Brazilie dag 3 en 4

Dag 3: Zaterdag 19 september Brasilia

Na het goede ontbijt met een heerlijke omelet, nemen we de metro naar de stad. Vandaag kost een kaartje maar 2 real i.p.v. 3. 4 real = 1 euro.
We gaan er 1 halte eerder uit (102 sul) zodat we nog wat van de huizenblokken meekrijgen. Beide vleugels zijn volgebouwd met 6 en 3 verdiepingen tellende gebouwen.
De echte hoge flats bevinden zich buiten het vliegtuig, ver buiten het centrum. Er is veel groen en de flatgebouwen zien er goed onderhouden uit. We lopen richting de tv-toren maar we bezoeken eerst nog de Dom Bosco kerk. Van binnen oogverblindend door de volledig blauwe en paarse glas-in-lood-ramen. We zijn op tijd bij de TV-toren, de rij om naar boven te gaan is nog niet zo lang. De tv-toren ligt al op een heuvel waardoor je ook aan de voet een overzicht hebt over de gisteren door ons bezochte monumenten. Een fontein zorgt voor de sfeer. Je gaat met de lift niet al te ver omhoog zodat je van alle kanten een goed overzicht hebt over de stad.
Nadat we water hebben ingeslagen, het is ruim boven de 30 en de zon schijnt fel, lopen we richting het voetbalstadion. Architectonisch weer een interessant gebouw.
De middag brengen we door in de enorme botanische tuin. Om daar te komen nemen we de bus. We hebben van tevoren opgezocht welke bus we moeten hebben. De Brazilianen zijn zeer gedisciplineerd in het vormen van rijen. Bij de metrokaartjes bv. vormen ze 1 rij voor alle loketten. Zo kan niemand eerder aan de beurt zijn.
Als we 1 halte te vroeg uitstappen maken we opnieuw kennis met de vriendelijkheid van de Brazilianen. De buschauffeur dirigeert ons weer naar binnen.
Bij de botanische tuin blijkt een auto geen overbodige luxe. Het is wel te doen te voet maar veel paden liggen vol in de zon. We lopen een flink eind totdat we bij de picknickplek annex bezoekerscentrum zijn. Hier zijn diverse groepen families en vrienden aan het picknicken. Er is champagne en bier.
Na de wandeling terug en de busreis naar central zijn we best wel moe.
We eten daarom wat op de foodcourt in het enorme winkelcentrum nabij ons hotel. Op de terugweg naar ons hotel, zien we nog 2 dwerguilen op de grond zitten. Ze hebben daar hun nest. 
Terug in het hotel wisselen we onze welkomstdrankbon om in een heerlijke caipirinha.
Brasilia was een interessante stad om te bezoeken. We hadden het idee dat we de enige Europeanen waren. We hebben niets anders dan Portugees gehoord. Maar dit is ten onrechte. Het was een prettige stad om doorheen te lopen en het bevat toch een aantal zeer interessante gebouwen.
 

Dag 4: Zondag 20 september Chapadas dos Guimaraes.

Vandaag hebben we een binnenlandse vlucht met Gol naar Cuiaba. Vanaf daar nemen we een huurato naar Capadas dos Guimaraes, een mooi natuurpark.
Onze vlucht vertrekt om 11:20 maar door een uur tijdverlies arriveren we rond 12 uur op het vliegveld van Cuiaba. De Brazilianen hanteren een handig systeem voor het instappen. Iedereen wordt in 3 groepen verdeeld. Groep 1, die als eerste mogen instappen, zitten allemaal bij het raam. Daarna is groep2, het midden aan de beurt en tot slot groep 3 het gangpad. De vlucht verloopt voorspoedig. We landen op 1 van de warmste plekken van het land. Het voelt ook een stuk warmer dan het 33 graden van Brasilia. Op het vliegveld zou volgens onze papieren iemand van de autohuur staan maar we zien niemand. We vragen het aan de infobalie maar die weten ook van niets. De behulpzame dame probeert de nummers die op onze papieren staan te bellen maar ze krijgt geen gehoor. Na een 10-tal minuten vraag ik bij een andere verhuurbalie op het vliegveld of ze wat weten over onze verhuurmaatschappij. Grappig genoeg, blijkt het kantoor gewoon aan de overkant van de weg te liggen net buiten het vliegveld. Het ophalen was dan ook niet nodig geweest.
Op het verhuurkantoor communiceren we via google translate. Het leven is er toch wel makkelijker op geworden.
We rijden door de stad, die waarschijnlijk doordeweeks een stuk drukker is. Als we de stad uit zijn, rijden we door de natuur over af en toe slecht wegdek, maar de gaten zijn nog niet zo diep als die in Costa Rica. Het is nu natuurlijk ook geen regenseizoen.
We arriveren om 2 uur bij onze accommodatie alwaar we een hartelijke ontvangst in de vorm van 2 kussen krijgen van onze gastvrouw. Een gaste/vriendin van de gastvrouw functioneert als tolk.  
Het wordt ons in ieder geval duidelijk dat we het beste met een gids het park in kunnen, zij gaat dat voor ons regelen. Je kunt ook het een en ander zonder gids bezoeken maar voor de mooiste plekjes heb je een gids nodig.  
’s Avonds eten we in het dorp bij de Italiaan, Pomedori. Zij maken de beste empanada’s van de Mato Grosso. Onze gids voor de komende 2 dagen komt nog even langs om het een en ander te bespreken. Hij heet Sergio, is ook vogelliefhebber en spreekt behoorlijk goed Engels.