Mexico dag 10-12

Dag 10 zaterdag 22 oktober – Comitan best wel zonnig.

We hebben vandaag dus een lange rijdag. Qua kilometers valt het wel mee. Je hoeft in principe ook niet zo op de maximale snelheid te letten. Er is hier geen geavanceerd elektronisch systeem dat geautomatiseerd boetes uitdeelt bij een overschrijding van de maximale snelheid met een paar kilometers. Helaas rijdt het echter zelden lekker door. Dat ligt niet aan het langzame verkeer op de weg. De weg is meestal 3 auto’s breed. Als alles een beetje inschuift, is passeren prima te doen.
Nee,  veel wegen bevatten gaten zo groot als maankraters. Daar moet je continu alert op zijn. Daarnaast is het opletten geblazen voor de topes of reductors. Dat zijn hele nare drempels waar ze het hele land mee hebben volgegooid. Zeker als je meer in dichtbevolkte gebieden rijdt, is de lol van het rijden er snel af. Het zijn geen drempels waar je nog fatsoenlijk met 30 per uur overheen kan. Doe je dat dan kan je een harde klap verwachten. Neen, dit zijn drempels waar je tot 0 km per uur overheen moet en dan kun je alsnog een klapje krijgen. Elke keer moet de auto dus weer afremmen tot ie stilstaat. Een beetje dorp heeft er toch wel een stuk of 3-4. Rare jongens die Mexicanen. Het zal vast schelen in het aantal verkeersslachtoffers maar ik ben benieuwd naar de correlatie met mensen met longklachten. Er gaat zo een hoop extra fijnstof de lucht in.
Dan zijn er nog de controleposten waar je ook stilstaand over de drempels moet rijden. Een keer worden we even staande gehouden door een rokende Tygo Gernandt-achtige figuur. Als we doen alsof we geen woord Spaans spreken mogen we doorrijden.
We passeren ook nog een douanepost zonder een landsgrens in de buurt. We passeren wel een provinciegrens met Tabasco. Ik moet meteen weer even lachen om een van de beste Lucky Luke-albums – Tortilla’s voor de Daltons - waarbij Joe Dalton in een Mexicaanse gevangenis terechtkomt. Hij weet te ontsnappen door het bij zijn eten verkregen flesje Tabasco te gebruiken om de tralies te laten smelten.
Onze eindbestemming ligt echter in de provincie Chiapas.
Het landschap is inmiddels bergachtig geworden met mooie savanne-achtige open vlaktes.
Als we in het stadje Tzimol zijn aangekomen laat google ons afslaan op een weg die 1 km voor de finish onverhard wordt. Het is een lange kilometer over een stenige weg en met een modderige steile helling als test voor onze Chinees. De auto slaagt er gelukkig in boven te komen.
Het is half 6 als we op onze plaats van bestemming de Ecolodge ‘Canto del agua’ zijn aangekomen.. Het restaurant bij de lodge staat goed aangeschreven en ik moet zeggen dat het bord Spaghetti met pesto en garnalen na een dag hard werken er goed ingaat.

Dag 11 zondag 23 oktober – Comitan overwegend zonnig.

