Mexico dag 4-6

Dag 4 zondag 16 oktober - Mexicostad zonnig 25 graden.

Onze laatste dag in Mexico Stad beginnen we bij het museo Palacio de Bella Artes. Op zondag is de entree gratis maar dan blijven de zalen gesloten. Het museum is bewegwijzerd via suppoosten die je dwingen om 1 specifieke route te volgen. Aan personeel geen gebrek. Zo zagen we gisteren 5 mensen bezig met 1 boom die wat aarde moest hebben.
De weg door het museum leidt langs muurschilderingen van de beroemdste Mexicaanse schilders. Daarmee lijkt het een beetje op het gebouw met de Rivera’s. De schilderijen bevatten ook weer veel symboliek, vooral het stuk  El hombre controlador del universo van Rivera is qua uitleg boeiend.
Na het museum is het tijd voor de metro. Hier zien toeristen vaak vanaf vanwege de veiligheid. Maar het is zo’n handig vervoermiddel en de veiligheid wordt redelijk gewaarborgd door de bewakingsdienst die op elk perron gemiddeld zo’n 2 man heeft staan(aan personeel geen gebrek). Met de handen op de zakken blijven onze spullen bij de rechtmatige eigenaar.
1 ritje kost slechts 25 cent. Daarmee kun je overal komen. We stappen uit in het enorme park – het grootste van Latijns-Amerika – Chapultepec(Sprinkhanenheuvel). Bij binnenkomst kunnen we niet om het enorme monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de strijd in Chapultepec in 1847 heen. Op zondag wordt het park  zeer druk bezocht.
Er staan honderden blauwe kraampjes met spulletjes die niemand echt nodig heeft.
Bovenop staat een kasteel uit 1786 met een rijke geschiedenis. Het park is comfortabel en heerlijk groen.
Na het park lopen we door de aangename groene wijk La Condesa en aansluitend de voor ons iets minder interessante wijk Roma en haar kleinere zusje Romanita.
We pakken nog even de fontein van Cibeles mee dat een replica van die in Madrid blijkt te zijn (het leek er al verdacht veel op) en een fontein met de David dat vast een replica is van die in Florence.
Voor onze laatste stop, het monument voor de revolutie, nemen we de metro. De benenwagen heeft wat olie nodig. Het is een modern indrukwekkend bouwwerk met veel activiteiten eromheen. Veel meisjes doen een dansje voor de telefoon van hun vriendje – ik neem aan om een tiktokfilmpje te maken - het zijn andere tijden.
We nemen aan het einde van deze lange etappe een drankje op een van de vele dakterrassen met uitkijk op het grote plein en de Templo mayor. Dit laatste is een oude Indiaanse opgraving in hartje centrum.

Dag 5 maandag 17 oktober – Valladolid – Regen 33 graden.

Om half zes gaat de wekker. Bar is dan al wakker. Tot nu toe is ze steeds voor half 5 al klaar met slapen. Ik zit wat sneller in het juiste ritme. We moeten op tijd op het vliegveld zijn voor een binnenlandse vlucht naar Cancun.
Op het vliegveld hebben we nog een korte transfer naar het autoverhuurbedrijf Infinity.
De temperatuur ligt hier fors hoger; het is er tropisch warm.
We krijgen een zwarte Changan(dat is inderdaad Chinees) en rijden er mee richting Valladolid.
Het grootste gedeelte gaat over een tolweg maar we krijgen niet echt waar voor onze 20 euro. Er is een aaneenschakeling van wegwerkzaamheden waarbij het vaak 1 baan is met een snelheidslimiet van 40 km. Het is niet verstandig om je daar aan te houden aangezien de Mexicanen daarvan ongeduldig worden. Rond de 80 is prima.
Men is hard aan het werk om de infrastructuur te verbeteren maar voor nu hebben we daar nog niet zo veel aan. Gelukkig hebben we geen haast. Rond half 3 zullen we in de stad zijn.
We hebben dan zo’n 130 km langs alleen maar groen gereden.
In Valladolid aangekomen begint het een beetje te regenen. Toch gaan we eropuit om de stad te verkennen.
Het is warm met een hoge luchtvochtigheidsgraad. De ingrediënten om zonder inspanning flink te gaan zweten - een openluchtsauna. Echter vanaf het moment dat het begint te rommelen, steekt er een aangenaam briesje op.  Een leuke looproute langs o.a. Calzada de los Frailes,  een van de leukste straatjes van de stad, brengt ons bij het eindpunt – het klooster.
Ondertussen regent het niet meer een beetje maar heel erg hard. We kunnen gelukkig schuilen.
Het regent zo hard dat veel straten en kruispunten in een mum van tijd volledig onder water komen te staan. De auto’s en brommers transformeren zich tot amfibievoertuigen.
Rond 6 uur is het droog.
Als we aan het eten zijn (Picanha à la Ruben) op het dakterras van ons hotel, krijgen we vanuit het centrum een vuurwerkshow te zien. Honderden vogels scheren over onze hoofden heen op zoek naar een veilig heenkomen.

