Schotland deel 4

Dag 13 maandag 6 juni Edingburgh

Waarom is de krant er niet? O ja het is tweede pinksterdag – wat mij betreft wel de vreemdste vrije dag van het jaar. De Britten doen er, weigerachtig als ze zijn, niet aan mee. Ze hebben ook genoeg vrije dagen gehad voor hun platina feestje.
We mogen de auto op de parkeerplaats laten staan en duiken met de fiets Aberdeen in.
Er is een ‘old town’ dat gekenmerkt wordt door kinderkopjes. Altijd fijn om daar met de fiets overheen te hobbelen. Bij het prachtige King’s college zetten we onze fietsen neer. Een opzichter van de gebouwen wijst ons op de open zijnde kapel. Deze blijkt prachtig uitgerust te zijn met glas-in-loodramen.
De oppervlakte van de oude stad is beperkt; door de kinderkopjes doet het wel authentiek aan.
Zowel de oude stad als de moderne stad zijn volledig in het grijs gehuld. Zelfs de moderne gebouwen bestaan uit allerlei grijstinten. Hierdoor springt de regenboogtrap er wel heel erg uit.
Er staan een aantal prachtige gebouwen maar het is kwantitatief beperkt waardoor we in een dagdeel de stad hebben kunnen bekijken.
Op naar Edingburgh waar ik in 1984 met mijn ouders ben geweest. Helaas heeft mijn puberbrein er niets van opgeslagen. Het is een vage herinnering. Iets met een taptoe.
We hebben een appartement in een gebouwencomplex dat een toeristische verborgen juweel is. Dean town heet het en het ligt schattig rond de rivier de Leith.
Het is in ons gebouw echter wel heel gehorig; niet verwonderlijk als je weet dat het rond het begin van de 20e eeuw gebouwd is. We werden door de eigenaar verzocht om niet al te veel geluid te maken zoals het slaan met de deuren want de buren hadden geklaagd.
Echter zodra we ons genesteld hebben, horen we harde muziek. Vervolgens blijkt er na ons ommetje een rooklucht te hangen in het trappenhuis en wordt er hard met de deuren geslagen. Een klein hondje loopt met riem de trap af; hij lijkt zichzelf uit te gaan laten. De eigenaar loopt echter achter de hond de trap af en kijkt ons meewarig aan.
Airbnb?
    Yes.
(hoofdschuddend) It’s not your fault. You can’t help it. They are everywhere.

Hm, rare kerel. Zou hij willen dat de herrie van ons afkomstig was?

Dag 14 dinsdag 7 juni Edingburgh

We hebben een wandeldag voor de boeg met 2 gebonden tijdstippen. Tussen 13:00 en 13:30 moeten we het kasteel binnengaan en om 17:00 hebben we een rondleiding door de distilleerderij van Holyrood.
We starten in de Princess Street garden voor het bewonderen van de Ross fountain met op de achtergrond het kasteel of eigenlijk meer burcht van Edingburgh. De groene stad stikt van de parkjes.
Tussen het kasteel en het paleis Holyrood loopt de Royal Mile – de hoofdstraat van de oude stad. De straat zelf bevat veel statige gebouwen, kerken maar ook veel cafeetjes en eettenten.
Links en rechts zijn allerlei steegjes te vinden die soms naar een berg afval maar soms ook naar een verborgen pleintje of restaurant leiden. De steegjes worden aangeduid met closes en courts.
De stad ademt een gemoedelijke sfeer uit en wordt eigenlijk nergens saai.
Er zijn behoorlijk veel toeristen. De High street met het begin van de Royal Mile is het Damrak van Edingburgh.
De burcht is het drukst bezocht. Gelukkig is het complex aardig groot en wordt er gewerkt met tijdvakken waardoor het zich aardig verdeelt. Alleen voor de kroonjuwelen moet je even in de rij staan. Het geheel vormt met de vele verblijven een klein dorp met mooie uitkijken over de stad heen.
Na het kasteelbezoek lopen we in alle rust de Royal mile af om te eindigen bij Holyrood Distillery.
Deze distilleerderij bestaat nog net geen drie jaar waardoor er nog geen whisky is(nog 97 dagen) maar strong water dat wel heel erg naar whisky smaakt. De gids lijkt verdacht veel op mijn collega Dirk. Hij kleedt zijn verhaal ook aan met dezelfde goede humor. We proeven 4 verschillende glaasjes.
Voor vanavond eten we tapas bij een restaurant op 5 minuten lopen van de distilleerderij. Helaas moeten we daarna nog wel meer dan een half uur teruglopen naar Dean village.
Na 22.000 stappen zijn we aardig op.

