Brazilie dag 15-17

Dag 15: Donderdag 1 oktober Ouro Preto

Het ontbijt is in de refter van het klooster. Het is toch wel een aparte locatie zo.
Bij het uitchecken zijn er wederom problemen met de betaling. Uiteindelijk blijkt alles toch gewoon betaald te zijn. Ik denk dat er niet goed afgeletterd wordt.
’s Ochtends is het tijd voor een wandeling. In de omgeving zijn een aantal goed aangegeven wandelingen te vinden. We knopen er een paar aan elkaar zodat we nagenoeg een rondje hebben van meer dan 11 km. Het mooie van de wandeling is het verschil in vegetatie. Hier ontmoet de cerrado het Atlantische regenwoud. Afwisselend lopen we door open terrein en door bossen. Overal zien we andere planten. De manenwolf heeft zich weer ver teruggetrokken en zien we uiteraard niet. Alle botjes waren trouwens nog wel opgegeten.
Rond lunchtijd zijn we weer terug, klaar voor een autotochtje van 2 uur naar Ouro preto, een oude koloniale mijnstad. Letterlijk betekent het zwart goud dit omdat het goud verborgen zit in hematiet.
Bij binnenkomst in Ouro Preto worden we direct geconfronteerd met de verkeersproblematiek. Het stadje is gebouwd in de 18e eeuw toen de auto nog niet was uitgevonden. Veel wegen zijn niet breder dan 1.5 auto maar het is wel 2-baans. Daarnaast zijn er alleen maar ongelijke keien te vinden en is het ongelooflijk steil. De stad is gebouwd op heuvels, het kent een hoogteverschil van zo’n 200 meter. Als de navigatie linksaf aangeeft zijn we ook vlak bij een stoplicht. Vlak voor het stoplicht is er inderdaad een weg naar links maar wij denken dat we bij het stoplicht linksaf moeten. Helaas, het stoplicht is bestemd voor het regelen van een stukje weg waar echt maar 1 auto doorheen kan. Nu zijn we gedwongen om om te rijden. De navigatie leidt ons dwars door het chaotische centrum verder zigzaggend naar beneden.  Als het nog 90 meter rechtdoor is naar ons hotel maar rechtdoor niet mag, ben ik bereid om tegen het verkeer in te rijden. Helaas er komt een auto aan waardoor ik de steile helling achteruit moet rijden. Rechtsaf kan ook kennelijk en uiteindelijk weten we ons hotel te bereiken. Bij het hotel bieden ze voor morgen een gids aan met wie we een oude goudmijn, het naburige Mariana en Ouro Preto kunnen bezoeken. Wij hoeven niet meer zo nodig zelf met de auto te rijden en nemen het aanbod graag aan.
Later op de middag verkennen we de stad al een beetje. Het centrale plein, plaҫa de tiradentes, ligt op 600 meter van ons hotel. Daarvoor moeten we wel een steile helling beklimmen. Vlak voor het plein zit een cervejaria waar ze artesenale biertjes verkopen. Hier zullen we 3 keer gaan zitten.
Ouro Preto was de derde stad die in zijn geheel tot werelderfgoed is uitgeroepen. Alle gevels van de huizen moeten daarom authentiek blijven. De gevels hebben allemaal een kleur maar het moet wel geel, blauw, rood of groen zijn. De onhandige steentjes zullen voorlopig dan ook niet vervangen worden door asfalt. Het is een bijzondere stad.
’s Avonds eten we op advies van Tripadvisor heerlijke zelfgemaakte pasta in de nabijgelegen Oro nero.

