Canada dag 5 - 7

Dag 5 maandag 19 augustus Lake Louis/Field

Het was een warmere nacht, wat ook te merken is aan de ochtendtemperatuur. We gaan vandaag echter een stukje klimmen richting de 1500 meter, het kwik zal rond de 18 graden blijven hangen.
Na een zonnig ontbijt komen we via de prachtige Bow valley drive, om half elf aan bij de enige maar wel zeer grote camping in Lake Louis. Helaas, zoals gevreesd, er zijn geen plekken meer. Er is nog wel een overloopcamping 5 km richting Banff. We rijden er heen, tot onze schrik blijkt het een enorme grindbak te zijn met 2 smerige wc’s en verder geen enkele voorziening. De prijs is dan ook slechts 11 dollar. Je kunt hier altijd terecht, dit zal nooit vol staan. We rijden terug naar Lake Louise om daar het informatiecentrum te bezoeken. Geen slechte keus, we krijgen een mooie wandelmap en de tip om 20 km verderop in Yoho national park te gaan staan. De campings daar zijn pas rond 4 uur vol. We besluiten dan maar om naar de camping Kickinghorse te gaan vlak bij Field. Morgen zullen we dan een langere wandeling boven op de berg maken. Aan de overkant van het informatiecentrum, in het koffiehuis, hebben ze wifi. Dit geeft ons de gelegenheid om alvast te reserveren voor Jasper. We kunnen alleen nog maar een plek krijgen zonder elektriciteit, het hoogseizoen is nog niet voorbij. We reserveren voor 4 nachten. Gelukkig hebben we voor het licht de accu en voor het opladen van apparaten de aansluitingen in de washokken. Net zoals je  niet naar je werkmail moet kijken, moet je ook niet de voetbaluitslagen willen zien, het kan zo je dag verpesten. Maar we staan tot de volgende speelronde nog wel boven Feyenoord.
Vanuit onze campingplek loopt een historische wandeling. Rond 1870 is hier een spoorweg gebouwd dwars door de Rockies, bepaald geen sinecure. We wandelen terug via de kolkende rivier die waarschijnlijk veel smeltwater bevat. Dit gedeelte van de Rockies kent vele gletsjers. In de camper vermaken we ons met het kijken naar grondeekhoorns die hier op de camping hun holletjes hebben. Ik kan me niet herinneren deze eerder gezien te hebben. Het zijn een soort stokstaartjes
(af en toe staan ze rechtop).

Dag 6 dinsdag 20 augustus Lake Louis/Field

Dit wordt een wandeldag. De weg langs onze camping voert nog 13 km omhoog richting de Takakkaw waterval. Volgens onze gids mag je met een camper niet omhoog, dit blijkt echter alleen voor trailers te gelden. Er zit een bocht in het parcours die te scherp is om met een langere camper te nemen. Je moet hier vanaf een uitsparing achteruit de berg oprijden tot aan de volgende uitsparing. Spannend, maar niet onoverkomelijk. Bovenop gekomen zien we de waterval. Het water valt van grote hoogte bijna recht naar beneden. Het geluid van de waterval lijkt op dat van een snelweg.
De wandeling die we voor ogen hebben, zal zo’n 7 uur duren. Na het eerste klimmetje besluit Barbara vanwege haar inspanningsastma, om niet met mij mee omhoog te klimmen. Zij neemt de andere niet stijgende route. We zien elkaar weer 2,5 uur later bij de Twin falls. Mijn route brengt mij op een hoogte gelijk aan de gletsjers. De 5 km omhoog zijn uiterst rustig. Op een vogel en een muis na kom ik geen enkel levend wezen tegen. Pas bovenop en als ik naar beneden loop zie ik weer mensen. Net na de top kijk ik uit over een prachtige weide met daaromheen de gletsjers en de pieken van de Rockies. De wandeling stond niet voor niets aangeprezen als 1 van de 5 mooiste in de Rockies. Het smeltwater bruist naar beneden, het is erg ruig. Naast de ook hier aanwezige grondeekhoorns zitten er ook veel pica’s of fluithazen. Hun geluid kun je vergelijken met dat van een feesttoeter. Met wat geduld lukt het me om een pica op de foto te krijgen.
Uiteindelijk zie ik Barbara bij de twin falls, alweer een fantastische waterval deze keer in tweeën gesplitst. Al met al hebben we zo’n 20 km gelopen. Op de terugweg genieten we vooral van de vele verschillende soorten paddenstoelen.
Het was een prachtige wandeling. Als we terug zijn staat naast ons een Rotel.  What the fuck is dat? Eem hotel op wielen.  Het is een enorme bus met 19 slaapplekken. Elke slaapplek is zo groot en hoog als 1 bed, je hebt dus verder geen ruimte om te vertoeven. Je wilt er toch niet dood in gevonden worden.
Morgen gaan we beginnen aan wat wordt gezegd een van de mooiste routes van de wereld; The Icefields Parkway. Dat kan natuurlijk alleen maar tegenvallen.

Dag 7 woensdag 21 augustus Icefields parkway – Wilson Creek.

’s Ochtends staan we op met een strakblauwe lucht. Dat verklaart de kou grotendeels. Er staat ijs op de auto van een medekampeerder. Het heeft waarschijnlijk gevroren.
Na het lozen van het afvalwater,  het aanvullen van het water, het tanken en het doen van boodschappen gaan we op weg.
Als je ervan uitgaat dat het niet de mooiste route van de wereld is, kan het alleen maar meevallen. Het is een prachtige met overal om ons heen de ruige bergpieken met witte toppen. We zien veel gletsjers en prachtige meertjes. Bij een smalle canyon wandelen we een stukje.
We proberen een slaapplek te krijgen bij Wilson Creek. Alle 12 campings langs deze weg hanteren het principe van wie het eerste maalt.
We draaien de camping op met een scherpe bocht naar rechts. Te scherp voor de fles sambuca die in het door ons niet gesloten voorraadkastje stond. De zwaartekracht wint het van de fles die met een flinke smak op de vloer uiteenspat. Tot overmaat van ramp begint direct het co-alarm te piepen. We staan in de weg, dus we zoeken eerst maar een plekje op de camping. We vinden een prachtige plek maar we zullen toch eerst de boel moeten opruimen. Het co-alarm krijgen we niet stil. Het end-of-life-knopje blijft knipperen. Uiteindelijk trekken we de zekering eruit. Je moet wat.
Fijn hoor die alarmen. Het rookalarm weten ze ook altijd boven de keuken te hangen. Zodra er een beetje damp van af komt, begint ie te piepen. Krengen zijn het.
Na het opdweilen van de sambuca is het 4 uur, nog net genoeg tijd om de wandeling van 8 km bij Wilcox creek te maken. De wandeling voert over een rotskam langs groene grazige weides. We zien de gletsjers van zeer dichtbij, een prachtig landschap. Helaas zien we wederom alleen wat muizen. Waar is toch het grote wild?
Het is de hele dag strakblauw gebleven. We krijgen dus weer een koude nacht. Zeker als je bedenkt dat we op ongeveer 2000 meter zitten.