterdag 19 maart

We hebben vandaag een afspraak staan bij de Barranco del Infierno alleen wordt deze door de organisatoren om veiligheidsredenen afgemeld. Tja wat er allemaal niet doorgaat vanwege de veiligheid.
We gooien onze plannen om en besluiten om eerst de stad aan de voet van de Teide te bezoeken – Orotava. Een leuk stadje met mooie balkonhuizen als hoofdattractie. De balkons zijn van hout en lijken meer op een erker dan een balkon. We eten Canarisch in een hotel/restaurant Rural Orotava.
Als voorafje hebben we de befaamde gofio – een soort meel vermengd met water. Het heeft een beetje een koekstructuur en met wat honing en amandeltjes was dit voorgerecht erg lekker. Ik eet een soepje Rancho de Canario geheten.
Na Orotava rijden we door naar de piramides van Guimar. Er is onduidelijkheid over de ontstaansgeschiedenis. Een van de verklaringen is dat ze door boeren zijn opgestapeld. De ligging is mooi maar het is geen groots spektakel.
Het is ondertussen wat later op de middag tijd voor onze laatste stop; het dorpje Candelaria. Het is daar boven de 20 graden en de zon schijnt. We kunnen daarom in ons T-shirt lopen. De parkeerplaats is weer eens chaotisch en na voor niets een rondje te hebben gereden is opeens het allereerste plekje vrij. Af en toe heb je ook geluk.
Het dorpje heeft een enorm groot plein met daarop een heuse kathedraal – absoluut het hoogtepunt van het dorp. De rij beelden tussen het plein en de oceaan misstaat ook niet.
Het is aangenaam om door de hoofdstraat te wandelen. We nemen nog een kaas/worst-plateau bij een gezellige bar met uitzicht op de oceaan.  
Als we nog even een paar trappen beklimmen hebben we een prachtig uitzicht op de kathedraal. Soms moet je wat moeite doen voor een mooie foto.

Dag 8 Zondag 20 maart.

Opnieuw een wandeldag. We rijden nog een keer naar het prachtige Anaga voor een andere aangeprezen wandeling van Taganana naar Afur naar Taganana.
Dit is de koninginnerit van de werkvakantie. Meer dan 14 km wandelen we op en af. Alleen het begin al in het dorpje Taganana(klinkt als een goede voetballer) is loodzwaar met stijgingspercentages van boven de 30 %. Na Afur lopen we naar beneden door een adembenemende vallei waar we voor het eerst ook stromend water tegenkomen. De afdaling eindigt aan zee bij een playa. Al bij een wegwijzer met playa erop zat ik met Vamos a la playa in mijn kop.
Bij het strandje is er sprake van een zeer sterke branding. Ons pad gaat verder op en af en loopt langs de kust. We houden steeds zicht op de steile bergen die geteisterd worden door de aanhoudende hoge golven. Met 14+ km is de wandeling wat aan de zware kant maar het was wederom prachtig. We hebben geen zin om in een restaurant te gaan zitten en besluiten te gaan Maccen. Dat was lang geleden…