Mexico dag 19-21

Dag 19 maandag 31 oktober – Merida half bewolkt 26 graden.

Ik heb mot met de motmot. Deze wonderlijke vogel krijg ik nu voor de 2e keer goed voor de lens maar op het moment dat ik wil afdrukken vliegt ie weg. De vogel is vooral bijzonder door zijn verlengstuk van 2 veren aan zijn staart. De pennen zijn als satestokjes zichtbaar.
We zien de motmot doordat we vroeg zijn opgestaan om even over het terrein vogels te spotten.
Veel meer levert de ochtendwandeling echter niet op.
Het is weer eens tijd om te verkassen. De reis gaat in meer dan 4 uur over snelle goed geasfalteerde wegen richting Merida. We verlaten daarmee de provincie Quintana Roo en keren weer terug in Yucatan. Onderweg luisteren we o.a. naar de nrc-podcast “de coupe van Qatar” – een aanrader.
Bij het binnenrijden van de stad blijkt voor de zoveelste keer dat de auto binnen de stad een matig vervoermiddel is. Rennend was het sneller geweest.
Er is tijd genoeg om Merida rustig te bekijken. Het draait vooral om het centrale plein Plaza Grande en de Passeo de Montejo. Dat is een boulevard met hier en daar een prachtig oud gebouw. Merida (900.000 inwoners) is gebouwd op een door de conquistadores vernietigde mayastad. De eerste Mexicaanse miljonairs lieten hun huizen bouwen aan de Passeo de Montejo. Hier en daar is het vergane glorie maar een aantal gebouwen laat zien dat er nog steeds rijkdom is. We lopen de Passeo uit tot aan het onafhankelijkheidsmonument.
Morgen is het dia de los muertos ter nagedachtenis van de kinderen. Helaas blijkt de Passeo de los animas – een mooie optocht – al de 28e te hebben plaatsgevonden. We zien wel overal altaartjes. Ook op het grote plein staat een flink altaar waar morgen de nodige voorwerpen geplaatst gaan worden.
We eten heerlijk Italiaans op het gezellige plein van Santa Lucia. Wat opvalt zijn de vele jonge aanwezige Nederlanders. De meeste Mexicanen zijn kort en gedrongen. De Nederlanders vallen door hun lengte extra op. We kijken nog op het centrale plein naar wat er te doen is. Helaas snappen de Mexicanen niet dat ze een verhoging dienen te gebruiken als er wat te zien is. We horen een kwartier lang een verhaal in het Spaans aan zonder door de mensenmassa heen iets te kunnen zien. Rond half 10 lopen we maar terug naar ons hotel.
Er bekruipt me een gevoel van fomo. We hebben desalniettemin het programma van Merida op de  websites goed uitgeplozen. Er is gewoon simpelweg niet zo heel veel te beleven tijdens deze dagen.

Dag 20 dinsdag 1 november – Merida licht bewolkt 29 graden.

Om half 5 word ik wakker. Er is in het hotel een hoop gekakel. Er vertrekt of komt een grote groep luidruchtige gnomen aan. Er wordt hardop gepraat ook door het personeel. Rolkoffertjes bonken over de gangen. Er wordt gelachen en luid gepraat. De akoestiek van het pand helpt een handje mee.
Er is geen kans meer om in slaap te vallen. Na 40 minuten is mijn geduld op en loop ik in mijn boxershort de gang op om verhaal te halen over het mij aangedane leed. Het lijkt het personeel niet te deren.
Voor het ontbijt doe ik mijn beklag bij de receptie. Ook hier, verschuilend achter hun mondkapjes, lijkt het hun niets te doen. Ik ben dan in ieder geval wel de ergernis kwijt.
Het is vandaag de Dia de los muertos ter herdenking van de kinderen. Er zijn echter vandaag verder geen festiviteiten in Merida. Er is ook niemand die geschminkt is. De meesten herdenken de doden binnenshuis waar een altaartje is ingericht.
We maken er vandaag een selfmade vogeltour van en ik moet zeggen dat we als gids niet falen. De oogst zou voor een profi niet misstaan.

