Brazilie dag 5 t/m 9

Dag 5: Maandag 21 september Chapadas dos Guimaraes.

Onze gastvrouw, die verdacht veel wegheeft van Karolina(de vriendin van onze buurman Martin) zorgt voor een overvloedig ontbijt. Vooral de grote fruitcoupe is fantastisch.
Om 9 uur pikken we Sergio op bij het tankstation in Chapadas dos Guimaraes.
Sergio heeft nog 5 andere mensen mee. Ze komen allemaal uit Sao Paolo. Het gezelschap bestaat uit 2 vrienden, 2 vriendinnen en 1 soloreiziger die elkaar in het hotel hebben leren kennen. Het is leuk om te praten over de gewoontes van onze landen.
Het is verzengend heet maar de wandeling bevat veel bossen waar het wat koeler is. Vandaag zullen we een aantal grotten bezoeken en het blauwe meer. De eerste stop is bij een uitzichtpunt. Hier zien we de grilligheid en de steilte van de zandrotsen. Het lijkt een beetje op de Vercors.
Het is alleen jammer dat het erg stoffig en dus heiig is.
We rijden door naar een particulier terrein buiten het nationale park waar de grotten zich bevinden. Uit voorzorg moeten we stukken leer over onze schenen doen zodat slangen niet in onze kuiten kunnen bijten. We zien er erg grappig uit.
We wandelen afwisselend langs open savanneachtige velden(de Cerrado) en door jungleachtige bossen. De Brazilianen vullen hun flessen met het water dat hier stroomt. Wij zijn daar wat voorzichtiger mee en drinken ons eigen meegenomen water.
Barbara krijgt nog een douche van krekels over zich heen die allemaal tegelijk uit een boom vallen.
De eerste grot heeft een mooie ligging en is heerlijk koel. Het is geen grot met stalactieten en –mieten maar wel een grot met vleermuizen en grote padden.
Bij de tweede grot treffen we zeer veel parkieten. Dit is duidelijk hun domein en dat laten ze met veel kabaal weten.
Bij het blauwe meer(lagao azul) mogen we alleen maar kijken naar het mooie heldere water. Morgen mogen we zwemmen in een rivier.
Voor de terugweg splitst de groep zich. Wij, Sergio en Camillo, de soloreiziger, gaan te voet verder. De rest wordt teruggebracht met een tractor. Zij zullen de prachtige rood-groene ara’s missen die vlak over ons heen scheren.
Op de terugweg maken we nog een stop bij een waterval waar iedereen zich even kan opfrissen.
Om kwart voor zes zijn we terug. Nog tijd genoeg om te douchen en te eten. We eten weer in het dorpje in een restaurant waar men alleen Portugees spreekt. We komen er wel uit maar het blijft lastig.

Dag 6: Dinsdag 22 september Chapadas dos Guimaraes.

We gaan vandaag met dezelfde groep op pad. Sergio weet veel over vogels, hij weet ook de Engelse namen van de vogels. Het is een goede gids.
We bezoeken eerst de waterval Novia die je niet gemist mag hebben. Deze waterval is 86 meter hoog en stort zich langs de steile rotswanden omlaag. Hij bevindt zich in het midden van een ketelvormig gedeelte van het gebergte(caldeira). Erg imposant.
We rijden verder door het nationale park en verlaten na 15 km de weg. Via een klein stukje onverhard bereiken we de parkeerplaats. We gaan vandaag enorm zweten maar hebben dan als beloning een verfrissende duik in de rivier.
Het is nog heter dan gisteren en er staat geen zuchtje wind. Sergio denkt dat het tegen de 40 graden is. We lopen door open veld. Barbara krijgt last van duizeligheden, waarschijnlijk een zouttekort en besluit, als wij op weg zijn naar een uitzichtpunt, in de schaduw te wachten. Ze krijgt niet veel later een lift naar de rivier waar ze weer helemaal zal opknappen.
Bij het uitzichtpunt kun je rondom kijken. De natuur is hier groots. Je ziet duidelijk de groene lijnen van de rivieren.
We zweten nog even door totdat we bij ons heerlijke natuurlijke zwembad zijn. Sergio beloofde ons het paradijs maar ik mis daarvoor toch het koude biertje en in mijn paradijs zijn geen nare insecten. Bar wordt 2 keer gebeten door een uit de kluiten gewassen steekvlieg.
Na deze verfrissende duik lopen we nog een stukje door totdat we bij een andere plek zijn waar we kunnen zwemmen. Hier is het een stuk dieper en dus ook koeler. We mogen van Sergio een klein stukje stroomafwaarts zwemmen.
Vroeger was een gids niet verplicht maar de mensen namen hun afval niet mee waardoor het paradijs zwaar vervuilde.
Als de Brazilianen nog wat willen zwemmen, zoeken Bar en ik de ara op die we enkele minuten daarvoor hadden gehoord. Wij weten de rood-groene ara inderdaad te traceren. Het is een machtig mooie vogel. In Bom Jardim, onze volgende stop, zullen we er nog veel meer gaan zien maar niet deze rood-groene.
 ’s Avonds eten we een heerlijke spies van kip in hetzelfde restaurant als gisteren. Het dorp is maar klein, er zijn maar een paar restaurants.

