Brazilië dag 21-23

Dag 21: woensdag 7 oktober Rio de Janeiro

Het is strakblauw, een mooie ochtend om de Corcovado op te gaan. We hebben zin in een ochtendwandeling en wandelen daarom naar Gloria. Daar pakken we de bus naar Laranjeiras waar bij cosme Velho een treintje door Tijuca, het grootste stadsbos van de wereld, omhoog rijdt naar het Jezusbeeld. Ondanks dat het voor het eerst in een week onbewolkt is, hoeven we maar 20 minuten te wachten om naar boven te mogen. Het treintje kruipt naar boven langs de steile bergwand. Af en toe krijg je een goed uitzicht over de stad maar door de vele bomen is fotograferen lastig. Bovenop is daar natuurlijk alle gelegenheid voor maar door de smog is het van grote hoogte minder helder. Bovenop is het zeer druk met fotograferende toeristen. Sommigen gaan op de grond liggen om een goede foto te kunnen maken anderen spreiden hun armen zoals Jezus. Slechts weinigen(waaronder ik) zetten alleen Jezus erop. Het beeld is imposant maar het uitzicht is interessanter. Het is jammer dat het zo heiig is maar desondanks is de vinger van God te onderscheiden. We zien de verschillende eilandjes, we zien Niteroi en de brug we zien de suikerbroodberg en het grote voetbalstadion Maracana.
Als we weer beneden zijn, zoeken we de stranden op. Niet om te smeren en keren maar om de sfeer te proeven. We wandelen eerst naar Ipanema. Wat opvalt, is dat de flatgebouwen niet sjiek zijn. Scheveningen is een stuk sjieker. Het strand is vrij smal waarschijnlijk is het net vloed geweest.
Bij het om de hoek gelegen nog bekendere broertje Copacabana, trekken we onze schoenen uit en lopen over het strand. Het zand is heerlijk zacht. Het is hier niet zo druk als bij ons op een zomerse dag. Er zijn veel venters met zonnebrillen, ijsjes kettingen en baddoeken. Iets verderop zijn 4 mannen op professionele wijze bezig met frescoball.
Ook de wijk Copacabana blinkt niet uit. Veel hoge gebouwen, veel verkeer. Rio is vooral mooi van bovenaf.
’s Avonds eten we weer in onze gezellige wijk Santa Teresa.

Dag 22: donderdag 8 oktober Rio de Janeiro

 ’s Ochtends hebben we een tour in de favela Santa Marta. Pedro gaat ons begeleiden. Barbara vond het van tevoren een beetje gênant om naar andermans armoede te kijken maar na afloop moet ze toegeven dat het geweldig was.
Santa Marta was de eerste favela die schoongemaakt is door de politie. In 2008 zijn ze daarmee begonnen. Voor die tijd waren alle favela’s levensgevaarlijk. De drugsmannen liepen er rond met grote geweren en er waren schietpartijen met de politie. In Santa Marta wonen 6000 mensen, er zijn permanent 113 politiemannen aanwezig. Het leven is er nu ok en langzaam maar zeker wordt het beter. De criminelen hebben ondertussen hun heil ergens anders gezocht in andere favela’s of in Salvador de Bahia. De grootste favela van Rio telt 85000 inwoners en is nog altijd oncontroleerbaar.
Akzo nobel heeft ervoor gezorgd dat er wat kleur komt op de huizen van Santa Marta. Het plan is om alle huizen aan het einde van dit jaar geverfd te hebben. De Favela is van boven naar beneden opgebouwd. Helemaal bovenin staan nog houten huizen verder naar beneden wordt het steen en staan er ook gewoon goede huizen tussen. Er wonen hier zelfs dokters en piloten omdat het gezellig wonen is. Het werkloosheidspercentage is ‘slechts’ 15%. De favela kan door de smalle straatjes niet per auto bereikt worden. Wat een verademing, geen auto’s! In 2008 heeft de regering een stukje rails neergelegd waar een treintje van boven naar beneden gaat. We nemen de trein tot helemaal bovenin en lopen dan 720 treden naar beneden. Pedro is een enthousiaste jonge student die hier is opgegroeid. Hij praat goed Engels en kent iedereen in de favela. Hij komt hier nu dagelijks als gids. De nauwe straatjes, de kleurrijke huizen, de kogelgaten en de geschiedenis maken het tot een onvergetelijke tour.
De favela heeft duidelijk nog een probleem, het afval. Kennelijk is er geen discipline bij de Brazilianen en is het normaal om het afval op straat te gooien(dit hebben we al vaak geconstateerd) waardoor dit via de watertoevoer wordt meegenomen. Hier en daar stapelt het afval zich op en stinkt het.
Halverwege komen we uit op het Michael-Jacksonplein. Er staat een standbeeld van the King of pop en er zijn tekeningen op de muren aangebracht Dit alles dankzij een 6 uur durend bezoek van Michael aan de favela. Een deel van de clip “they don’t really care about us”, is hier opgenomen. Bij het huis van Pedro’s baas mogen we naar binnen toe. Van binnen ziet het er zeer aangenaam uit. We mogen onze eigen heerlijke Caipirinha maken. Verder naar beneden komen we bij een ander plein waar rondom allemaal gekleurde huizen staan. Dit is het hart van de favela. Op het plein zijn ze bezig met de voorbereidingen voor de OS. We zijn dan helemaal beneden en bedanken Pedro hartelijk voor de fijne tour.
We lopen terug naar de metrohalte Botafogo en stappen uit in Gloria alwaar we de benenwagen nemen terug naar Santa Teresa. We drinken en lunchen wat in het hoog aangeschreven cafecito. Daarna lopen we naar het parque das Ruinas. Hier staat een vervallen huis dat omgedoopt is tot park. Het is een van de geheime plaatsten van Rio omdat je vanaf hier een prachtig uitzicht hebt over de stad. Het geheim is uitgelekt via het internet want het is er best druk met toeristen. Aangrenzend ligt een klein museum met een paar aardige schilderijen. O.a. één Kees van Dongen.
Het is dan weer een flinke stiefel terug richting ons hotel. Halverwege ligt een tentje waar je een heerlijke aҫai  kan drinken. Het is een soort koude pap die wordt gemaakt van een bepaalde bes die veel antioxidanten bevat. Er gaat veel ijs in en het smaakt verrukkelijk. Morgen nemen we er nog 1.
’s Avonds zoeken we het restaurant Aprazivel in Santa Teresa op met een view over Rio. Vanaf onze tafel kijk je uit over het dal waar de vele lichten een prachtig sfeervol panorama geven.