We rijden naar de kustplaats Progreso. Heen komen we ten oosten ervan uit. We rijden langs mangrove. Een vegetatietype dat vaak voorkomt bij kustgebieden waarbij de grond veel zout bevat. Het kenmerkende zijn de plantenwortels die vaak boven het water uitsteken.
We starten de vogeltour bij het pretpark Sendero de Jurasico. We weten nu waarom Nessie niet meer wordt waargenomen in Schotland. We zien hier wat pelikanen alweer een andere reigersoort en een witte ibis.
We vervolgen onze rit richting Progreso en komen uit bij de ingang van het Reserva Ecológica El Corchito. Voor een klein bedrag brengt een veerpont je naar de overkant van de rivier waardoor je een klein stukje het mangrovebos met cenotes in kan lopen. We zien diverse vogelsoorten, heel veel wasberen, een van boom tot boom springende gestreepte basilisk en een leguaan. De cenotes liggen prachtig in het bos en zijn druk bezet.
Erg leuk om hier even te hebben rondgelopen.
De gidsen laten Progreso niet links liggen. We brengen een bezoekje aan het strand waarbij we de pelikanen naar beneden zien storten om vis te vangen, lopen wat door het water en lunchen wat in een gezellig visrestaurantje.
Via de westkant nemen we een witte weg terug naar huis. Op Maps zagen we dat deze weg een soort dijk is met dus aan weerskanten water. De weg is rustig bereden waardoor we het kalm aan kunnen doen. We zien 1 flamingo, nee 2, nee veel flamingo’s. En opnieuw een andere reigersoort(hoeveel heb je er wel niet) – de roodhalsreiger - die wat ruzie zoekt met onze roze vrienden.
Om 5 uur eindigt onze tour. Dat hadden we niet slecht uitgezocht zo.
’s Avonds zitten we opnieuw aan het gezellige Plaza de Santa Lucia. Het is op straat een stuk stiller dan gisteren. Veel winkels zijn dicht omdat de Mexicanen de doden kennelijk met hun families aan het herdenken zijn.

Dag 21 woensdag 2 november – Rio Lagartos regenachtig 29 graden.

We verlaten het hotel na nu wel een goede nachtrust zonder dat er nog iets gezegd werd over gisternacht. Er was hier toch sprake van een conflict tussen klant en leverancier. Iets van een excuus of opmerking dat ze er voortaan beter op zullen letten, hebben we niet gehoord. Rare toko.
De naam van dit gehorige hotel was overigens El Gobernador.
De wegen van Yucatan zijn goed onderhouden. We halen behoorlijke gemiddeldes. In 2.5 uur rijden we van Merida naar Rio Lagartos. Dit zou de laatste stop zijn geweest als de vlucht niet geannuleerd was.
Rio Lagartos is een vissersdorpje met dank zij de mangroves redelijk wat toerisme.
Bij aankomst in ons minihotel Punto Pronto worden we voorgesteld aan Santiago die een boottour voor ons ter beschikking heeft. Morgen half 8 vertrekken voor de prijs die ook op het internet genoemd werd. Prima hoeven we dat niet meer te regelen.
We zitten even vast aan de hotelkamer als er flinke buien losbarsten. Er waait weer eens een orkaan over Mexico waar Yucatan een staartje van meekrijgt. Ook als we het vissersdorpje verkennen blijft het regenachtig. Er zijn veel pelikanen en tientallen fregatvogels die in de lucht rondcirkelen.
Het dorpje ligt aan een lagune met een open verbinding naar de Golf van Mexico.
Voor het eten wandelen we het dorpje uit richting een miniwandeling in het mangrovebos. Langs de kant van de weg zien we behoorlijk veel witte ibissen.
De miniwandeling (nog geen 500 meter) over vlonders leidt naar een soort bosvijver waar een krokodil vertoeft.
Op de terugweg zien we opnieuw een andere reigersoort het is de geelkruinkwak.
Uiteraard eten we ’s avonds vis.

Als het al om 18:15 donker wordt, komen we erachter dat we weer 7 uur tijdsverschil hebben met Nederland – dat was in Merida kennelijk ook al het geval. Vreemd want daar was het niet opgevallen dat het zo vroeg donker was.