Catalonie dag 12-14

Dinsdag 21 september Cambrils

We zijn gestraft voor een jaloersmakende selfie. Dat hadden we niet moeten doen. Even aan het thuisfront laten zien dat we het heerlijk zomers hebben hier.
Nog dezelfde avond overstroomde de wasmachine. Het overtollige water vond zijn weg door de deur i.p.v. het pijpje. We hebben er lang over gedaan om he allemaal droog te krijgen. Vanochtend is de monteur geweest deze wees op het gebrekkige ontwerp van de deur. Ik wist niet dat Hyundai ook wasmachines maakten. Helaas hebben ze niet zo goed gespiekt bij andere merken.
Vervolgens is het gaan regenen. De afgelopen nacht en ook nog in de ochtend. Ook de komende dagen staat er regen op het programma.
Rond een uur of half 11 is het aardig droog en taaien we af naar Tarragona, een plaats die ik alleen maar qua naam kende van het spel Geosense.
De buien blijven vooral op zee hangen alleen af en toe vallen er een paar druppels. De zon weet Tarragona ook nog te vinden waarmee de straf uiteindelijk voor vandaag wel meevalt. Tarragona is opnieuw een parel van een stad met veel overblijfselen uit de Romeinse tijd.
“What did the romans do for us except building a aquaduct, an arena, a circus and fora? Indeed nothing.”
We bezoeken uiteraard al de Romeinse plekken en hebben ook oog voor de leuke straatjes in het historische centrum. Van bovenop de toren van het circus heb je een mooi perspectief over de stad met bovenop de kathedraal.
Een van de hoogtepunten is een standbeeld van een castell. Dit is een menselijke toren. Jaarlijks rond deze tijd (Santa Tecla) worden er wedstrijden gehouden in een volle arena om wie de hoogst mogelijke menselijke toren bouwt. “Rare jongens die Catalanen”.
Ik heb zelden zo veel poppetjes in een beeldhouwwerk gezien.
We rijden aan het eind nog even naar de Serrallo waar je de sfeer van de haven nog even kan proeven. Ook hier net als in het oude centrum zien we een leuke muurschildering.

Woensdag 22 september Cambrils

Even rustig aan. We gebruiken behoorlijk wat energie en moeten dus af en toe gas terugnemen.
Bovendien regent en onweert het de gehele ochtend. Vanaf 2 uur zou het pas droog worden. Als we om 12 uur vertrekken voor een autorit door de bergen van Priorat is dat vroeg genoeg. We beginnen met een stop in Montblanc dat aan de noordkant van het gebergte ligt. Dit dorpje ligt niet op 4808 meter hoogte maar kennelijk hoog genoeg om vaak besneeuwd te zijn.
De middeleeuwse dorpskern is nog volledig ommuurd. We lopen naar het hoogste punt. Daar staat altijd de kathedraal en heb je een goed overzicht over het dorpje. Ondanks het laagseizoen lopen er nog genoeg toeristen rond.
We rijden op weg naar Prades door een prachtig groen berglandschap. Prades krijgt van ons een bliksembezoek; het is vrij klein en alleen het centrale plein is een bezienswaardigheid. Daarna gaan we naar het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van de dag – Siurana. Een prachtige weg die ons langs rode steile rotsen leidt met diepe kloven. In de verte zien we de wolken onder de toppen hangen. Een spectaculair beeld en een must-see voor deze omgeving. Vanuit het bovengelegen dorpje heb je een adembenemend (ik heb een klein beetje hoogtevrees) uitzicht over de bergen, de wolken en de rode rotsen. Ook hier behoorlijk veel toeristen maar geen enkel open restaurant om de dorst te laven. Om 5 uur zijn ze weer open.
De laatste halte is Falset, waar we wat flessen wijn kopen. Helaas mogen we ze niet proeven – een minpuntje.
’s Avonds eten we thuis op ons terras een pastaatje.

Donderdag 23 september Cambrils

Regen, regen, regen. Met bakken komt het uit de hemel vallen. Rond 11 uur lijkt er tekening in de lucht te komen. Het klaart gelukkig op en rond 12 uur is het droog. Tijd om ons eigen dorpje even te gaan bezoeken. Of zeg toch maar een dorp want het is nog best groot. Het oude gedeelte is wat te ver weg om met de voet te doen, dat nemen we dan wel mee als we vanmiddag naar Salou fietsen.
Te voet lopen we richting boulevard waar de nodige restaurantjes zitten. Het loopt richting het einde van het seizoen gezien de matige drukte op straat. Dit is zo’n plaats waar het in de winter uitgestorven is. Cambrils staat aangeschreven als de culinaire plaats van de Costa Dorada. We kunnen deze plaats natuurlijk niet verlaten zonder er zelf gegeten te hebben. La Macarilla 1966 is het uiteindelijk geworden. Veel vis, schaal- en weekdiergerechten. Vooral voor Bar een feest alhoewel ik de paella met paddenstoelen ook erg lekker vond.
Rond half 5 pakken we de fiets richting het historische centrum van Cambrils wat zeker niet onaardig is. De meeste stadjes hebben altijd wel een gezellig plein en een mooie kerk zo ook deze.
Via de boulevard fietsen we over een te smal fietspad richting Salou. Naast het fietspad loopt het voetgangersgedeelte met daarop strandgasten en flaneerders. Het is continu opletten geblazen. Onderweg stuit ik met mijn trapper tegen de te hoge stoeprand maar blijf wonderwel op de fiets zitten. Een oudere man heeft wat minder geluk en wordt overreden door een net iets te hard rijdende fietser. Hij lijkt er goed van afgekomen te zijn.
Als we Salou binnen fietsen, wordt het opeens heel druk. Het lijkt de Haarrijnse plas wel op een zomerdag. Maar zodra we de zone met de resorts uit zijn verandert Salou in een rustig normaal Spaans plaatsje waar wat oudere mensen zich vermeien in een park. Er zijn zelfs nog een paar bezienswaardigheden. Het is dus niet alleen maar een dorp vol met opgeschoten jongeren.
Morgen wacht Barcelona.