Portugal Dag 1 tot 5

Dag 1 maandag 25 april Provesende

We dachten met 7 kwartier wel genoeg tijd te hebben op Schiphol maar rond 7 uur vertrekken er kennelijk meer vliegtuigen. Ik heb het nog nooit zo druk gezien. We staan in een ellenlange rij voor de security. Gelukkig wordt er efficiënt gewerkt zodat we rond boardingtijd bij de juiste poort zijn. Een onervaren stel voor ons in de rij had nog 10 minuten over toen ze uit de securitycheck kwamen. Waarschijnlijk is geen een vliegtuig op tijd vertrokken. De vlucht met TAP(Take another plain) is prima. Rond 9 uur lokale tijd arriveren we in Lissabon.
We hebben zelf  een auto geboekt bij Sixt. Het is daar niet zo druk als bij de gerenommeerde maatschappijen maar ze krijgen het voor elkaar om per klant meer dan een kwartier bezig te zijn. In deze tijd van automatisering moet het toch zo afgehandeld zijn. Een Italiaanse Amerikaan achter ons zegt op zijn Corleones “They’re selling the  cars”.
Geduld wordt beloond, we krijgen een babybenz mee. Wat een lekkere auto is dat…
We rijden met een zonnetje en een temperatuur van boven de 20 graden naar Coimbra. Deze universiteitsstad ligt op de route en is het bekijken wel waard. Het centrum ligt op een heuvel, er zijn talrijke kleine met keien uitgeruste straatjes en veel poortjes. Op een pleintje lunchen we te duur. Als toerist word je wel eens opgelicht. De universiteit is zeer oud maar goed onderhouden. Er lopen ook studenten door de stad in hun traditionele zwarte overjas. Voor het bezoek aan de bibliotheek is helaas geen tijd. Het stadje heeft ook een duidelijk nadeel. Alle muren zijn volgekalkt met onooglijke anarchistische leuzen. 
Na het eten van een magnum vervolgen we onze weg richting Provesende, een klein dorpje gelegen in de Dourostreek te midden van de druiventeelt. Het ligt vlak bij Pinhao en Vilareal. Vanaf Pinhao rijden we flink bergop. Onze auto kent naast een eco- en een comfort- ook een sportstand. Bergop is dat erg handig want de auto wil maar al te graag omhoog.
We arriveren rond 5 uur bij onze accommodatie Studio Provesende. Het dorpje is een typisch Portugees dorpje waar alleen nog maar oudere mensen zonder tanden doelloos rondlopen. De jeugd is allang vertrokken. We worden hartelijk welkom geheten door de Nederlandse eigenaren Jet en Ronald. Zij zullen de komende dagen ontzettend goed voor ons zorgen. Onze studio is zeer groot maar door de muren van keien, wel fris en donker. Na een welkomstdrankje settelen we ons.
’s Avonds eten we gezamenlijk met de andere 4 Nederlandse gasten buiten op de veranda. Jet kan heerlijk koken en Ronald de wijnkenner schenkt heerlijke wijnen en port in. Het is misschien wel teveel maar het smaakt allemaal erg lekker.

Dag 2 dinsdag 26 april Provesende

Om 5 uur moeten we naar de wc helaas maken we de haan van de buren daarbij ook wakker. We slapen nog wel in en om 7 uur zijn we wel wakker. Klaar voor onze eerste wandeling op een zomerse dag.
Om 9 uur ontbijten we gezamenlijk in de tuin in het zonnetje. We kijken uit over het dal in de richting van Pinhao. Het is nu al rond de 20 graden en dus warm in het zonnetje.
We rijden naar beneden naar Pinhao, een klein dorpje gelegen aan de Douro om van daaruit onze wandeling van 10 km te beginnen.
We beginnen direct met een zware klim met de zon fel boven ons. Barbara test de GPS uit. Het is prettig om een back-up te hebben. De GPS geeft steeds een bevestiging of je nog goed zit. Op de route hebben we een paar moeilijke punten waarbij het met de GPS vrij snel duidelijk is dat je niet goed zit. De wandeling gaat voornamelijk door de wijngaarden met hun kenmerkende terrassenbouw. Verder komen we door 2 schattige Portugese dorpjes waar het altijd zondag lijkt te zijn. ’s Avonds krijgen we weer heerlijk te eten en veel wijn. Aan tafel zitten we opnieuw met 4 Nederlanders. Net als gisteren zijn Kees en Annet uit Rijen weer van de partij. Harry en Jeanne(Sjan) zijn vervangen door Fred en Elvira. We praten over van alles en nog wat, de tijd vliegt voorbij. Van Ronald krijgen we te horen dat zijn zoon aan nationale zwemkampioenschappen meedoet. De naam Weusterink moeten we in de gaten houden. Hij doet zowel aan de Portugese als Nederlandse kampioenschappen mee. Met het oog op de concurrentie raden we hem aan om voor Portugal te gaan. Als dit advies Nederland maar geen gouden medaille gaat kosten.

Dag 3 woensdag 27 april Provesende.

