Noord-Italie dag 8-10

Dag 8 vrijdag 12 mei 2023 La Spezia

Vandaag hebben we een overgangsetappe van Milaan naar La Spezia.
La Spezia ligt aan de zuidkant van het nationale park Cinque Terre en telt bijna 95.000 inwoners.
Het regent onderweg pijpenstelen maar gelukkig rijden we op de route du Soleil. Zo’n 30 km voor de finish zien we blauwe luchten achter de regenachtige bergen.
We zijn rond half 2 op de plaats van bestemming tijd genoeg om de stad even te bekijken. De stad heeft geen karakteristieke gebouwen maar oogt wel gezellig en heeft veel grote statige huizen met mooie decoraties.
We kopen bij het station een dagkaart voor het nationale park waarmee we ook de trein kunnen nemen. Cinque Terre telt 5 dorpjes die allemaal met de trein bereikbaar zijn. Je kunt ze ook te voet doen. We zullen dat voor morgen bewaren.
We checken in bij ons appartement Levante net iets buiten het centrum. Het is een mooie ruimte maar de aanwezige Ikea-spullen zijn net te goedkoop.
’s Avonds fietsen we naar het centrum voor een hapje en een drankje. Het is maar 15 graden gelukkig is er een verwarmd terras waar we aan de praat raken met een IJmuidense.
’s Nachts barst een hevig onweer los en regent het weer eens.

Dag 9 zaterdag 13 mei 2023 La Spezia

Het is gelukkig droog. De regenwolken hebben zich teruggetrokken achter de bergen. Hier net aan de kust schijnt het zonnetje.
Het ontbijt is net als met de aanwezige spullen te goedkoop. We krijgen wegwerpbestek waarmee je amper de croissant kan doorsnijden en wat dunne geroosterde boterhammen.
We doen het rustig aan. We zijn niet van plan om alle dorpjes lopend aan te doen.
Door een wegomlegging hebben we de eerste kilometers er al op zitten als we bij het station zijn aangekomen.
We zijn kennelijk niet de enige die naar Cinque Terre gaan vandaag. Het is zo druk met toeristengroepen dat we erop gokken om de trein 1 station de andere kant op te nemen in de veronderstelling dat ie daar weer omdraait richting Levanto. Dat doet ie op zich wel maar niet nadat ie gewacht heeft tot de andere trein op het lijntje gepasseerd is. Het was een gok die ons 25 minuten extra kost.
Uiteindelijk zijn we net voor 12 uur in het laatste dorpje van Cinque Terre - Monterosso al Mare.
Het is niet het mooiste van de 5 dorpjes. Vanaf hier starten we onze wandeling naar het volgende dorpje – Vernazza. We zijn ook hier niet de enigen die bedacht hebben om dit te gaan doen.
 Het pad is vaak maar 1 persoon breed waardoor we moeten wachten op tegenliggers. Het is slechts 3 km maar er zijn veel steile trappen en door de drukte schiet het niet echt op. De omgeving met het blauwe water en later het zicht op het prachtige dorpje Vernazza, vergoeden veel.
Het valt op dat niemand meer bergschoenen draagt. Iedereen draagt gympen ondanks de vele ongelijke harde stenen. Wij zijn blij met de harde zolen onder de bergschoenen.
Zowel bij aankomst als bij vertrek uit het dorpje op weg naar de volgende is Vernazza een plaatje. Daar kan weinig tegenop. De gekleurde huisjes en de ligging tegen de berg aan deelt het met de andere dorpen maar dit heeft ook nog een haventje dat het plaatje compleet maakt. Het is ondertussen etenstijd; we houden het bij een bescheiden maaltijd en nemen vanwege de volgende etappe zeker geen alcohol.
We vervolgen de wandeling naar het volgende dorpje Corniglia. Opnieuw moeten we veel trappen op om op hoogte te komen. Deze keer is het pad meestal wel 2 mensen breed waardoor we meer opschieten dan bij de vorige etappe. Veel cactussen hier en mooie vergezichten over de zee.
Corniglia is iets minder fotogeniek dan Vernazza. Op een terras in het centrum drink ik voor het eerst in mijn leven een Aperol Spritz. Je zier er zoveel mensen mee dat ik nieuwsgierig was geworden. Ik ben niet onder de indruk wellicht had ik er te veel ijs inzitten. Een hefe weisse is lekkerder.
Met de trein pakken we het volgende dorpje mee: Manarola. Aan het water vanaf een pad om een rotst heen, heb je het beste punt voor een mooi plaatje van dit dorpje. Ook hier weer de mooie gekleurde huisjes en de smalle straatjes.
Na een ijsje is het tijd om terug naar La Spezia te gaan. Het laatste dorpje Riomaggiore blijft nog even verborgen voor ons.
Na opgefrist te zijn fietsen we weer het centrum in voor een lekkere cocktail. Je betaalt wel een tientje voor je cocktail maar je krijgt er dan wel een ‘gratis’ zeer gevarieerde borrelplank bij.
Cinque terre is niet voor niets zeer druk bezocht want net als de bijna even mooie Amalfikust zie je hier plaatjes van dorpjes.
Terug naar huis worden we nog even opgehouden door een groep uitgelaten supporters. De thuisclub heeft met 2-0 van AC Milan gewonnen en kan wellicht degradatie nog ontlopen.

Dag 10 zondag 14 mei 2023 La Spezia

Ons ontbijt is opgeplust met een sjuutje. Vandaag pakken we de fiets voor 2 ritjes. Een naar Porto Venere en een naar Riomaggiore. Beide routes kennen pittige klimmetjes. Ik hoef tegenwoordig niet meer achterom te kijken hoever Bar is. Ze demarreert gewoon bergop waarna ik haar op de top weer terugzie. Het dorpje ligt net buiten Cinque Terre. Het heeft aan het einde van het dorp op een rotspunt een mooi gesitueerde kerk: de St-Pieter.

We eten hier ook warm - uiteraard vis. Vrij prijzig deze keer maar het toetje de semifreddo (ijs met schuim en pistachecreme) vergoed heel veel.
Voor de rit naar het laatste dorpje van Cinque Terre dat we nog niet gezien hebben, moeten we eerst terug naar La Spezia. Daarna moet er weer geklommen worden. Op de steilste heuvel van de dag die ik in mijn kleinste versnelling moet nemen, komen we erachter dat wat google een fietsweg vindt, een begrast wandelpad is. Terug dus naar de hoofdweg richting Cinque Terre. Zonde van de inspanning.
Rond 4 uur zijn we na een steile afdaling(moet ik dat allemaal weer omhoog fietsen?) in Riomaggiore. Het is zeker niet de mooiste van de 5 dorpen maar dat ligt vooral aan het ontbreken van een goede view.
De weg terug omhoog viel uiteindelijk mee. De afdaling naar La Spezia is heerlijk. Bijna geen bochten, goed asfalt en niet al te steil. Naar beneden toe ga ik harder dan de e-bike.
We borrelen nog wat in La Spezia om daarna Feyenoord verdiend landskampioen te zien worden.
Het was een zonnige dag aan de kust. De regenwolken dreven net niet de zee op. Het is echter nog steeds veel te fris voor de tijd van het jaar.