Dag 16:  vrijdag 2 oktober Ouro Preto

Om 9 uur staat onze gids met chauffeur voor de deur. We rijden eerst naar Mariana waar we een sobere barokke kerk en het centrum bezoeken. Het heeft net zulke straatjes als Ouro Preto maar een groot deel van het stadje is meegegaan met de vaart der volkeren.
We hadden verwacht dat we in Mariana een mijn gingen bezoeken alwaar je met een wagentje de schacht in daalt. Daarentegen bezoeken we de mijn mina Jeje in Ouro Preto. De gids zal wel bevriend zijn met de eigenaar. We lopen voor 50 reals door een schacht van 160 meter lang. Er wordt wat verteld over de slavenarbeid en over de kinderen die geschikt waren om door smalle gangetjes te kruipen. Het goud kwam uiteraard terecht bij de Portugezen die het o.a. verwerkte in hun kerken. Triest toch dat de slaven zich uit de naad moesten werken voor het opleuken van de godshuizen. Het bezoek duurt maar 10 minuten, makkelijk verdient maar we hebben als Europeanen natuurlijk een grote schuld openstaan. We rijden vervolgens verder Ouro Preto in en gaan over op de benenwagen. Onze gids geeft ons allerlei achtergrondinformatie. We bezoeken ook nog een rijk gedecoreerde kerk waar400 kg goud in was verwerkt. Na diverse roofpartijen is er nog 200 kg van over.
Rond 1 uur zijn we klaar met de rondleiding. Volgens de receptionist zou het tot half 5 duren. We voelen ons een beetje bekocht maar we willen geen stennis maken en betalen toch het overeengekomen bedrag. De achtergrondinformatie was leuk en ook zijn we op plekken geweest waar we waarschijnlijk niet zelf waren gekomen toch hadden we dit achteraf best zelf kunnen doen.
’s Middags brengen we nog bezoek aan het park Vale dos contos. Het ligt in het midden van de stad en vormt een corridor naar het achterliggende heuvellandschap. In het park zien we een paar kolibries fladderen. Het lukt me om ze vliegend op de foto te krijgen. Ook zitten er een paar penseelaapjes met jongen.
Na het bezoek aan onze cervejaria ziet het er naar uit dat het gaat regenen en dat gebeurt ook. We halen nog net droog ons hotel. Als het na 7’en nog steeds plenst, besluiten we om de keuken van het hotel uit te proberen. We nemen de kaasfondue en die smaakt prima.
Ook de koffie met likeur kan onze instemming krijgen. Ouro Preto is het absoluut waard om bezichtigd te worden. De originele koloniale stijl en de steilte van de straatjes met haar keien doen middeleeuws aan. Gelukkig wordt dit beschermd door de Unesco en kunnen er na ons nog vele mensen van genieten.


Dag 17:  zaterdag 3 oktober Tiradentes

We vertrekken direct na het ontbijt voor onze rit naar Tiradentes. Het is ongeveer 160 km maar we gaan er volgens de navigatie wel 3 uur over doen. Uiteindelijk doen we er 2.5 uur over omdat het gewoon lekker doorrijdt. Na 40 km rijden we het stadje Congonhas binnnen. We hadden van onze reisorganisatie de tip gekregen om de basiliek te bezoeken.
De Brazilianen geven lang niet altijd goed aan hoe je moet rijden en dat is nu niet anders. We volgen de bordjes totdat ze verdwenen zijn. Gelukkig hadden we op de kaart gekeken zodat we slechts 5 minuten omrijden. De basiliek Bom Jesus de Matosinhos valt qua grootte tegen. Wij dachtten aan een enorme grote kerk maar het blijkt niet groter te zijn dan de kerken die we in Ouro Preto hebben bezocht. Wel aardig zijn de 6 kapelletjes waar in houten beelden de procesgang van Jezus wordt uitgebeeld. Voor het geploeter door het stadje heen verwacht je meer dan een kleine kerk.
We vervolgen onze weg verder zonder problemen naar Tiradentes. De laatste 5 kilometer gaan over kasseien.
Onze accommodatie bevindt zich in het centrum. De kasseien zijn inmiddels overgegaan in grote ongelijkmatige keien. Ook hier dus een authentiek straatbeeld.
Het dorp is overspoeld door toeristen, er rijden koetjes met paarden rond en iemand berijdt een stier. Dit is zoals wij dat noemen een feestdorp.
Het is leuk om even door het dorp heen te lopen. Ondanks de horde toeristen lijken we toch weer de enige Europeanen te zijn.
’s Avonds eten we Thais. Het is een van de weinige keren dat we anders dan Braziliaans eten. Het is jammer dat het restaurant geen andere klanten trekt. Misschien moeten ze de muziek wat zachter zetten. Het eten was in ieder geval fantastisch.