Koningsdag zal uiteraard langs ons heen gaan. We begrijpen dat het koud was in Nederland maar dat het met de regen wel meeviel. Hier is het ook een stuk frisser geworden. Het kwik komt niet boven de 20 graden uit en het is behoorlijk bewolkt.
We ontbijten buiten maar wel met lange mouwtjes. We zullen de lange mouwen ook  nodig hebben tijdens de wandeling. Onze tweede SNP-wandeling is in een totaal ander gebied dan gisteren. We ruilen de wijnranken in voor een natuurpark waar vooral veel zwerfkeien te vinden zijn. We moeten daarvoor rijden richting Vilareal en daarna Agirez aanhouden. Vanaf hier start de 11 km lange rondwandeling door het park Do Alvao.
Het is wederom een prachtige wandeling. Het eerste stuk bergop is goed te doen in een dun shirtje. Pas boven op het zadel als de koude wind langs ons heen blaast, wordt het tijd voor een extra sporttrui. We zien onderweg nog wat speciale koeien met hoorns als van een stier. Deze worden door een vrouwelijke herder naar boven geleid. Als we naar beneden over een onderwater staand paadje lopen worden we opgehouden door, tenminste dat dachten we, klapeksters. Helaas bleek het om vlaamse gaaien te gaan. Het pad is glad dus lopen we voorzichtig. Kennelijk niet voorzichtig genoeg want Bar slipt en valt op der kont in het water. Gelukkig kan ze weer opstaan en is haar broek alleen wat nat.
Rond een uur of 4 zijn we weer terug in ons dorpje. Om 5 uur worden we door Kees en Annet gevraagd om naar boven op de veranda te gaan voor wat hapjes en een borrel ter ere van de 57e verjaardag van Kees. We krijgen Champagne en maken kennis met een traditionele Portugese lepelkaas(de schapenkaas is zo zacht dat je het moet uitlepelen) en een soort worst die deels van brood is gemaakt.
De borrel gaat bijna naadloos over in het avondeten met uiteraard weer een uitgebreid wijnarrangement. Ronald is gespecialiseerd in de wijn en handelt er ook in. Voor de verjaardag van onze Kees uit Breda nemen we een fles champagne mee.
We zitten vanwege de kou binnen in de oude woonkamer van Jet en Ronald. Ze wonen nu ergens anders maar in dit zeer ruime huis(er zijn 6 slaapkamers) hebben ze 10 jaar gewoond. De complete vinylen platencollectie van Ronald bevindt zich nog in de woonkamer. Kees trakteert ons o.a. op Hall en Oates, Robert Palmer, Rory Gallagher, Alquin en Uriah Heep. Op het laatst moeten we raden wat Ronald opzet. Ronald speelt de Portugese Leo Blokhuis.

Dag 4 donderdag 28 april Covilha.

Vandaag geen wandeling maar een verplaatsingsdag naar de Estrela, het hooggebergte van Portugal.
Na het lekkere door Jet klaargemaakte ontbijt, pakken we onze spullen en vertrekken we in de richting van Covilha. De route is grotendeels groenomlijnd en dat is te merken aan het groen op de heuvels. We maken een tussenstop in Trancoso, een oud vestingstadje. De muur is nog helemaal compleet, als er geen auto’s zouden staan zou je je in de middeleeuwen wanen. Het is een leuk stadje om even doorheen te lopen.
We rijden na de middag door naar Covilha daar houden we Pousada Sierra de Estrela aan. Dit is de komende 3 nachten ons hotel. Het is een oud sanatorium bedoeld voor werknemers van de Portugese spoorwegen. Sinds 2 jaar is het omgebouwd tot hotel. Het hotel is een groot lang gebouw met een prachtig uitzicht over de vlakte rond Covilha.
’s Avonds eten we in middeleeuwse sfeer een paar kilometer bergopwaarts in het redelijk verlaten skioord Penhas da Saude. De eerste gang en de side dishes is per buffet, je hoeft alleen maar een hoofdgerecht te bestellen. Bar bestelt de tranen van een varken(Lagrimas), wel lekker maar iets te vettig.

Dag 5 vrijdag 29 april Covilha.

Vandaag gaan we een wandeling maken bij het dorp Manteigas. Voornaamste doel is een waterval met de naam Helleput(poco de inferno). Wij vermoeden dat de naam is ontstaan door het ijskoude water maar in de hel is het toch juist warm?
Omdat we in een spa zitten, bestellen we voor na het wandelen bij de receptie een soort sportmassage. De receptioniste maakt onbedoeld de omgekeerde grap van agent Crabtree(I’v e got a massage). Ze spreekt massage uit als message. Ik gniffel inwendig.
De weg naar Manteigas gaat door een prachtig gletsjerdal. Het totaaloverzicht over het V-vormige dal is schitterend.
De wandeling kent een paar flinke klimmen. In totaal stijgen we meer dan 600 meter. Het meeste klimwerk verloopt echter geleidelijk via een breed bospad. De waterval is niet zo spectaculair met een verval van 3 meter maar het blijft altijd wel mooi.
Als we aan het steilste stuk bezig zijn, zien we 2 wat oudere dames zitten. Hun uiterlijk verraad hun nationaliteit. Als zei bom dia zeggen, zeg ik goedemiddag terug. De dames lopen een wandeling via het groene boekje. Een boekje met allerlei wandelingen erin met summiere omschrijvingen. Ik kan me herinneren dat we er in Cyprus ook wel eens op gelopen hebben en dat we via een geitenpaadje terug de helling af moesten omdat we de weg kwijt waren. Ook de dames blijken niet goed te zitten. Gelukkig weten we ze op het rechte pad te krijgen.
Na de wandeling, terug in ons hotel wacht om 5 uur een 1 uur durende massage. Deze is ondanks de ruwheid heerlijk ontspannend. Het Engels van de masseuse is zo goed dat ze na 1 uur nog steeds denkt dat ik een Duitser ben.
We eten ’s avonds een eenvoudige doch voedzame maaltijd in het restaurant van het hotel.