trekking Luang Namtha

Dag 8 donderdag 19 januari Luang Namtha

We hebben de laatste busreis van de vakantie voor de boeg. Het is wel de langste. We maken meer dan 300 km om in Luang Namtha uit te komen. Hier doen we echter net zo lang over als de 100 km kortere rit naar Luang Prabang. De heuvels veranderen van groen in bruin. Het bruin blijkt afkomstig te zijn van rubberbomen die in ruil voor wat geld door Chinezen zijn aangelegd. De oorspronkelijke vegetatie wordt weggemaaid en vervangen door de rubberbomen. De Chinezen hebben hier veel te zeggen getuige een grote energiecentrale die duidelijk Chinees eigendom is. We naderen China op 40 km, de meeste teksten zijn zowel in het Lao als in het Chinees.
Vanaf de bushalte hebben we nu wel een duidelijke pick-up. De chauffeur zet ons eerst af bij Green discovery, het bedrijf waarmee we de trekking doen. Hier krijgen we wat info over de trekking mee. Daarna checken we in bij het thoualith hotel.
Luang Namtha is een klein stadje dat het vooral moet hebben van één- of meerdaagse trekkingen. Wij gaan 1 dagje kanoën en 2 dagen wandelen waarbij we 2 overnachtingen hebben in authentieke dorpjes.
We dineren in het tegenover ons hotel liggende Bamboo Lounge, waar we morgen ook zullen ontbijten.

Dag 9 vrijdag 20 januari Hat Young

Rond 9 uur vertrekken we uit Luang Namtha om te gaan kanoën op de rivier de Namtha. Onze gids voor de komende dagen heet Erh. Qua profiel doet hij me denken aan Ronaldo. Hij spreekt redelijk goed Engels maar je moet het wel simpel houden.
We worden weggebracht naar onze startplaats, een klein dorpje. Hier lopen we wat rond met Erh. Het is een soort openluchtmuseum, overal zijn mensen bezig met oude ambachten. We zien een vrouw op een heen en weer bewegende boomstam staan waarmee rijst wordt fijngestampt. We zien mannen messen slijpen en vrouwen vlechten en handwerken.