Dag 23:vrijdag 9 oktober ergens in de lucht

Na het ontbijt lopen we het centrum in voor alle gebouwen en pleinen die we nog gemist hebben. Het belangrijkste gebouw om van binnen te zien is de Portugese bibliotheek maar helaas wordt de kroonluchter gerestaureerd waardoor alle 135000 boeken achter een laag plastic staan. Rio is geen fijne stad om doorheen te lopen. De stoepen zijn smal en onregelmatig en er is overal druk verkeer. Waarom moet een auto overal kunnen komen? Meer steden zouden autovrije zones in moeten stellen. Die auto is binnen de stad ook helemaal niet efficiënt. Toen wij Rio binnenreden hebben we meer dan een kwartier over 2 km gedaan.
Er staan veel oude gebouwen meestal omringd door nieuwere hoogbouw. Bijna alle gebouwen hebben dringend een opknapbeurt nodig. Overal is graffiti aanwezig en is de verf gebladderd. De stad heeft wel potentie maar er moet veel geld in gestopt worden. Het praҫa do maua ziet er wel goed uit, hier wordt ook gewerkt aan een onderkomen voor de OS.
Het is opnieuw heel warm en we zweten ons kapot. Het verkeer met al de uitlaatgassen werkt ook niet mee aan een goede conditie. Rond een uur of 1 gaan we terug naar Santa Teresa. Dit doen we met de weer rijdende tram. De tram vertrekt vanaf het centrum bij het Carioca aquaduct en rijdt de berg op, Santa Teresa in. In 2011 was er een zwaar ongeluk waardoor de tram 4 jaar niet meer reed. Nu wordt een kwart van het traject afgewerkt. De rit is gratis.
In Santa Teresa lunchen we en nemen nog een aҫai. Het was toch wel heel fijn dat we hier onze accommodatie hadden. Een fijne wijk met veel restaurantjes en veel mooie uitkijkpunten, want zoals gezegd; Rio is mooi van boven.
Bij thuiskomst blijkt onze chauffeuse er al te zijn(een uur te vroeg), ze was bang dat het verkeer tegenzat maar die marge was al ingebouwd. Het gevolg is dat we 5 uur op het opvallend kleine vliegveld moeten doorbrengen. Tijd genoeg in ieder geval om dit verslag af te ronden.
Brazilië was geweldig. Met name de overweldigende natuur van de Pantanal heeft ons aangenaam verrast. Cultureel gezien viel er ook veel te beleven. Ondanks de vele waarschuwingen vooraf hebben we ons nergens onveilig gevoeld. We waren uiteraard op ons hoede en hebben geen gekke dingen gedaan maar overal waren de mensen overwegend vriendelijk. Een goede mix tussen natuur en cultuur. Veel dank aan Terramundo, want alles was weer prima geregeld.