New England deel 1

Dag 1 woensdag 19 september 2018

Overnachting: Toronto
Weer: Zonnig 21 graden.

Bij het inchecken aan de balie van Air Canada blijkt de ETA van Barbara niet correct te zijn. De ETA is het visum voor Canada. Voor Amerika heb je de ESTA nodig. Deze kunnen we bij de grensovergang invullen. We vliegen op Toronto en dus hebben we een geldige ETA nodig. Bij het invullen online hadden we nog een positief mailtje teruggekregen. Wat kennelijk pas gecontroleerd wordt bij het inchecken is de juistheid van het paspoortnummer. Barbara heeft aan het eind van haar nummer het cijfer 0 staan maar dit is als de letter O opgevoerd. We moeten het inchecken even later voor wat het is. Omdat we ruim in de tijd zitten, zou er geen reden voor stress hoeven te zijn.
Bar vult de ETA in op de telefoon en krijgt opnieuw de bevestiging dat het ok is. Bij Air Canada zijn ze zo aardig om ons voor te laten.
Ingecheckt en wel, en met een lekkere kop koffie kan de vakantie beginnen.
De vlucht duurt ongeveer 8 uur. We vliegen met het licht mee waardoor het wennen aan de nieuwe tijd makkelijker is.
We kijken allebei naar de film Fahrenheit 451. Een beroemd verhaal dat zich nu afspeelt in de toekomst. Hm, hoe kun je voorkomen dat er geen boeken meer gelezen worden in het digitale tijdperk?? Raar uitgangspunt. Tijd om het boek te lezen, zolang het nog mag😊.
Vanaf Toronto Airport, pakken we het ov en de benenwagen. Rond 4 uur lokale tijd (-6u) zijn we in het Kaisar Guesthouse. Het guesthouse wordt gerund door Japanners aangezien we onze schoenen moeten uitdoen bij binnenkomst. We hebben een benauwde kamer zonder ramen; het was dan ook niet al te duur.
Er is nog tijd om een klein stuk van de stad te verkennen. Aan het einde van de vakantie hebben we nog een dag.
Het gasthuis ligt in Little Italy. Vlak bij Little Italy ligt China Town. Na China Town krijg je entertainment town alwaar zich de beroemde Toronto Tower bevindt.
Toronto telt 2.7 miljoen inwoners en is de 5e stad van het Noord-Amerikaanse werelddeel. Het verkeersbeeld is rustig net als de sfeer. Alle culturen lijken hier aanwezig te zijn; alles loopt door elkaar. Hoezo kan een multiculturele samenleving niet geslaagd zijn? 
We lopen tot aan de grote hoge toren. Rond de toren ligt een oud rangeerterrein. De oude treinen vormen een mooi contrast met de hoogbouw. Toronto kent nog veel oudere gebouwen met fabrieksachtige huizen van rode baksteen meestal staan ze rond moderne gebouwen. Het is een typische Noord-Amerikaanse stad met een schaakbordpatroon en een afwisseling tussen oude en niet altijd even fraaie nieuwbouw.
We eten eenvoudig bij een café dat reclame maakt voor Grolsch. Vreemd dat Heineken op de tap is terug te vinden.
Al met al was het een flinke wandeling. Om 10 uur gaat het licht uit en is het pikdonker.

