Canada dag 10-11

Dag 10 zaterdag 24 augustus Jasper.

Vandaag rijden we 60 km naar de Miette hotsprings. Vanaf daar loopt er een mooie wandeling van zo’n 10 km naar de top van de Sulphur mountain.
Op de heenweg spotten we langs de kant van de weg een zwarte beer. Het is de derde keer dat we een zwarte beer zien in Canada, de vierde keer in ons leven.
De wandeling kent een stijging van 700 meter. We komen uit op een weide waarna we de top van de Sulphur mountain zien liggen. Het laatste stuk is echter een zeer steile klim. We horen meerdere ongeoefende wandelaars hijgen en puffen. De beloning is de moeite waard. De berg ligt redelijk afzonderlijk waardoor je overal om je heen de pieken van de Rocky mountains ziet. Bovenop de berg leeft ook een kudde bighorns, een soort schapen. Barbara wil beneden nog wel een hotspring in maar het bad blijkt overvol te zijn. Het was een prachtige wandeling.


Dag 11 zondag 25 augustus Jasper.

The day of the moose.
Onze laatste dag in dit prachtige park. Deze keer rijden we zo’n 50 km naar Maligne lake. Een van de grootste meren van de Rockies. Veel beerwaarschuwingen hier maar we zien alleen maar de uitwerpselen vol met besjes. We wandelen wederom zo’n 10 km bergop en –af. We lopen door een muisstil bos. We horen zelfs geen vogels.
Bovenop hebben we een mooi uitzicht over het meer. Als we terug beneden zijn lopen we nog een bonusrondje om het moose lake heen. Zou het meer zo heten omdat daar elanden zitten?
Als we bij het prachtige meer zijn, zien we een kerel over het meer heen kijken. Hij zegt ons dat er een muus zit, een wat? Een muus. Ik denk aan een mus maar opeens valt het kwartje, hij bedoelt een moess. De man komt uit Australie, daar spreken ze toch weer ander Engels. Helemaal achter in het meer zien we nauwelijks waarneembaar een eland staan. Het is een vrouwtje. Met de telelens kan ik haar wel redelijk in beeld krijgen maar nog niet optimaal. Er loopt langs het meer nog een pad, dit kunnen we een stuk volgen zodat we een veel beter zicht hebben op de eland. Ze is lopend door het water aan het foerageren. Het is prachtig om het dier van dichtbij te volgen. Nadat ze is uitgegeten, verdwijnt ze het bos in. De volgende wandelaars zullen niets zien. Zonder onze Aussi hadden wij ook niets gezien.

Op de terugweg stoppen we nog voor een Mule deer. Zo zien we toch aardig wat soorten wild zonder dat het in overvloed aanwezig is.

Op de camping is het alweer gewoon dat er waipiti’s rondlopen. Morgen gaan we naar het houthakkersdorpje Clearwater aan highway 5. Een gehucht maar het is de toegangspoort tot het Wells gray national park.