Vang Vieng

Dag 3 zaterdag 14 januari Vang Vieng

Het eerste ontbijt in een vreemd land is altijd spannend. We krijgen echter gewoon een ontbijt met ei, fruit en een knapperig baguette-achtig broodje. De broodjes zijn waarschijnlijk een erfenis van de Franse overheersing van Frans Indochina. De gekookte wortelen en aardappel zouden dan Laotiaans moeten zijn?
We worden om kwart voor 10 opgehaald voor een minitransfer naar een VIP-bus, die ons 165 km verder naar het noorden in Vang Vieng moet afzetten. Er staan 2 bussen klaar. Als onze bagage op de eerste bus op het dak is gehesen, komen we erachter dat er geen plek meer is in die bus. De bagage gaat er weer af en we stappen in de andere bus. Een VIP-bus klinkt een stuk luxer dan dat het is. De bus is aftands en zonder enig comfort. Geen probleem voor ons want zo verwend zijn we niet maar je wordt met het acroniem VIP toch op het verkeerde been gezet.
We zitten wat verder achterin zodat we niet hoeven te zien wat voor gevaarlijke inhaalmanoeuvres onze chauffeur uithaalt. De totale rit duurt 4 uur maar daar zitten ook een paar stops bij. Het laatste stuk gaat slingerend door het gebergte, buikspieren aanspannen dus.
We arriveren rond 2 uur bij het busstation. Volgens de Lonely Planet ligt dat nog 2 km buiten het centrum. Aan de overkant van het busstation zien we wel wat gebouwen staan maar we konden niet weten dat dat Vang Vieng is. Er rijdt een busje naar het centrum die de toeristen meeneemt naar Vang Vieng. We hadden het beter kunnen lopen want het wachten en het op en afladen van de koffers in de volgepropte laadbak is stukken vermoeiender. We worden afgezet bij een willekeurig hotel. Iedereen moet het vanaf hier kunnen vinden. Alleen wij weten niet precies waar ons hotel ligt. Het staat wel aangegeven op het kaartje in de Lonely Planet maar alle overige hotels of restaurants zien we niet. We vragen het aan de niet al te vriendelijke chauffeur die ons niet verstaat. De tutktukchauffeur die als een aasgier staat te wachten zegt dat het naar rechts is, een klein stukje. Afijn, we lopen in de hitte 1 km de straat bijna uit zonder het hotel tegen te komen. Ten einde raad nemen we een tuktuk die dezelfde weg terugrijdt en ons voor het hotel afzet. Vanaf de plek waar we afgezet waren was het nog geen 100 m naar links geweest. Geen beste beurt voor de Laotiaan.
Bij het hotel krijgen we een lekker welkomstdrankje met citroengras en gember, dat vergoedt veel.
Vang Vieng ligt tegen het karstgebergte aan. Omdat het geen geleidelijk in hoogte toenemend gebergte is, lijken de bergen uit het niets omhoog te komen. Het is een prachtig gezicht, de open velden met op de achtergrond dit piekerige en zeer groene gebergte.
We lopen het dorpje in op zoek naar de rivier. Daar zitten veel overwegend Aziatische toeristen te genieten van een drankje met zeer luide westerse muziek op de achtergrond. De hele wereld lijkt bij elkaar te zijn in dit dorp. Het wordt niet voor niets een feestdorp genoemd. Niet alleen de muziek zorgt voor lawaai ook de vele motorbootjes met toeristen hebben daarin een aandeel.
We lopen via een smal 2-persoons houten brug die ook veel gebruikt wordt door brommerrijders, naar de overkant. Als we iets van de rivier aflopen, komen we buiten de herrie terecht zodat we ongestoord op zoek kunnen naar vogels.
We sluiten ons daarna aan bij de toeristen met een lekkere fruitshake. We zitten op een terras bestaande uit pontons waar we lekker de benen in het water kunnen doen. Waarom doen we dit thuis eigenlijk niet wat vaker?
We eten in ons hotel, dat zelfs als goede keuken genoemd wordt in de Lonely Planet. De curry was in ieder geval uitstekend.

Dag 4 zondag 15 januari Vang Vieng

Ook hier een gewoon ontbijt van ei en bacon. Vandaag gaan we fietsen en een grot bezoeken dus we kunnen wel wat gebruiken.
We worden opgehaald door Ting die met ons mee gaat fietsen. Hij ziet er vrij jong uit, spreekt redelijk Engels maar wel met een lastig te verstaan accent en lacht als Joe Pesci.
De mountainbikes schakelen niet helemaal lekker, vooral die van Bar niet. Maar gelukkig hoeven we niet op en af. We maken een rondje om het karstgebergte. We hebben 1 stop bij, hoe kan het ook anders, de Blue Lagoon. Het valt me op dat je bijna overal een blue lagoon hebt, alsof iedereen hoopt daar Brooke Shields aan te treffen. Het is niet eens een lagune maar gewoon een rivier.
Het is er zeer toeristisch, vooral weer veel Aziaten. Koreanen en Thai volgens Ting. Er wordt gedoken vanaf een boom, er wordt gekanood en geraft. Maar je kunt ook de blue lagoon grot bezoeken. De weg omhoog is steil maar niet al te lang. De grot bestaat uit zandsteen. Bijzonder is het Boeddhabeeld dat zich in het midden van de grot bevindt. Het is vooral glad, dus we moeten zeer goed uitkijken.
Na de grot, duik ik even in het water en gaat Ting onze lunch voorbereiden. We krijgen een soort vegetarische nasi verpakt in een bananenblad en een heerlijk stokje van de barbecue met wat vlees en groenten.
We fietsen daarna nog 25 km over een hobbelige weg door allerlei dorpjes heen rond het karstgebergte. Het is erg leuk om het leven van de Laotiaan te zien. Eigenlijk zijn het geen Lao maar Hmong, een bergvolk waarvan niemand hun oorsprong kent.
Rond 3 uur zijn we terug bij af. Ting was gezellig en we hebben heerlijk gefietst. Het was wel warm geweest dus een lekker koud drankje gaat er wel in.
’s Avonds dineren we in ‘the Green restaurant’ dat het vooral moet hebben van het prachtige uitzicht over de bergen. Helaas is het al vroeg donker(18:00) waardoor we er niets van meekrijgen maar het eten is prima en de prijzen zijn laag. We eten en drinken voor 15 euro.