We hebben bij de receptie nagevraagd of de kortste route naar Palenque echt zo gevaarlijk is.
Hij belde daarop met naar eigen zeggen de CIA. Volgens degene die hij aan de lijn had is het voor 5 uur p.m. niet gevaarlijk. Dan gaan we het er toch maar op wagen.
Het was koud vannacht. 1 dekentje was te weinig. We zitten duidelijk wat hoger dan de vorige locaties. De lodge is prachtig gelegen. Wat een heerlijke rust hier. Mocht je daar niet tegen kunnen dan kun je een cabana vlak bij de 2 watervallen krijgen die onderdeel uitmaken van het terrein.
Onze vogeljacht over het terrein levert meer op dan in Palenque. We spotten o.a. een aparte reigersoort.
Comitan staat bekend om zijn prachtige blauwe meren. Dat wordt onze dagbesteding tezamen met een bezoek aan de stad.
We rijden ongeveer 50 km tot het nationale park Lagos de Montebello. Opnieuw met een gemiddelde van nog geen 60 per uur dankzij die vermaledijde drempels.
In het park kun je 2 kanten op linksaf voor de rustieke meertjes rechtsaf voor het drukkere gedeelte.
We pakken eerst de linkerweg waar we bij een aantal meertjes parkeren om ze van dicht bij te bewonderen. De ligging van de meertjes is pittoresk en het water is zeer blauw en helder.
Ook aan de andere kant zijn de meren prachtig om te zien. Ze hebben ook allemaal andere kleurschakeringen. We hadden eigenlijk gedacht dat de meren puur recreatief waren waardoor het op zondag een drukte van jewelste zou zijn maar het is dus de bedoeling dat je ze bekijkt. Alleen bij onze laatste stop – Montebello – is het toegestaan om te zwemmen wat ook door een paar mensen gedaan wordt. We tonen onze goed geïntegreerde kant door bij een tentje een quesadilla te eten.
Rond een uur of 3 zijn we klaar met de prachtige meertjes en is het tijd om naar Comitan te reizen. Een typisch koloniaal centrum met het gebruikelijke vierkante plein met park, veel leuke gekleurde huizen en een mooie koloniale kerk. Leuke plaats dat qua inwonersaantal vergelijkbaar is met Breda. We eten daar extra vroeg zodat we voor het donker terug zijn in onze lodge. Met de gaten in de wegen is het niet verstandig om in het donker te rijden.
De maaltijd aan het plein oogt als een tourist trap in ruil daarvoor mogen we mensen kijken.
Het was een geslaagde zondag.

Dag 12 maandag 24 oktober – Comitan zonnig 25 graden.

Na een eenvoudig ontbijt met de gebruikelijke roereieren voor mij en pancakes met maplesiroop voor Bar, gaan we op weg naar de watervallen van Chiflon.
Nu hebben we al heel wat watervallen gezien maar ze verschillen altijd zo enorm van elkaar en het blijft imponerend om een bak met water met een enorm kabaal naar beneden te horen vallen.
Een 2 km lang pad langs de rivier leidt langs een aantal watervallen die al behoorlijk indrukwekkend zijn. Het is de prelude tot de Chiflon. Hij is zeer hoog, best wel breed en heeft een enorm debiet. Met de mooie ligging is het erg indrukwekkend.
Bij gebrek aan vogels houden we ons bezig met de vlinderjacht. Het is alsof we in een vlindertuin lopen zoveel verschillende prachtig gekleurde vlinders zien we. Sommige zijn zo groot als een hand.
Aan het eind bestellen we een drankje met de smaak ‘nance’. Het smaakt zoet maar toch ook enigszins branderig. Oeps een licor is natuurlijk niet hetzelfde als een licuado. Dat drankje bewaren we nog wel voor later – er moet nog gereden worden.
Op de terugweg bezoeken we de cenote Chukumaltic. Als de tour uit San Cristobal er niet was geweest, hadden we het prachtige azuurblauwe meertje voor onszelf gehad. Ik zwem een klein stukje in het niet al te koude water. In het midden schijnt het behoorlijk diep te zijn.
We zijn rond 3 uur terug in onze lodge. We regelen een jungletour in Xpujil waarbij we om 5 uur ’s ochtends zullen vertrekken.
Morgen dus de spannende route langs Ocosingo over de 199. Er zijn meerder bronnen die melden dat het voor 16:00 te doen is. Er zijn daar dus wat onrusten onder boeren die af en toe een weg blokkeren met boomstammen ter frustratie van het toerisme en de overheid(Voor boeren die een weg blokkeren hoeven we toch niet helemaal naar Mexico te vliegen?).
We zullen om 7:00 vertrekken zodat we ook nog tijd hebben om de Agua azul watervallen te bezoeken. We eindigen weer in Palenque anders werd het te ver rijden.
Na het heerlijke eten kletsen we nog gezellig met de staf van de lodge. We willen nog graag weten welke reiger we gefotografeerd hebben. We komen er gezamenlijk achter dat het om de groene reiger gaat.