Sicilie dag 4-6

Dag 4 – donderdag 24 september 2020 – Agrigento

Het blijft warm. Het lijkt zelfs heter te zijn dan gisteren. We bezoeken vandaag 2 stadjes voordat we naar Agrigento afrijden.
De eerste stad is Mazara de Valo. Deze stad ligt op de zuidwestpunt van Sicilië.
We starten met een heuse Kasba. In veel Siciliaanse steden zie je Noord-Afrikaanse invloeden terugkomen. De straatjes zijn smal en leuk aangekleed met allerlei muur- en rolluikschilderingen.
De Kasba komt uit op de haven. In de havens zien we vooral veel bedrijvigheid; er is geen mooie boulevard met restaurantjes.
Het piazza Plebescito vormt het middelpunt van de stad. Hier staan de meest bezienswaardige gebouwen. Wat opvalt is dat veel gebouwen in de Siciliaanse steden vervallen zijn. Een flink aantal huizen en ook palazzo’s hebben een dusdanige achterstand in onderhoud opgelopen dat er waarschijnlijk te veel geld in gestopt moet worden voor het herstel. Gezien de economische malaise die ons nog te wachten staat, vrees ik voor de Italiaanse steden.
Ook Sciacca dat aan de zuidkant van het eiland ligt, is in verval. Neemt niet weg dat ook verval zijn charme heeft. Sciacca kent veel hoogteverschillen met veel trappen voor de voetgangers. De haven ziet er van bovenaf keurig uit  maar het vervallen huis er vlak voor is veelzeggend. Van beneden af heb je een mooi overzicht over de stad. Ook hier is het middenplein – Piazza Angelo Scandaliato, het meest verzorgde deel van de stad.
Omdat we nog wat tijd over hebben, pakken we alvast de Scala dei Turchi mee. Dit is een witte kalkstenen rots die trapsgewijs is opgebouwd. Het gelijknamige strand is redelijk bezet.
Je kunt er helaas niet meer dicht bij komen. Waarschijnlijk vanwege je weet wel.
Rond 5 uur arriveren we in Agrigento.
Na onze bagage een paar trappen en een steile helling opgesleept te hebben zijn we ingecheckt in onze B&B. De Tipo is te lang om door de smalle straatjes te rijden; we hebben m alvast in de parkeergage gezet.
Het centrum van Agrigento ligt op een helling. Ook hier weer veel smalle straatjes en veel verborgen trappen. Altijd weer spannend om te zien waar je uitkomt.
Onze gastheer heeft ons wat restauranttips gegeven.
Een van de tips is Nzolia. Dit restaurant heeft een groot terras dat helemaal vol zit. In Italië hanteren ze de 1-meterregel van de WHO zonder marge waardoor er veel meer tafels op het terras passen dan in Nederland.
Het is erg populair gezien het aantal wachtenden op een donderdagavond. Het eten was ook erg lekker.

