USA 2023 dag 4-6

Dag 4 zondag 29 oktober Sonora             

Is het toeval dat we gisteren vlak langs het adres van Friends liepen maar ook dat van Sex and the city wat aan Perry street ligt en dat uitgerekend Matthew Perry van Friends diezelfde dag overlijdt?
Maar dit terzijde….
Vanochtend om 5 uur zomertijd wakker. De wintertijd gaat pas volgende week in.
We vliegen vandaag om 11:30 met American airlines naar Austin. We lopen naar Grand Central, nemen daar de trein naar Jamaica, stappen over op de airline naar JFK, ontbijten eenvoudig op de luchthaven en vertrekken keurig op tijd naar Austin waar we een uur terug in de tijd gaan waarmee het verschil weer 6 uur is.
Om half 3 zijn we in Austin, in de Lone star state. De autohuur is deze keer snel geregeld.
We hebben een Nissan Altima met veel bagageruimte. De temperatuur is gezakt naar zo’n 15 graden; de lucht is Nederlands grijs zonder tekening in de wolken.
Het duurt lang eer we Austin uit zijn. We rijden over een snelweg door het wijngebied met in het begin veel stoplichten daarna kunnen we ongehinderd doorrijden en wordt het heel erg leeg. Als Van Horn al 300 mijl van tevoren wordt aangekondigd en deze plaats 2.000 inwoners telt, weet je dat je in een erg onbevolkt deel van de wereld bent.
Texas blijkt best wel groen te zijn. Weinig bomen wel veel middelgrote struiken.
De temperatuur zakt geleidelijk tot onder de 5 graden en het regent licht. Aanvankelijk hadden we Fredericksburg als slaapplaats uitgezocht maar we willen maandag wat eerder in Big Bend zijn vandaar dat de keus op het 2 uur rijden verderop liggende Sonora is gevallen.
Als we uitstappen bij de Quality Inn, voelen we de zeer gure wind om onze oren gieren. De gevoelstemperatuur is tot onder het vriespunt gedaald. Gisteren was het hier nog 30 graden en vanaf woensdag wordt het weer boven de 20. Morgen schijnt het niet warmer dan 4 graden te worden in Big Bend.
Het is zondag waardoor de meeste eettenten gesloten zijn. De op loopafstand gelegen Pizzahut doet gelukkig nog aan afhalen. De king size pizza vult het grote hongerige gat.
 

Dag 5 maandag 30 oktober Terlingua

Het is nog steeds ijskoud als we opstaan. Het zal de gehele dag nog koud blijven. 30 fh was vandaag het laagst. Aan het eind van de middag hadden we 50 fh. Even rekenen… dat is respectievelijk -1.1 graden en 10 graden Celsius.
We verlaten rond een uur of 8 het dorpje Sonara voor een trip van 4.5 uur over meestal kaarsrechte wegen met weinig verkeer naar het nationale park Big Bend. Het mooie van rijden met de auto is dat je het landschap langzaam ziet veranderen. De struiken worden lager en zijn meer verspreid - er verschijnen rotsige bergen.
Rond half 1 zijn we bij Big Bend national park. Een plek waar niet al te veel toeristen uit Europa zullen komen. Het is best een uithoek.
De bergen zijn hier behoorlijk hoog al zien we dat niet door de laaghangende bewolking
In het park maken we een aantal “great short walks”. We bezoeken een vindplaats voor fossielen, hebben een uitzichtpunt over de Rio Grande met aan de overkant Mexico, lopen langs een hotspring en bezoeken het moerassige gedeelte langs de rivier. Bij de wandeling naar het uitzicht over de Rio Grande wordt gewaarschuwd dat je genoeg water moet meenemen en dat er geen schaduw is. Het kan wel 43 graden worden (lol).
De begroeiing is wat je kan verwachten van een grote rotstuin. Veel verschillende cacteeën en succulenten. Meest aparte is de ocotillo (een Fouquieria in goed Nederlands) die vooral in Mexico en de zuidelijke staten voorkomt. De vogelvangst is ook niet slecht. We zien een aantal keren een klapekster, tot 2 keer toe de renkoekoek (meep meep) en de prachtige rode tiran die het koud lijkt te hebben.
We rijden rond 5 uur het park uit op weg naar de spookstad Terlingua. Het verlaten mijnstadje is weer in gebruik genomen voor de toeristenindustrie.
Een originele locatie.
De plaatselijke saloon heeft heerlijk eten, bier en livemuziek van 3 krasse knarren.
De saloon is zeer sfeervol – het zou zo als decor kunnen dienen voor “From dusk till dawn”.

Dag 6 dinsdag 31 oktober Lajitas

De meeste accommodaties hebben ondanks hun voor ons Europeanen hoge kamerprijs geen ontbijt erbij. Niet getreurd want het plaatselijke “Espresso y poco mas” serveert o.a. heerlijke french toast(wentelteefjes) en stevige yoghurt met granola. Een brutale renkoekoek komt wel heel dicht in de buurt om wat van het ontbijt mee te kunnen pikken. Hij zal wel op z’n snelheid vertrouwen.
De kou is er nog maar de lucht is stabiel. Aan de horizon gloort hoop in de vorm van blauwe lucht. Het zal nog tot een uur of 2 duren eer de zon definitief doorbreekt.
We rijden op tijd het park weer binnen en nemen de Ross Maxwel Scenic Drive richting de 30 mijlen verderop gelegen Santa Elena canyon.
De route is inderdaad scenic te noemen met allerlei uitzichten op prachtige rotspartijen.
Het einddoel van de route halen we niet. 1 km voor de canyon staat de weg dusdanig onder water dat we het met onze lage auto niet aandurven. We maken een extra stop bij de Rio Grande waar we o.a. de rode kardinaal spotten. Aan de overkant ligt Mexico. Een enorme rotswand ligt over de volle breedte van de grens. Hier hoeven de Amerikanen geen muur meer te bouwen.
De lower Burro Mesa Pour-Off Trailhead nemen we op de terugweg mee. Enorme rotspartijen met een gelaagdheid omringen deze plek. Wat een imposant landschap is dit.
Voor meer “great short walks” rijden we in de bergen een pas over om bij Chisos Basin te komen.
Op de pas, valt ons de mintgroene kleur van de begroeiing op. Dit blijkt ijs te zijn. Even verderop zien we allerlei planten bedekt met een dikke laag rijp dat wel snel aan het smelten is. Een prachtig gezicht. Als we de auto parkeren bij het bezoekerscentrum is de boel opengetrokken. Een kleine rondwandeling levert veel op. Een mooi uitzicht op een window, een specht, een aantal Mexicaanse gaaien en een zwarte beer die kennelijk nog niet aan zijn winterslaap toe is. Naast de coyote van vanochtend is het qua fauna geen slechte oogst.
In Lajitas genieten we nog even volop van het zonnetje bij een opgelopen temperatuur van ongeveer 15 graden.