Het water van de rivier is vrij rustig met af en toe een stroomversnelling. Omdat het water laag staat, is het niet makkelijk om de rotsen te ontwijken. Wat opvalt: er zijn geen tot weinig vogels, bij de rubberplantages is de oeverwand geërodeerd en er is heel veel plastic. Aan alle planten die boven het water uitsteken, hangen als een modern kunstwerk allerlei plastic voorwerpen. Als ik ’s avonds aan Erh vraag of de rivier als afvalemmer gebruikt wordt, ontkent hij dit. Hij legt uit dat er door de storm veel plastic de rivier is ingekomen. Duh. Ze gooien hun afval op de oeverwanden, zodra het waait of het water rijst zal het plastic in de rivier komen. Verder stroomafwaarts verdwijnt het plastic steeds meer waardoor we de rivier zien zoals het hoort.
Het kanoën is niet van al het gevaar ontbloot. Ik moet 1 keer de limbodans doen om niet onthoofd te worden door laaghangende takken. We kieperen 1 keer om omdat we bij de stroomversnelling eerst tegen een steen aankomen. De les van de wildwaterbaan bij een bedrijfsuitje met CNS, komt goed van pas. Ik laat me gewoon meevoeren door het water. Barbara zegt vast te zitten aan een touw van de boot, het levert haar een paarse plek op. Ook lichamelijk is het vrij zwaar. Je zit zonder leuning waardoor ik behoorlijk last van de rug krijg.
We eindigen in het geboortedorp van onze gids; Hat Young en het staat niet op de kaart.
We maken niet echt kennis met de bewoners maar worden ook weer niet vreemd aangekeken. Het dorpje bestaat volledig uit bamboehuizen. Overal lopen kippen en varkens te scharrelen. We zien ook veel puppy’s en een aantal oudere honden die altijd kortharig en schurftig zijn. Varkens worden niet opgegeten maar geofferd aan de sjamaan.
Wij relaxen wat aan de rivier waar de oudere generatie zich wast.
Net als met de lunch en later bij het ontbijt krijgen we ook weer plakrijst met een lekker prutje. Erh blijkt een goede kok te zijn maar die plakrijst verveelt gauw. Koken doet men binnen in het huis. Er is nog nooit ergens brand geweest en de mensen hebben geen longproblemen zegt Erh. De gezondheidszorg ontbreekt hier of staat in de kinderschoenen. Mensen genezen hier nog dankzij de kracht van de sjamaan.
Dit dorpje is pas sinds een paar jaar ontsloten. Er is nu elektriciteit, er is een pomp voor water en het belangrijkste er loopt een weg. We eten op zeer lage krukjes waardoor ik nog meer last van mijn rug krijg. ’s Avonds zitten we rond een vuurtje(nog meer rook) met de ouders, zussen en broers van Erh. Ze hebben allemaal geen flauw idee waar ons land ligt. Ze hebben ook weinig besef van wat er zich in de wereld afspeelt.
Als Erh een vriend opzoekt en iedereen het vuurtje heeft verlaten, taaien we om half 9 af naar ons huisje. We lezen wat m.b.v. de zaklamp-app want ons huisje heeft geen licht. Het is een soort kamperen bij de boer. Lekker primitief zodat je straks je luxe weer kan waarderen.
De huizen staan op palen zodat er geen ratten binnen komen. We slapen op een dun matje onder een muskietennet. Het is een zware nacht. Als ik om half 1 gewekt wordt door het binnenvallen van onze gids die bij ons in het huis slaapt, blijf ik denk ik tot een uur of 3 wakker. De buren babbelen namelijk vrij luid met elkaar en ondanks dat ik er niets van versta, is het voor mij te storend om te slapen.
 
Dag 10 zaterdag 21 januari Namkoy

We zijn rond half 7 wakker gekukelekuud en geblaft. Dit was niet de beste nachtrust. Het ontbijt bestaat uit een omelet met kleefrijst. Ik deel het een en ander met mijn vriendjes de varkens en de honden. Ik kom erachter dat kippen een hele goede reuk moeten hebben want ze zijn er als eerste bij als ik wat rijst dump. Rond 9 uur gaan we aan de wandel. We lopen door het oorspronkelijke bos waar gelukkig nog veel van is.
De wandeling door het oerwoud is ok. Het is soms een lastig pad omdat het ondanks de droge tijd vrij vochtig is, Bar weet er weer een paar blauwe plekken bij te krijgen. Iedere nacht produceert het woud haar eigen vocht waardoor het ’s ochtends mistig is. Vanaf een uur of half elf komt de zon door. Met de regentijd wordt deze wandeling ook met toeristen gedaan. Erh heeft het over veel ongelukken en zelfs gebroken enkels. Het lijkt ons onverantwoord om dit toeristen aan te doen. Het is nu al bij vlagen link.
Het oerwoud is mooi. Het is ontzettend groen,
er zijn veel bamboebossen, er is een mooie rivier maar er zijn weinig beesten.
Vogels zijn er wel maar door het dikke bladerdek en misschien de angst voor mensen, laten ze zich wel horen maar niet zien. Wat er in ieder geval ontbreekt, zijn de roofvogels. Dat betekent toch ook dat er weinig knaagdieren in het bos zitten. Volgens Erh zitten de dieren dieper in het woud vanwege het droge seizoen; verder weg van de dodelijke mensen denken wij.
Erh lijkt haast te hebben. Hij loopt flink door, ook als we stil blijven staan om te proberen vogels te zien. Als we om 14:00 aankomen in Namkoy begrijpen we waarom. Er is een feest aan de gang waar Erh graag bij wil zijn. Je hebt de gids niet altijd voor het uitzoeken.
Dit dorpje heeft weer een ander soort stam als dat van gisteren. De huizen staan hier niet op palen en rotan i.p.v. bamboe is gebruikt voor de daken.
Ons hutje ligt afgelegen aan de rivier. Een idyllisch plekje. Ik hoor alleen gekwaak van de talrijke kikkers, dat ben ik van thuis gewend daar val je heerlijk bij in slaap. Ook nu vertoeven we weer een uurtje bij de rivier.
Erh leidt ons na het feest rond in het dorpje maar we zien niets nieuws meer. Er is uiteraard een afstand tussen ons en de bewoners die Erh helaas niet weet te overbruggen.
Als we weer bij de hut zitten, komen 2 nieuwsgierige jonge meisjes op bezoek. Als ze naar mijn doorloper kijken zien ze de nummers van de rijen en kolommen. Spontaan beginnen de meisjes van achter naar voren en van voor naar achteren te tellen in het Lao. Een prachtmoment.
’s Avonds krijgen we hele verse kippensoep. De kip is fijngehakt waardoor alle botten en organen in de soep zitten. Alleen waar is de filet gebleven? We pulken wat aan de botjes om er nog wat vlees af te halen. Voor Bar is de soep te pikant, ze eet wat kip en….
….kleefrijst. Deze keer hebben we een heerlijke nacht. De matjes zijn wat dikker en we hebben gezellig kaarslicht.