Dag 5 – vrijdag 25 september 2020 – Agrigento

Ons ontbijtje bestaat opnieuw uit 1 croissant en een kopje koffie. Hier moeten we even op teren.
Het is vandaag nog warmer dan gisteren en er staat weinig wind. Dit zal in de avond nog wel gecompenseerd worden.
Als je naar Agrigento gaat dan ga je voor de topattractie Valle dei Templi.
Dit tempelcomplex stamt uit de tijd van de Groot-Griekse kunst.
De tempel van Concordia is nog in zeer goede staat. Met een beeld van Icarus op de voorgrond geeft dit een surrealistische indruk. De meeste ruïnes zijn echter ook de moeite waard. Het is jammer dat het zo vreselijk heet is en dat we met een druipnat shirtje moeten rondlopen. We hadden wat meer willen dwalen want buiten de gebaande paden valt er genoeg te zien. Desondanks zijn we zeker 3 uur zoet met dit complex.
Aan het eind bezoeken we nog de aangename tuinen van Kolymbetra waar veel fruitbomen staan.
We vonden het een topattractie.
Aanvankelijk wilden we nog naar het strand gaan maar we besluiten om in Agrigento nog wat rond te lopen. We hadden de duomo nog niet gezien. Dit valt qua gebouw helaas een beetje tegen. Ook de kerken zijn in verval aan het raken.
Het pistacheijsje op aanraden van onze gastheer valt zeker niet tegen. Agrigento is de streek van de pistachenoten. Ik besluit daarom om ’s avonds bij het eten een ravioli (primero plato) en een stukje zwaardvis met pistachenoten te nemen(segundo plato). De wind is ondertussen opgekomen en waait met veel kracht door ons straatje. Als eerst een parasol omknakt daarna een metalen deurtje van 1 van de aanliggende huizen van boven vlak voor onze tafel valt en vervolgens het bord met het menu wegwaait, vinden de meeste mensen het tijd om naar binnen te gaan. Wij waren gelukkig net klaar met de heerlijke maaltijd.

Dag 6 – zaterdag 26 september 2020 – Caltagirone

Voor het eerst deze vakantie hoeven we niet terug te lopen omdat we de mondkapjes vergeten zijn.
De wind die gisteren aanwakkerde, heeft voor een flinke temperatuurdaling gezorgd. Het blijft rond de 20 graden hangen.
Na de croissant en de kop koffie pakken we onze spullen om op weg te gaan naar Enna. Enna zou een van de mooiere plaatsen van Sicilië moeten zijn maar ik ben het daar niet mee eens.
Scialla, Mazara maar zeker Agrigento en Erice vond ik mooier en interessanter. De vele auto’s die over de smalle hoofdweg rijden en de weinig aansprekende gebouwen maken dit plaatsje niet echt mooi. Bovendien zijn er maar weinig terrasjes waardoor het er ook niet gezellig is.
Bovenop bevindt zich een kasteelruïne. Vanaf daar heb je wel een heel mooi uitzicht over de heuvels.
Volgende week start er een etappe van de Giro – van Enna naar Etna.
We verplaatsen ons naar Piazza Armerina voor het bezoeken van de Villa Romana del Casale.
Dit is zo’n enorme romeinse villa met 30 kamers en een groot bad in het midden. Ik kan me er dankzij de serie Spartacus een goede voorstelling van maken.
Bijna alle vloeren zijn gemozaïekt. De meeste mozaïeken zijn nog in goede staat. Er is een stellage gebouwd zodat de bezoekers alles van bovenaf kunnen bekijken. Bij ieder mozaïek is een duidelijke uitleg aanwezig.
Meest bekend zijn de bikinimeisjes. Het zijn eigenlijk atletes die allerlei sporten beoefenen.
Er zijn ook veel wilde dieren en mythologische taferelen afgebeeld.
Wij vonden het een erg mooie attractie.
We bezoeken nog even kort Piazza Armenia die een wel heel grote duomo heeft voordat we afreizen naar de eindbestemming: keramiekstad Caltagirone.
Onze gastvrouw Irene had een parkeerplaats getipt maar na het rijden door talloze smalle straatjes, blijkt de parkeerplaats vol te zijn. Er lijkt hier sowieso een parkeerprobleem te zijn. Ten einde raad rijden we maar naar een parkeergarage.
Irene stelt nog voor om haar auto met die van ons te ruilen maar we hebben er na 3 kwartier door de stad rijden wel genoeg van. Dan maar niet gratis parkeren.
We zitten hartje centrum vlak bij het absolute hoogtepunt van de stad en dat zijn de keramieken trappen. Alle treden van deze lange trap zijn bekleed met keramieken tegeltjes. Kennelijk een goede locatie voor trouwfoto’s.
We willen op tijd eten maar dan is Italië niet het juiste vakantieland. De meeste restaurants openen rond 8 uur. We eten daarom maar iets simpels.