USA 2023 Dag 10-12

Dag 10 zaterdag 4 november Lake Roberts

In de super8 hebben we wel een  fatsoenlijk ontbijt. We durven na eerst afgekeken te hebben de wafelmachine te gebruiken.
Vanaf Alamogordo rijden we in 2 etappes naar Lake Roberts.
In Deming doen we boodschappen bij de Wallmart. We slapen vandaag en morgen in het bos bij een meer waar we een eigen keukentje hebben zodat we niet 20 kilometer hoeven te rijden naar een restaurant. We slaan de nodige belangrijke spullen in (wijn, nootjes etc.) en gaan op weg voor de 2e etappe naar Lake Roberts. De natuur is hier wederom erg mooi.
Rond een uur of 1 zijn we in Gila national forest. Inderdaad het bos heet net zoals het gilamonster naar de rivier de Gila.
Om half 2 zijn we bij Lake Roberts, de eindbestemming van vandaag. Het meer ligt er prachtig bij.
Een uurtje later starten we een wandeling rond het meer met aansluitend een loop door het bos. Als we het pad bij het meer oppakken zien we een paar herten. Even verderop zien we een everzwijn die ik nog net op tijd weet te fotograferen. Dankzij de herfstkleuren zijn er een aantal mooie plaatjes te maken van het meer waar vooral veel meerkoeten zwemmen maar ook dikbekfuten en nog nader te determineren watervogels.
De loop van 3 km kent een vrij avontuurlijk einde met een wandeling door een minicanyon.
Het is nog 20 graden maar we zitten op 2km hoogte waar het snel afkoelt. De hut heeft gelukkig een kachel waarbij we heerlijk soezerig kunnen genieten van een glaasje wijn.

Dag 11 zondag 5 november Lake Roberts

De dag begint slecht met de constatering dat er opnieuw 2 reserveringen zijn gedaan op onze creditcard door Club Quarters hotel Grand Central in New York. Kennelijk kan dit zonder onze toestemming.
De vorige periode hebben ze onze 3 nachten dubbel afgeboekt. We hebben gevraagd om een terugstorting maar nu staan er dus 2 nieuwe reserveringen op onze creditcard. Als de reserveringen geïncasseerd worden, zouden we 4 keer betaald hebben. Zover is het gelukkig nog niet.
We sturen wat boze mailtjes en proberen tevergeefs te bellen (geen mobiel netwerk). Dan maar maandag afwachten dan kunnen we in ieder geval met ING contact opnemen. Wordt vervolgd.
We laten er de opnieuw mooie zonnige dag niet mee verpesten.
Tijd voor een day hike. Daarvoor rijden we dieper het park in richting het bezoekerscentrum. Onze wandeling start bij een corral(veeplaats). We zouden eigenlijk door een bos moeten lopen maar de 13.5 km lange wandeling gaat voornamelijk langs afgebrande bomen. In 2022 is er een enorme bosbrand geweest waarvan de littekens nog zeer duidelijk aanwezig zijn. Door de brand is het gebied veel opener waardoor we veel zon pakken. Dieren laten zich hier door het gebrek aan schuilplaatsen niet zo makkelijk zien. De enige vogels die we van dichtbij te zien krijgen, zijn wat kwartels die ons kennelijk niet gehoord hebben. Het laatste stuk van de wandeling richting de Gila rivier gaat doior een open veld met veel verschillende kleuren. De laatste kilometer richting de weg is behoorlijk avontuurlijk met 3 oversteken over water dat net te diep is voor de bergschoenen tenzij je in volle concentratie van steen tot steen hopt. Het lukt me om droge voeten te houden. Bar heeft haar schoenen maar uitgetrokken.
Met behoorlijk moeie benen en het bekende heerlijke voldane gevoel rijden we terug naar onze hut waar het rond 5 uur als de zon weg is alweer snel afkoelt.
Het is best vroeg donker vergeleken met gisteren, constateert Bar. Ook in New Mexico geldt de wintertijd. We waren dus niet om 6 uur wakker vanochtend maar eigenlijk om 7 uur zomertijd.
Het verschil met Nederland is daarmee opgelopen tot 8.

Dag 12 maandag 6 november Holbrook Arizona

We verlaten het prachtige in herfstkleuren getooide Gila national forest maar zullen het nog een keer tegenkomen als we in Arizona zijn.
Het bos is qua grootte een kwart Nederland en ligt dus in 2 staten.
Arizona is natuurlijk beroemd  vanwege de Grand Canyon maar die hebben we al bezocht toen we met de hele familie Rattink inclusief aanhang in 1998 voor de eerste keer in de VS op vakantie gingen.  
Inmiddels is dit ons vierde bezoek aan de VS. Het blijft een fantastisch vakantieland; wat mij betreft is het nog niet de laatste keer.
We willen geen hele dagen rijden. De volgende halte is Zion maar dat is 10 uur rijden. We hebben Holbrook uitgezocht als tussenstop. Dat ligt vlak bij een ander minder bekend nationaal park: Petrified forest.
Daar hebben we geen spijt van. Rond een uur of 3 zijn we in het park dat beter Badlands had kunnen heten. De versteende boomstammen zijn eigenlijk een bijzaak bij de prachtige geërodeerde heuvels. Er is echter een park in South Dakota dat al zo heet.
De rotsen bestaan uit k(l)eurige laagjes zoals een spekkoek. Het is echt fantastisch om er doorheen te lopen. We hebben een aantal uitstapjes de een wat minder interessant dan de ander. In 2 uur rijden we door het park. Aan het eind zien we nog veel grote versteende boomstammen waar het park haar naam aan dankt.
In Holbrook in het hotel constateren we dat de reserveringen van de Club Quarters nu geïnd zijn.
We bellen met de ING helpdesk voor het melden van een mogelijke fraude en laten Bars creditcard blokkeren. We hebben gelukkig allebei een creditcard. Wordt vervolgd.
Naast ons hotel blijkt een goed scorend restaurant te liggen. Dat maakt de keus voor vandaag eenvoudig.