Dag 11 zondag 22 januari Luang Namtha

We ontbijten vrij laat wederom met een omelet en kleefrijst en wederom met varkentjes en kippen om ons heen. Zij weten de kleefrijst nog wel te waarderen. Zo met de dieren om je heen is dit wel een belevenis.

Rond half 10 gaan we aan de wandel. Na 10 minuten over de weg gelopen te hebben, hebben we in een dorpje al een pauze. Erhs zoon blijkt hier te logeren. Wij worden verzocht het dorpje te bekijken maar hebben daar niet zo veel zin in. Het is niet anders dan de andere dorpjes en het is er zeer rokerig. Demonstratief lopen we tot net iets buiten het dorp en wachten daar op Erh. Het is duidelijk dat hij nadorst heeft. Hij moet deze wandeling opvallend vaak naar de wc. Vannacht lag hij er weer om 12 uur in en bij het feest had hij ook al de nodige alcohol gehad.
De rest van de wandeling zal Erh wel wat geduldiger zijn en vertelt hij nog aardig wat over de planten en hun geheimen(o.a. de tijgerbalsem).
Als we eenmaal van de weg af zijn, gaan we een behoorlijk lang stuk steil omhoog. Bovenop hebben we lunch(Kip, bamboe en daar is weer de kleefrijst). Eindelijk lukt het me om een vogel voor de telelens te krijgen. Ook de bidsprinkhaan mag niet onvermeld blijven. Een schrale opbrengst van 2 dagen door de jungle lopen. Misschien zijn we qua dieren wat verwend geworden. Om 14:00 arriveren we bij een dorpje dat aan de asfaltweg ligt. De chauffeur staat al klaar met de auto om ons weg te brengen.

Achteraf gezien was 1 nacht voor de beleving genoeg geweest. We hadden wat langere wandelingen verwacht. Nu hebben we in totaal 16 km gewandeld, dat had ook op 1 dag gekund. Dan moet je uiteraard wel wat vroeger vertrekken. Onze gids dacht wat te veel aan zichzelf. Hij had steeds de feestjes, wij waren slechts een aanhangsel. Behalve met wat kinderen hadden we geen contact met de bewoners. Toch was het wel een belevenis om het leven in zo’n dorpje dat toch letterlijk en figuurlijk ver van ons bed staat, van dicht bij te zien.
De natuur was mooi de fauna ontbrak helaas. Er wordt gevist met bommen waardoor ook de rivier leeg is. Daarom zie je nergens reigers. Er valt hier nog veel te leren over duurzaamheid, zegt de Nederlander wiens land volledig gecultiveerd is.