USA 2023 dag 7-9

Dag 7 woensdag 1 november Carlsbad New Mexico

Vandaag staat er een ritje naar Carlsbad New Mexico op het programma. We verlaten dus Texas.
Dit doen we weer over desolate wegen. We rijden mijlenver over rechte wegen langs eigenlijk helemaal niets. Af en toe een ranch en heel af en toe een paar duizend zielen tellend dorpje.
We komen ook door het al ruim van tevoren aangekondigde Van Horn waar we door omleidingen zowaar even een stukje verkeerd rijden.
Al die leegte gaf mij het idee om Israël te verplaatsen naar Texas. Qua landschap en klimaat voldoet het wel. In 1948 was Amerika ook een serieuze optie dus waarom er niet op terugkomen.
Ruimte genoeg hier.
We rijden naar Carlsbad via Guadelupe National Park.
Daar lopen we een “great short walk” naar een waterbron. Het is een berglandschap met veel groen rond de bron. We genieten van de zon (het is strakblauw en 15 graden) en van de vele spechten die zich laten zien. We zitten op een tijdzonegrens. De tijd op mijn horloge jojoot verschillende keren vooruit en weer terug. Uiteindelijk zijn we definitief een uur terug in de tijd wat het verschil met Nederland op 7 brengt.
Op die manier komen we ook redelijk bijtijds aan in Carlsbad. We eten relatief goedkoop een visschotel in een Mexicaans restaurant waar er hier veel van zijn.

Dag 8 donderdag 2 november Carlsbad New Mexico

Als we net in de auto zitten op weg naar de grotten van Carlsbad National Park, horen we Breakfast in America van Supertramp. Hoe toepasselijk omdat we net het slechtste ontbijt ooit hebben gehad. Nu hebben we toch al op heel veel plekken ontbeten maar dit ontbijt is vrij uniek. Er staat een minikoeler waar wat koude bagels een paar broodjes en wat onbestendige minihamburgers in liggen. Eieren, kaas of worst ontbreken. De enorme tube met pindakaas redt het ontbijt. “Peanutbutter saved the day”.
We rijden naar het nationale park Carlsbad Caverns. Hier bevindt zich een grot die een bezoek meer dan waard blijkt te zijn.
We hebben een ticket voor 10:30. De grot biedt huisvesting aan duizenden vleermuizen.
Het is gelukkig een self-guided tour.  Er is lang geleden een lift ingebouwd waarmee veel mensen direct naar beneden kunnen gaan. De liftschacht zorgde er wel voor dat er een vochtreguleringssysteem aangelegd moest worden om de grot in zijn natuurlijke klimaat te laten. Gelukkig is het plan om er een drive-through van te maken niet doorgegaan.
Als je de lift naar beneden neemt, mis je de belevenis van een duizelingwekkende afdaling via een steile zigzaggende weg 230 meter naar beneden.
De grot telt gigantisch veel ruimtes en is echt enorm groot. Nog lang niet alles schijnt blootgelegd te zijn.
Er zijn prachtig gevormde stalactieten (de hangers) en stalagmieten. Het is zeer indrukwekkend allemaal.
We doen er ruim 2 uur over.
Na de middag wandelen we in het park over de rand van de berg. Lekker in zomers tenue want de temperatuur heeft inmiddels de 20 graden bereikt.
We zijn op tijd weer terug in Carlsbad. Na een ipa en een cider in de brouwerij, eten we onze eerste burger van deze vakantie in de Lucky Bull grill. Met verbazing kijken we naar American Football. Er wordt steeds maximaal 30 seconden bewogen eer het spel weer stilligt en de spelers tegenover elkaar staan voor het volgende stukje terreinwinst. Wat is er toch leuk aan deze sport? Je zult er wel mee opgegroeid moeten zijn om het te begrijpen.
Dit was ondanks de 18.000 stappen toch min of meer een rustig dagje.

Dag 9 vrijdag 3 november Alamogordo New Mexico

Vandaag staat in het teken van White Sands national park.
Het ontbijt van de Post Time inn laten we deze keer voor wat het is.
Iets verderop zit de Pecos River Cafe; een prima tentje met een heerlijk ontbijt.
De tent zit helemaal vol. Er zijn weer veel baarden, petjes en mensen met overgewicht te zien.
Het is deze keer 3 uur rijden naar de bestemming. Eerst rijden we nog langs de inmiddels welbekende vlaktes waar zo ongemerkt een ufo zou kunnen landen (Roswell is dichtbij).
Halverwege rijden we echter door de bergen en door de naaldbossen van het Lincoln national forest. We zijn stiekem veel gestegen want bovenop zitten we op 3 km hoogte. Er volgt een afdaling van zo’n 25km met een gemiddelde van 6% met een prachtig uitzicht op de witte duinen in het dal.
Vanaf onze slaapplaats, Alamogordo, is het nog 30 km naar White Sands.
In het park maken we een paar kleine wandelingen. De duinen zijn lang niet kaal. Het zand is erg fijn maar nog niet zo fijn als ooit Pink beach op Bonaire was.
De plaatjes zijn soms surrealistisch. Ik kan me voorstellen dat hier ook wel eens wat filmopnames zijn.
Door het albedo-effect doet het felle licht soms pijn aan de ogen (ik draag geen zonnebril).
Op de achtergrond horen we steeds het brommende geluid van vliegtuigen die vanuit de nabijgelegen Air Force Base opstijgen.
Als halverwege het asfalt overgaat in zand, krijg je het idee dat je over een ijsbaan rijdt. Gelukkig is er een zamboni om de weg af en toe te dweilen. Dit park was qua natuur een leuke afwisseling.
Rond een uur of 4 zijn we in ons motel. We zoeken wederom een brouwerij op voor de vrijmibo. Daarna eten we voor de afwisseling Thais.