Dag 7: Woensdag 23 september Bom Jardim

We hebben een niet al te lange rit voor de boeg naar Bom Jardim. Nobres is de dichtstbijzijnde plaats maar deze is nog altijd 50 km verderop. Hier kunnen we snorkelen en naar het arameer gaan waar gegarandeerd de geel-blauwe ara zit.
We rijden in ongeveer 2 uur naar Bom Jardim. We dachten in het plaatsje zelf te zitten maar onze accommodatie ligt aan de rivier 13 km van het dorpje af. Bom Jardim zelf is een stoffig dorpje waar niet veel te beleven valt. Prima dus om erbuiten te zitten.
We zijn voor 12 uur bij de Reina Encantado. De ontvangst is in het Portugees maar we begrijpen dat we zo al kunnen gaan snorkelen en dat we vanavond naar het arameer kunnen gaan. Het snorkelen stellen we uit tot morgen maar het arameer doen we wel al vanmiddag rond 4 uur.
De Reina Encantado organiseert het snorkelen tussen 11 uur en 4 uur voor allerlei schoolklassen. Tijdens het lunchbuffet is het er erg druk. Wij maken geen gebruik van het buffet omdat we deze ochtend nog een uitstekend ontbijt hebben gehad.
Om 4 uur vertrekken we naar het arameer in Bom Jardim. Wat we daar zien tart de verbeelding.
Stel je 0 palmbomen voor die allemaal onder een laagje water staan. Op bijna iedere boom zitten ara’s. Niet alleen de geel-blauwe maar ook de roodbuikara. We blijven er tot het schemerig wordt. In het uur dat we er zijn wordt het steeds drukker met vogels. Eerst waren er nog maar een paar kleine aigrettes, na een uur is een boom helemaal wit geworden. Ook het aantal papegaaien is drastisch toegenomen. Op een gegeven moment vliegen ze allemaal tegelijk op, het is een kakofonie. Geweldig om dit spektakel te zien. Ook de geel-blauwe ara is talrijk. Een stel vliegt steeds van a naar b. De ara is het mooist vlak voordat hij landt maar mijn foto wordt verpest door een palmtak.
’s Avonds hebben we een buffet en maken we kennis met 2 Duitse toeristen en hun gids. De gids is een Fransman die al 4 jaar in Brazilië woont. Hij weet alles over vogels dus we kunnen hem raadplegen. Het begint gewoon te worden dat om 21:30 bij mij het licht uitgaat.

Dag 8: Donderdag 24 september Bom Jardim

We zijn weer vroeg wakker. Bar gaat alvast naar buiten en spot 2 currasows. Het mannetje en het vrouwtje verschillen zeer. Ik ga er ook uit en loop een stukje richting het bos alwaar ik een paar kapucijneraapjes tegenkom.
Na het ontbijtbuffet gaan we met de Duitsers snorkelen. Vooral de man is erg enthousiast, hij is een 64-jarige orthopeed maar met een levenslust van een 40-jarige. Het snorkelen in de rivier is wel ok maar niet echt bijzonder. De vissen zijn qua kleur vrij neutraal en er zijn verder weinig bijzondere dingen te zien. Barbara is wat enthousiaster en krijgt vanmiddag de gelegenheid om wat verderop te gaan snorkelen. We kunnen daarna meteen door naar het arameer.
Bar geniet van het snorkelen. Het water is hier wat dieper waardoor je wel andere dingen ziet dan bij de eerste trip.
Het arameer is een stuk rustiger dan gisteren. Er zijn duidelijk veel minder vogels. We zien nog wel een reiger, ibis en ijsvogel die we gisteren niet hebben gezien.

Dag 9: Vrijdag 25 september Pantanal

Vandaag hebben we een lange rijdag naar de Pantanal. Tijdens het ontbijt is er telefoon voor mij. Het blijkt het Braziliaanse reisbureau te zijn met de vraag of we onze gids willen ophalen op het vliegveld van Cuiaba. Prima natuurlijk maar dan moeten we wel omrijden. Achteraf gezien hadden we beter terug kunnen rijden naar de Chapadas. We hebben nu de optie genomen die de telefoon aangaf, via Nobres, maar deze weg is een stuk slechter en heeft een hele hoop vrachtverkeer. Het heeft nauwelijks zin om de vrachtwagens in te halen. We vertrokken om 8:15 en pas om 11:30 zijn we op het vliegveld alwaar we onze gids voor de Pantanal, Marcio, ontmoeten. Het was een vermoeiende rit zeker aan het eind in Cuiaba waar we weer eens zo’n vermaledijde drempel misten en zelfs een keer spookreden.
Marcio wil het liefste zelf rijden maar schikt zich in de rol van bijrijder. We hebben niet voor een extra chauffeur betaald. In de Pantanal is het ok als hij rijdt, denken we. Marcio moet even loskomen en vindt het maar vreemd dat we niet lunchen. Wij vinden het praktischer om zwaar te ontbijten.
Bij het grensdorp Ponocé, tanken we en slaan we wat water in. Nu gaan we echt de Pantanal in. De weg is vanaf hier onverhard.
De Pantanal is een laag gelegen nat gebied. Het is nu de beste tijd omdat water wat schaarser is.
Al direct bij het binnenrijden van de Pantanal zien we allerlei reiger- en ooievaarsoorten. De vogelrijkdom blijkt enorm te zijn. Een van de ooievaars is de grootste ooievaar ter wereld, de Jaburu. Ik had gedacht dat het misschien moeilijk zou worden om ze te zien maar we zien ze in tientallen.
We rijden met veel stops rustig door naar onze accommodatie, Pousada Rio Claro. We zien onderweg onder andere de hyacintara, een machtig mooi beest.
Net voor het avondeten maken we nog een autotocht verder de Pantanal in. We zien onder andere kaaimannen, capibara’s, vossen en pecari’s. Als we in het donker terugrijden weet Marcio vlak bij onze lodge een ocelot te spotten. Deze katachtige wordt niet zo vaak waargenomen. Marcio is zelf ook erg enthousiast. Een gids is daarmee van meerwaarde maar we zien het toch niet zitten om net als andere toeristen de complete reis met gids te maken.
Dieren in overvloed in de Pantanal.