USA 2023 Dag 16-18

Dag 16 vrijdag 10 november Boulder

Wat een dag. Nee, we zijn niet in de problemen gekomen met de auto. De 40 km over de onverharde weg naar de start van de wandeling voor de slotcanyons was goed te doen.
We hebben op diverse plaatsen in de wereld al beroerdere wegen gehad.
Het was ook niet de peek-a-boo die ondanks de smalte een probleem was nee het waren de bijna onmogelijke hindernissen van de Spooky gulch slot canyon die ons even liet vrezen.
De meest precaire situatie was die waarbij Barbara boven mij halverwege in een 2-staps-afdaling probeert de laatste stap te nemen maar haar voeten nergens kwijt kan behalve op een taps aflopend stukje spekgladde rots. Je kunt je kont niet keren en een weg terug is ook niet te doen. Voor me zie ik geen pad meer. Het is er dusdanig smal dat ik ook niet kan inschatten of dit het qua moeilijkheid wel was.
Voor mij is er amper ruimte waardoor ik haar behalve psychologisch nauwelijks kan helpen. Uiteindelijk lukt het dan toch maar vraag niet hoe. Dit was het moment waarop je denkt “waar zijn we aan begonnen” en “ik wil hier zo snel mogelijk uit”.
Terug naar het begin van de dag. Een heerlijk ontbijt in Boulder in het zonnetje bij 8 graden celsius.
We rijden de 40 km onverhard in een rustig tempo. De weg hobbelt wel aardig maar daar kan de auto wel tegen. Er zijn verder geen kuilen, stenen of te veel zand waardoor we zouden kunnen stranden.
Om 11:30 nadat we tussen 2 palen gecontroleerd hebben dat we niet te dik zijn, beginnen we aan de wandeling op volgens de bordjes een van de stilste plekken van de VS.
De woestijn is prachtig hier met veel tinten groen, rood, bruin en het blauw van de lucht. De temperatuur is 10 graden; de zon zorgt echter voor een veel hogere gevoelstemperatuur.
Na een kwartier lopen, komen we aan bij de eerste canyon – de dry fork Deze is prima te doen. Het geeft een aardige indruk van een slot canyon. Op één plek is het wat klauterwerk en is er een kleine smalte waar we even de tassen voor ons moeten houden.
Vlak na deze canyon arriveren we bij de hoofdattractie van vandaag - de peek-a-boo (kiekeboe).
Dat begint direct goed want er moet geklommen worden om er überhaupt aan te kunnen beginnen. Er zijn wat inhammetjes in de rots gemaakt maar door de spiegelgladde zandsteen is het toch vrij lastig om mezelf op te hijsen. Als ik er moeite mee heb, weet ik dat Bar er heel veel moeite mee gaat hebben. Gelukkig ligt er een touw en nadat dit om haar middel gebonden is, lukt het me om haar op te hijsen. Er zijn meer klimmetjes waar mijn hand als touw functioneert of waar ik haar aan haar broek moet ophijsen -die 20cm extra lengte scheelt een hoop. Uiteindelijk lopen we door de prachtige smalle kloof met de rode zandstenen muren kronkelend om ons heen. Een fantastische ervaring en daar had het best bij mogen blijven. Er was echter nog een tot slot canyon - een toetje met een licht bittere nasmaak – de Spooky gulch. Het was met de kennis van nu eigenlijk onverantwoord om deze canyon te lopen. Het is niet eens de smalte die het ‘m doet maar de hindernissen die zich snel achter elkaar voordoen. We moeten bukken, kruipen, glijden en hangen en dat alles in een zeer beperkte ruimte. Elke keer komen we een stukje verder totdat we de eerder besproken situatie hebben.
Daarna volgt nog een afdaling waarbij je een glijbaan moet gebruiken om daarna zijwaarts met de tas vooruit de kloof te slechten. Achteraf als je eenmaal buiten bent wetende dat je het gehaald hebt, is er opluchting en toch ook voldoening. Het was wellicht wat te avontuurlijk maar wat was het een ervaring.

Dag 17 zaterdag 11 november Boulder

Ai spierpijn op vreemde plekken.
Kennelijk heb ik de barbara-ophijs-spieren gebruikt die ik anders nooit gebruik. Geen zorgen; we doen het vandaag rustig aan. We lopen eerst wat in de achtertuin van de ranch om wat vogeltjes te spotten. Omdat er hoog gras staat en er de nodige struiken staan is het niet gemakkelijk.

Daarna brunchen we wat in het enige eettentje in de verre omgeving.
Het is vandaag geen carnaval in Amerika maar Veteranendag. Dit is ontstaan na de wapenstilstand van WO 1. Tegenwoordig herdenkt men alle slachtoffers van de vele oorlogen waar Amerikanen betrokken zijn geweest.
Het schijnt dat Boulder van alle plaatsen in de VS het verst van een interstate afligt.
Ik had even geen zin om dit te factchecken maar ik geloof het graag.
We maken een autotocht richting het nationaal park Capitol Reef. Richting - want we komen er pas morgen doorheen. Dit is de mooie route langs wederom curieuze en bewonderenswaardige landschappen. Na 50 km houdt het asfalt op en eindigen we met een prachtig uitzicht op Capitol Reef.
Utah kent heel veel nationale parken.
We eten voor de derde maal in het restaurant behorende bij de ranch. Morgen gaan we terug naar New Mexico; dan staat er een wat langere rijdag op het programma.

Dag 18 zondag 12 november Farmington

Wat een rijdag – wat een natuur.
We rijden op wat kleine stadjes na 500 km louter door woeste natuurgebieden.
We beginnen nog rustig met het Dixie National Forest waar hertjes en kalkoenen staan te eten.
Daarna volgt Capitol Reef NP en de pracht van de Colorado in Glen Canyon National recreation Area.
We pakken hier en daar een uitkijk in een poging om de natuurpracht te vangen in een foto.
Als we tegen de middag bij een bord met “Natural bridges national monument” komen en het maar 6 km naar het bezoekerscentrum is, besluiten we dat dit een verrassingsbezoekje waard is.
Er is een loop van 15 km die je met de auto kan maken. Daarmee kom je langs 3 natuurlijke bruggen.
De eerste, de Sipapu bridge, is wat mij betreft een verborgen juweel. Het heeft een prachtige ligging wat dieper de canyon in waarbij de rotsen eromheen prachtig gerond zijn.
De andere 2 bruggen zijn zeker het aanzien waard maar niet zo gaaf als de Sipapu.
Een onverwacht pareltje. Ik kende het park niet en heb er ook nog nooit iemand over gehoord.
We blijven langs canyons en aparte rotsformaties rijden tot aan Farmington New Mexico aan toe.
De plaats heeft, zoals al dit soort dorpen, niet veel te bieden. Voor leuke dorpjes moet je ook niet in de VS zijn.