Dag 6 dinsdag 18 oktober – Izamal – half bewolkt 30 graden.

We staan opnieuw vroeg op zodat we op tijd bij Chichén Itzá kunnen zijn. Hoe vroeger je daar bent hoe minder last je hebt van de drukte.
We rijden in 5 kwartier ernaartoe; om half 9 staan we bij de kaartverkoop. Van tevoren kon je ook tickets kopen met als argument dat je de lange rijen vermijdt. Deze tickets zijn echter bijna 3 keer zo duur(rond de 60 euro t.o.v. 25 euro). Wij hebben echter maar 1 iemand voor ons staan.
Het park straalt ’s ochtends nog een serene rust uit.
De volop aanwezige verkopers bouwen hun kraampjes nog op. De gidsen die zich aanbieden zijn niet zo opdringerig als gemeld.
Direct na binnenkomst stuit je op de piramide van kukulcán. Kukulcán staat ook wel bekend als Quetzalcoatl; de gevederde slangengod van de Maya’s. Toen mijn schoonouders er waren in 2004 mocht je nog gewoon naar boven lopen. Dat is inmiddels verboden. Het is van onderaf ook een indrukwekkend bouwwerk.
We lopen langs alle overblijfselen van de stad. We zien o.a. een voetbalterrein(pelote) waarbij het hoofd van de aanvoerder die verloor werd gebruikt als voetbal, een observatorium, een cenote waar geofferd werd en diverse tempels. Het geheel is omringd met een hoop groen waar ook de nodige vogels zich ophouden. Voor wie een levendig beeld wil hebben van een mayastad raad ik de film Apocalypto van Mel Gibson aan.
 Rond 11 uur hebben we alles in het park bekeken. Dankzij het vroege opstaan, hebben we het in alle rust kunnen bekijken.
We rijden van Chitzen naar onze eindbestemming Izamal. Dit stadje wordt ook wel de gele stad genoemd. In een aantal straten zijn alle huizen geel geverfd. Het belangrijkste gebouw – het klooster – is ook helemaal geel.
We zouden eventueel nog een cenote kunnen bezoeken maar we besluiten dit te doen bij ons tweede bezoek aan Valladolid.
We lopen wat door het dorpje waar toevalligerwijs ook al een feest is. Op het centrale plein  staat een kermis, er wordt een podium opgebouwd en in het klooster staan allemaal stoelen.
Bij onze wandeling lopen we langs Pirámide Kinich Kakmó. Deze piramide ligt midden in het dorp. Het is het op 2 na hoogste gebouw van de Indiaanse cultuur in Mexico – hoger dan die van vanochtend. Hier mogen we wel gewoon naar boven klimmen en hoeven we geen entree te betalen. Bovenop kijk je uit over het dorpje.  
Geen regen gelukkig vandaag wel weer vuurwerk. Is het de hele week feest? Dia de los muertos is pas over 2 weken hoor.
Het is nog steeds een openluchtsauna. We blijven zweten. Gelukkig hebben we nog wat tijd om in het zwembad te zitten. Daar raken we direct aan de praat met Mexicaanse Amerikanen die blij zijn met de tips voor Chitzen Itza.
’s Avonds eet ik Cochinita pibil. Het zou een traditioneel Mexicaans gerecht moeten zijn maar ik beschouw het toch als pulled pork met een Mexicaanse twist.