Dag 2 donderdag 20 september 2018

Overnachting: Northshore RV Park Trenton
Weer: Zwaarbewolkt 20 graden

Ok, het voordeel is dat je geen stadsgeluiden binnen krijgt. Het nadeel dat je geen benul hebt van de tijd. Op het moment dat je denkt dat het wel eens 6 uur ’s ochtends zou kunnen zijn, blijkt het half 4 te zijn. Het moment dat je op je klokje kijkt ben je af. Het wordt een lange dag.
Vanaf 1 uur kunnen we onze RV ophalen. De pick-up ligt op 2 uur ov’en van onze plek.
Eerst lekker ontbijten ergens in de stad. Daarna lopen we richting het noordoosten waar de universiteitsterreinen liggen. Een leuk stukje zonder echte hoogtepunten. Opvallend is de aanwezigheid van veel zwarte eekhoorns. Met 12000 stappen op de teller eindigt de ochtendwandeling.
Om 11 uur laten we het Guesthouse achter ons. Onze kamer was zonder goede ventilatie niet meer te harden. We zijn blij dat we voor de terugweg een andere accommodatie geboekt hebben.
De ov-tocht begint met 15 minuten lopen naar het metrostation. Na de metrorit stappen we over op een trein. Tot slot hebben we nog een busrit. De vriendelijkheid van de Canadezen wordt nog maar weer eens bevestigd. Op het treinstation helpt de schoonmaker ons met het kopen van de juiste kaartjes en de buschauffeur zet ons voor de deur van Cruise Canada af. Dat scheelt weer 500 meter sjouwen.
Om 3 uur vertrekken we met de camper richting Wallmart. Hier slaan we o.a. wat eten in voor vanavond en voor de uitgestelde lunch. Bij Cruise Canada adviseerden ze ons om de tolweg te vermijden. Maar met een auto die 1 op 4 rijdt, weet ik nog niet of het rijden over een provinciale weg met veel stoplichten zo veel voordeliger is.
De tolweg schiet in ieder geval lekker op. Omdat we al wat laat zijn en we nog een beetje last hebben van een jetlag, rijden we niet verder dan 2 uur i.p.v. de geplande 3 uur richting Kingston.
Om 6 uur staat onze camper zonder ingecheckt te zijn aan het Lake Ontario gereed voor gebruik.
We mogen nu alles uitpakken. De komende 3 weken is dit ons huis.
Met een gare kop, weten we het tot 10 uur te rekken. Hopelijk slapen we door tot 6 uur.

Dag 3 vrijdag 21 september 2018

Overnachting: Lone Pine nabij Burlington.
Weer: Lichtbewolkt 23 graden. Stormachtige wind.

6 uur hebben we niet gehaald. Om half 5 regent en onweert het dusdanig hard dat slapen niet meer lukt. Het blijft tot een uur of half 9 met tussenpozen hozen.
Het wordt een lange rijdag. Het is 500 km naar Burlington; volgens Maps is het ongeveer 6 uur rijden maar zo’n hoog gemiddelde is onhaalbaar met allerlei dorpjes.
We willen de grens oversteken bij Ogdensburg maar de 1000-eilandenbrug wekt zoveel nieuwsgierigheid op dat we eerder dan gepland Amerika in rijden. Het is een oude blauwe ijzeren brug over het laatste stukje van Lake Ontario. We zien allerlei kleine ronde beboste eilanden. Het is een prachtig gezicht maar er is geen ruimte voor een stop.
Lang geleden dat we met een auto een echte grens zijn overgegaan. Hier nemen ze een grensovergang nog bloedserieus. We moeten onze paspoorten en campersleutel inleveren en worden naar een ruimte gedirigeerd waar lotgenoten lijdzaam wachten op wat komen gaat. Na 3 kwartier naar het Amerikaanse nieuws gekeken te hebben, worden onze namen genoemd. We vullen het ESTA-formulier in en krijgen een waarschuwing omdat we geen reservering hebben gemaakt voor de eerste nacht in de VS. De volgende keer als we dat nog een keer doen, zullen we teruggestuurd kunnen worden. Je vraagt je af waarom alleen die eerste nacht vast moet liggen.
Na 1 uur kunnen we onze trip vervolgen. We rijden kilometerslang langs grote velden met grote houten boerderijen erop. Er zitten hier veel Amish. Af en toe zien we er een paar met paard en wagen over de weg rijden. De eerste die we zien, is een hele echte met baard, pijp en strooien hoed.
Bij de supermarkt zien we een oudere Amish dame stiekem een hoop zoetigheid snel naar binnen werken.
Rond 2 uur rijden we het zeer groene en waterrijke Vermont binnen. We rijden door plaatsen met namen als Antwerp, Stockholm en Potsdam.
Als we ten noorden van Burlington zijn, waaien we bijna de weg af. Het stormt behoorlijk rond Lake Champlain, een groot meer met allerlei eilanden in het midden.
Het is ondertussen 5 uur geworden; het zou fijn zijn als we een camping zouden tegenkomen. Op 1 van de eilanden zien we eindelijk een camping. Helaas blijkt deze 85 dollar te kosten. Dit is te duur en het is er zeer winderig.
Door dus naar Burlington. Helaas zijn daar alle RV plaatsten bezet. Dit is een duidelijk nadeel van de bonnefooi.
We worden doorverwezen naar Lone Pine. Bar belt eerst even om zeker te weten dat er plek is. Om precies 7 uur zijn we ingecheckt. Morgen gelukkig een kortere reis naar de White Mountains.