Dag 15 woensdag 7 juni Edingburgh

We doen het even rustig aan. Het regent nl. tot een uur of half 1. Daarna is het grotendeels droog maar blijft het wel zwaar bewolkt. Het moest een keer gebeuren.
We bezoeken te voet de nieuwe stad die voor degene die van wat oudere gebouwen houdt, minder aantrekkelijk is dan de oude stad. Het is wat breder opgezet allemaal en de grijze luchten werken niet mee aan het decor.
Het letterlijke hoogtepunt van vandaag is de Calton hill. Bovenop deze heuvel staat iets van een weerstation, een wel heel erg overbodig klein museum met welgeteld 1 voorwerp en een toren met bal dat voor de schepen moest aangeven dat het 1 uur was. Om 1 uur rees de bal omhoog. Vanwege de vele mistdagen is dit vervangen door de One o’Clock Gun die gewoon om 1 uur herrie maakt.
Eenmaal weer beneden lopen we het nationale museum van Schotland binnen. De meeste musea/museums zijn gratis in Schotland zo ook deze. De collectie is aardig met net als in Glasgow een hoop opgezette beesten in prachtige composities maar de binnenkant van het gebouw zelf vormt het hoogtepunt. Alhoewel de klokkentoren met 5 lagen aan bewegende figuren die klokslag 4 uur aan het werk ging ook wel erg gaaf was.
We hebben voor het eten nog wat tijd over en lopen een kroeg binnen voor een stout en een whisky.
De Schotten houden van sterke whisky en van slap bier. Het meeste is lager wat vaak ruim onder de 5% zit. Ook mijn stout(Snowy geheten) zit er ruim onder. We raken aan de praat met 2 Canadese toeristen uit Vancouver waarbij het vooral over wielrennen ging. Wie kent Hesjedal nog?
In het restaurant Kyloe delen we een heerlijke Chateaubriand. We hebben nog niet eerder meegemaakt dat we een steakmes na een presentatie over de diverse opties uit moeten kiezen. Gelukkig was het vlees zo zacht dat het snijwerk zelfs met een aardappelschilmesje moeiteloos gelukt was.

Dag 16 donderdag 8 juni Edingburgh

De laatste volle dag van de vakantie en de laatste dag in Edingburgh.
We willen wat Schots bier kopen voor onze buren. Helaas blijkt onze qua verkeer lastige fietstocht naar de Caledonian brewery tevergeefs. I.t.t. de distilleerderijen doen de brouwerijen niet aan verkoop op locatie. Uiteindelijk slagen we nog wel bij een bierwinkeltje.
Het voormalig dorpje Leith is het bezoeken waard. Met de fiets kun je een pad langs de gelijknamige rivier volgen. Erg leuk om te doen. We worden verrast door 2 zaagbekeenden – vrij zelden gespot(in ieder geval door ons).
Leith is inderdaad leuk om even doorheen te wandelen. Het ligt aan de inham van de Noordzee.
Hier ligt ook het Royal Yacht Brittania. De voormalige boot van de koninklijke familie dat nu een hotel en toeristische attractie is. Bij de plaatselijke bakker drinken we buiten in het zonnetje een bakje koffie. De persoon naast ons wil weten waar we vandaan komen. Hijzelf komt uit Vancouver(dat is de tweede keer in 2 dagen). Als hij hoort dat we uit Nederland komen, begint ie over ons goede voetbalteam en noemt ie een naam uit het verleden die ik eigenlijk nog nooit een buitenlander heb horen noemen: Ruud Krol. Hij blijkt begin jaren ’80 voor de Vancouver White Caps gespeeld te hebben.
’s Avonds eten we pasta bij de Italiaan Pepenero in een ander door Edingburgh opgeslokt dorpje; Stockbridge.

Dag 17 vrijdag 9 juni Ergens op de Noordzee

Het zit er weer op. We pakken in en vertrekken op tijd richting Hull. Het is 4 uur rijden naar onze tussenstop: York en 1 uur vanaf daar naar Hull.
Ik herinner me van de reis met mijn ouders dat het een leuke plaats was – meer ook niet.
Het is gelukkig nog steeds een leuke plaats.  Al vind ik het stadje o.b.v. het overschot aan toeristen wat overschat. Zo veel heeft het nu ook weer niet te bieden. De kathedraal is wel imposant en lijkt ook qua ligging op die van Reims. Verder heb je een paar leuke middeleeuwse straatjes en een mooie museumtuin met de ruïne van de St Mary in het midden.
Met 22 graden is het er een stuk warmer dan in Schotland. Niettemin hebben we erg geboft met het weer.
Schotland heeft ons daarmee aardig verrast. Het was weer een prima vakantie met veel natuur en toch ook leuke steden waarbij Edingburgh er echt wel bovenuit stak.
Skye was qua natuurschoon wel buitencategorie. Het heuvelachtige landschap met de meren bekoort ook wel maar is op zich niet bijzonder.
De sfeer was overal gemoedelijk. We hebben genoten van de whisky’s wat minder van de slappe biertjes maar ook die horen bij de beleving.